Την παρακάτω τοποθέτηση έκανε ο Γ. Κυριακάκης περιφερειακός σύμβουλος της παράταξης Ανυπότακτη Κρήτη στο Περιφερειακό συμβούλιο της Τρίτης με θέμα “Δέσμευση των ταμειακών διαθεσίμων των Περιφερειών στην Τράπεζα της Ελλάδας με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που αποφάσισε η κυβέρνηση.”
Κάποτε είχαν τα βασιλικά διατάγματα. Σήμερα έχουν τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου” (Τσίπρας 11-6-2013)
Κι επειδή το κράτος έχει συνέχεια, σήμερα συζητάμε μια Π.Ν.Π. που εξέδωσε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με την οποία τα διαθέσιμα των οργανισμών του δημοσίου, των Δήμων και των Περιφερειών μεταφέρονται υποχρεωτικά στην ΤτΕ ( Τράπεζα της Ελλάδας). Πρόκειται για 88 φορείς σε ολόκληρη την Κρήτη.
Στην αρχή μας λέγανε πως δεν είναι για την αποπληρωμή του χρέους – καθώς αυτοί δεν ήταν σαν τους προηγούμενους- αλλά θα διατεθούν για μισθούς και συντάξεις ή θα είναι προς όφελος των ίδιων των οργανισμών.
Τότε γιατί ο ΟΔΔΗΧ (Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους) έστειλε στις 17 Φλεβάρη επιστολή σε ΙΚΑ, ΟΓΑ, ΟΑΕΕ, ΟΑΕΔ, ΝΑΤ και άλλους 11 ασφαλιστικούς οργανισμούς με αίτημα προαιρετικού χαρακτήρα να τοποθετήσουν τα διαθέσιμά τους σε ρέπος στην ΤτΕ ; Δυο μέρες αργότερα ο υπουργός Εργασίας Σκουρλέτης κάλεσε με επιστολή του τις διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων να ανταποκριθούν στο αίτημα του ΟΔΔΗΧ. Ορισμένες διοικήσεις ανταποκρίθηκαν θετικά: ΟΠΕΚΕΠΕ, ΟΑΕΔ, ΕΕΤΤ, Αττικό Μετρό, Κτιριακές Υποδομές ΑΕ, ΕΥΔΑΠ, ΟΣΕ, με σύνολο καταθέσεων 1,6 δις ευρώ.
Που πήγαν αυτά τα χρήματα; Για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία υπενθυμίζω: στις 6-3 πληρώθηκε δόση 298 εκ. Ευρώ, στις 13-3 δόση 336 εκ., στις 16-3 δόση 560 εκ., στις 20-3 δόση 336 εκ., στις 9-4 δόση 448 εκ κι έπεται συνέχεια. Σύνολο 1,978 εκ ευρώ. Είναι αυτά μισθοί και συντάξεις ή μήπως πάνε στη μαύρη τρύπα του δημοσίου χρέους;
Τα θέλουν λέει σαν “όπλα” στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Τι να τα κάνεις “τα όπλα” όταν πληρώνεις τις δόσεις κανονικά κι από πάνω υπόσχεσαι και υπογράφεις στη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου ότι θα πληρώσεις όλους τους δανειστές και για όλα τα δάνεια “πλήρως και εγκαίρως” ενώ στο προεκλογικό σου πρόγραμμα έλεγες διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.
Αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή περιγράφονταν στην 4η αξιολόγηση της τρόικας για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους τον Απρίλη του 2014. Στη σελίδα 70 και στα σημεία 136 και 137 γίνεται λόγος για κρυμμένα χρηματικά αποθέματα στα ταμεία δημοσίων οργανισμών και υπολόγιζε ότι μπορεί να βρεθούν έως 5,5 δις ευρώ μέχρι τέλη Μάη 2015. Η κυβέρνηση άλλαξε, η τρόικα άλλαξε όνομα αλλά το σχέδιο διάρρηξης στα ταμεία των οργανισμών υλοποιείται κανονικά!
Από τον Αύγουστο 2014 δεν έχει υπάρξει καμία χρηματοδοτική ροή προς τη χώρα. Απόδειξη του πόσο ψευδές ήταν το επιχείρημα ότι αν δεν παίρναμε την επόμενη δόση θα χρεοκοπούσαμε. Οκτώ μήνες τώρα δεν χρεοκοπήσαμε! Τα χρήματα των δημόσιων οργανισμών θα μπορούσαν να είναι ένα “όπλο” στα χέρια του Δημοσίου σε περίπτωση πιστωτικού γεγονότος με ευθύνη των δανειστών ή σε περίπτωση συνειδητής επιλογής του ελληνικού λαού για ρήξη και έξοδο από την ευρωζώνη.
Όταν λοιπόν παραδίνεις τα “όπλα” σου στους δανειστές δε δικαιούσαι να ζητάς ούτε στήριξη ούτε κατανόηση. Εμείς δεν βοηθάμε στην παράδοση των “όπλων”. Κι αυτό δεν είναι “σύμπλευση” με τους δανειστές όπως λένε εδώ κι εκεί ορισμένοι. Σύμπλευση είναι να εφαρμόζεις τις εντολές τους και να δικαιώνεις εκ των υστέρων τη βάρβαρη και αντιλαϊκή πολιτική τους προετοιμάζοντας το λαό για την υπογραφή ενός νέου μνημονίου.
Δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστος και ο “αγωνιστικός ξεσηκωμός” περιφερειαρχών και δημάρχων που κράτησε 24 ή 48 ώρες, δεν είμαι σίγουρος, υποκινούμενος από μικροκομματική αντιπολιτευτική διάθεση και έληξε μη μπορώντας να κρύψουν τη χαρά τους που μια κυβέρνηση που είπε ότι θα σκίσει το μνημόνιο κυλιέται τώρα μαζί τους στο μνημονιακό βούρκο.
Ποιος άλλωστε περίμενε να αντισταθούν αυτοί που δέχτηκαν αδιαμαρτύρητα τη μείωση των 3/4 της κρατικής επιχορήγησης από το 2009 μέχρι σήμερα, αυτοί που δέχτηκαν να τους γυρίζει πίσω το Παρατηρητήριο τους Προϋπολογισμούς, αυτοί που άφηναν το Φούχτελ να αλωνίζει σε δήμους και περιφέρειες σα να ήταν τσιφλίκι του.
Σήμερα όλοι μαζί, οι μνημονιακοί της πρώτης περιόδου (2010) με τους μνημονιακούς της δεύτερης περιόδου (2012) ετοιμάζονται να υποδεχτούν τους μνημονιακούς της τρίτης περιόδου (2015) και όλοι μαζί να συμβάλλουν στην εθνική προσπάθεια να κρατηθεί η χώρα “πάση θυσία στο ευρώ”.
Και για να σας προλάβω πριν μου πείτε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση, απαντώ καθαρά: Εμείς λέμε: Ναι υπάρχει άλλος δρόμος, δύσκολος, επώδυνος αλλά ο μοναδικός ελπιδοφόρος.
Στάση πληρωμών προς τους δανειστές, το διευκρινίζω αυτό γιατί προς το εσωτερικό, προς το λαό έχει ήδη γίνει.
Μονομερής διαγραφή του χρέους. Ούτε το δημιουργήσαμε εμείς και το έχουμε πληρώσει και με το παραπάνω.
Στη συνέχεια θα απαιτηθεί εθνικοποίηση των τραπεζών, που έτσι κι αλλιώς διασώθηκαν από το κράτος και περιορισμοί στην κίνηση των κεφαλαίων. Το τελευταίο να σας θυμίσω ότι έγινε στην Κύπρο από την ίδια την ΕΕ.
Απαραίτητη σε αυτό το δρόμο είναι η έξοδος από την ευρωζώνη και την ΕΕ. Για να μπορεί να υπάρχει αγροτική και βιομηχανική πολιτική αλλά και γιατί δεν θέλουμε να ανήκουμε σε μια “οικογένεια” που βοηθά από τους ισλαμοφασίστες στη Συρία μέχρι τους ναζιστές στην Ουκρανία.
Η πορεία αυτή δεν θα είναι ταξικά ουδέτερη, δεν θα καθοδηγείται από τις δυνάμεις της αγοράς. Θα βασίζεται στον εργατικό και λαϊκό έλεγχο σε μια πορεία ανατροπής της καπιταλιστικής κυριαρχίας και οικοδόμησης μιας εργατικής – λαϊκής εξουσίας.
Δεν είμαστε όλοι μαζί σ’ αυτή την προσπάθεια. Κι ας λέει ο υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης: “…Αν φτάσουμε σε ένα σημείο που θα αναπτυσσόμαστε …τότε μπορεί να μιλάμε για συγκρουόμενα συμφέροντα εργασίας και κεφαλαίου. Σήμερα είμαστε μαζί…”. Δηλαδή το 1977 ο υπουργός Εργασίας της ΝΔ Λάσκαρης κατήργησε την πάλη των τάξεων ενώ το 2015 ο “μαρξιστής” Βαρουφάκης απλώς την ανέστειλε. Πάλι καλά!
Στο ίδιο πνεύμα κι ο κ. Περιφερειάρχης μας είπε ότι συμφωνούν να βοηθήσουν την κυβέρνηση γιατί αν χρεοκοπήσει η χώρα τι να τα κάνει τα διαθέσιμα η Περιφέρεια. “Όλοι στο ίδιο καράβι είμαστε…”, είπε χαρακτηριστικά.
Ναι κ. Αρναουτάκη αλλά το καράβι είχε και έχει καπετάνιους, που τώρα το οδηγούν στα βράχια. Εμείς μια ζωή μούτσοι και θαλαμηπόλοι ήμασταν στο καράβι αυτό. Θα γλυτώσει το καράβι και θα σωθούμε από τον πνιγμό μόνο αν σας αρπάξουμε το πηδάλιο το γρηγορότερο δυνατό.