Γράφει η Ροδάνθη Κουμή
Ανακαλύπτω όλο και περισσότερο στις σημερινές δύσκολες μέρες που ζούμε πόσο επίκαιρος από ποτέ είναι ο Νίκος Καζαντζάκης.
Είναι τυχαίο γεγονός ή απλά ο κόσμος γύρω μας αλλάζει;
Kαι όπως λέει και ένας Κινέζος σοφός: «Aλίμονο αν γεννηθείς σε ιστορικές στιγμές».
Τα λόγια του μεγάλου συγγραφέα αναφέρονται σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης,είτε για να στηρίξουν τον Άνθρωπο,είτε για να μας θυμίσουν ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και πως ο κόσμος ίδιος στην ουσία ήταν και θα είναι.
Ο Καζαντζάκης μας προτρέπει σε ένα κόσμο άδικο και ξεπεσμένο να είμαστε ανένδοτοι!
Πόσο σοφά λόγια είναι αυτά και πόσο ο καθένας είναι έτοιμος να σπάσει τις λέξεις αυτές και να δει τι δύναμη κρύβεται από πίσω τους μονάχα εμείς το γνωρίζουμε.
Στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης,στα χρόνια των τραπεζών,ο παράγοντας Άνθρωπος εκμηδενίστηκε. Ο παράγοντας Άνθρωπος δεν υπάρχει.
Υπάρχει η Μονάδα…
Ναι έτσι μας ονομάζουν οι κολοσσιαίες εταιρείες εμάς τους ανθρώπους ΜΟΝΑΔΕΣ!
Δούλευα κάποτε στο ταμείο μιας δημόσιας υπηρεσίας και ήμουν η Μονάδα 19.. και κάτι.Για να παίρνω κουράγιο από την μηδενοποίηση,τους αριθμητές και παρονομαστές σκεφτόμουν Καζαντζάκη…
Όχι ..έλεγα είμαι ανένδοτη στον αφανισμό,την αδικία και τον εξευτελισμό.
Θα παλέψω να ζήσω και να πεθάνω ως Άνθρωπος και όχι ως Μονάδα…
Ακούμε να μας μιλάνε δημοσιογράφοι για τις “Μεγάλες Δυνάμεις” που μας αγκαλιάζουν και μας βοηθούν να ξεπεράσουμε την κρίση.Μα δεν ξέρουν πως δεν υπάρχουν “Μεγάλες δυνάμεις” πια.
Ο Άνθρωπος ξυπνάει,παλεύει,φωνάζει και ενώνονται οι λαοί σε μια Δύναμη!
Και απαντώ εγώ στον εαυτό μου και στον κόσμο τούτο που ψάχνει απαντήσεις για το σήμερα και το αύριο,τα λόγια του Καζαντζάκη:
«Γιατί η εποχή μας δεν είναι στιγμή ισορρόπησης, οπόταν η υποταγή, η γαλήνη, η σιωπή, η ομορφιά είναι μεγάλες αρετές. Ζούμε τη φοβερή έφοδο, χυμούμε για να κυριέψουμε μια νέα,πλουσιότερη ισορροπία. Γι’αυτό σήμερα η ανοχή είναι αθλιότητα και αναντρία. Εκατομμύρια άνθρωποι εξευτελίζονται και γονατίζουν γαιτί δεν έχουν εάν κομμάτι ψωμί να στηλώσουν την ψυχή τους και τα κόκαλά τους. Ανάθεμα, είπα, στην ομορφιά γιατί είναι άκαρδη και δεν νοιάζεται για τον πόνο του ανθρώπου.
Ας ταχτοποιήσουμε τις σκέψεις μας, ας ρυθμίσουμε την αγανάχτησή μας, ας οργανώσουμε τις επιθυμίες μας. Ας επιστρατευτούμε όσοι πιστοί! Ποιοι θα νικήσουν; Οι πιο σοφοί; Oι πιο πολλοί; Οι πιο ξύπνιοι; Οι πιο σήμερα δυνατοί ; Θα νικήσουν όσοι πιστεύουν.
Αχ! πότε να συνεργαστούμε, όλοι μαζί, σε μιαν επίθεση!»
Πιο επίκαιρος ίσως από ποτέ είναι τώρα ο σπουδαίος αυτός στοχαστής.
Ποτέ πια θα συνεργαστούμε όλοι οι άνθρωποι μαζί;