«Ο Θανάσης στη χώρα της Σφαλιάρας» είναι μία σπονδυλωτή ταινία που περιγράφει το ελληνικό δράμα επικεντρωμένη σε δύο σημεία σταθμούς της ιστορία μας. Η ταινία είναι ένα δίπτυχο πάνω στο θέμα δικτατορία: α) ΜΕ ΤΙ ΧΑΙΡΕΤΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ δικτατορία Μεταξά (1936-40) και β) ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΥΨΟΣ δικτατορία των συνταγματαρχών (1967-74).

Ένας συγκλονιστικός Θανάσης Βέγγος, «η κρεμασμένη Ελλάδα» που παίζει βιολί διασκεδάζοντας με το ζόρι τους βασανιστές της, συναντά νοερά το περιπλανώμενο μπουλούκι από το θίασο του Αγγελόπουλου και καταγράφεται ανάμεσα στις πιο μεγάλες στιγμές του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου.

Ταινία διαχρονική κι επίκαιρη, ιδιαίτερα τώρα, όπου οι πιο μαύρες σκοτεινές σελίδες από το βιβλίο της ελληνικής ιστορίας επιδιώκουν να πάρουν τη ρεβάνς, ενοχοποιώντας για όλα τα δεινά που ζούμε τη δημοκρατία, κρύβοντας τις τεράστιες συμφορές που προκάλεσε η επιβολή της μεταξικής χούντας του 1936, του ημιφασιστικού μεταπολεμικού κράτους και της χούντας του 1967.

Μέσα από την ιστορική διαδρομή και την αλληγορική παράθεση της στην ταινία, έρχεται στην επιφάνεια όμως και κάτι ακόμα. Ο Θανάσης, κάθε καθημερινός Θανάσης που δεν βάζει κάτω το κεφάλι, που συνεχίζει να ονειρεύεται, να παλεύει με το δικό του τρόπο και να ιχνηλατεί, κάτω από την επιφάνεια και τον αφρό της δημοσιότητας, τους τρόπους με τους οποίους η ελπίδα, η ζωή θα ανοίξει βηματισμό προς το φως.

Μια σκηνή από την ταινία “Ο Θανάσης στη χώρα της Σφαλιάρας”, με το Θανάση Βέγγο να λέει “OXI” σε αυτά που του ζητούσε η χούντα.

[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=ZNNd3y5AFNw”]

Με πληροφορίες από christostsantis.com,