Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος Ι.J.F.
ΕΛΛΑΔΑ: ΦΤΩΧΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΛΟΥΣΙΑ ΓΗ
Σε μια χώρα που από πολλούς αιώνες οριοθετήθηκαν το μέτρο και η ηρεμία. Δυστυχώς φτάσαμε να είμαστε ως χώρα 28οι στην ΕΕ στον κίνδυνο φτώχειας.
Βάσει μια έκθεσης της ελληνικής Βουλής 6,3 εκατ. Ελλήνων είναι στο όριο της φτώχειας, 3,8 εκατ. είναι κοντά στο όριο και 2,5 εκατ. είναι κάτω από το όριο της φτώχειας.
Αν πρέπει να αναζητήσουμε τις αιτίες, ίσως πρέπει να ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν αναζητώντας όχι μόνο τους ενόχους στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό. Χρέος, μείωση εισοδημάτων, αύξηση ανεργίας, αύξηση των φόρων δημιούργησαν ένα περιβάλλον ασφυκτικών πιέσεων στους εργαζομένους.
Δυστυχώς το Ελληνικό κράτος δεν είχε ένα σχέδιο απεμπλοκής από τα μνημόνια δρώντας εντελώς αποσπασματικά και λόγω της διοικητικής του αδράνειας, διέλυσαν το κοινωνικό κράτος δίνοντας περιθώριο σε ΜΚΟ αλληλεγγύης να καλύπτουν όλα τα κενά.
Θέλετε να μιλήσουμε για ανάπτυξη σε μια χώρα όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα περιορίζονται; Το δικαίωμα στην τροφή, στην εργασία, στην υγεία, στη στέγαση είναι σημαντικά για τον φτωχό πληθυσμό καθώς η ύφεση, η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός συνδέονται άμεσα με τις κοινωνικές διακρίσεις.
Όταν κάποιος μιλάει για ανάπτυξη χρησιμοποιεί την γλώσσα των οικονομολόγων. Κακώς, γιατί η ανάπτυξη πρέπει να συνδυάζεται με ευκαιρίες για την καλύτερη ζωή. Ζωή με αξιοπρέπεια – ελευθερία, χωρίς φτώχεια.
Η ανάπτυξη είναι δικαίωμα. Οι στρατηγικές της ανάπτυξης δεν πρέπει να επικεντρώνονται στην οικονομική μεγέθυνση γιατί δημιουργούν περισ¬σότερη φτώχεια, ανισότητα, ανεργία και υποβάθμιση του περιβάλ¬λοντος.
Στην Ελλάδα μετά από πέντε χρόνια βαθιάς ύφεσης που κατέστρεψε το 1/3 της παραγωγικής βάσης, πληθαίνουν οι υποσχέσεις για ανάπτυξη ώστε να ανακάμψει η οικονομία. Είναι λογικό να ελπίζουμε ότι η ανάπτυξη θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας κι επομένως θα μειωθεί η ανεργία. Όπως για παράδειγμα στην Γερμανία. Εκεί όπως φαίνεται συμβαίνει και κάτι άλλο, κάτι που αρχικά μοιάζει παράδοξο. Αν και τα ποσοστά ανεργία μειώνονται, η φτώχεια συνεχίζει να αυξάνεται. Ανάπτυξη και φτώχεια δεν ακολουθούν αντίθετες πορείες. Το ποσοστό φτώχειας ανεβαίνει σχεδόν παράλληλα με την αύξηση της ανάπτυξης, ενώ ταυτόχρονα βαθαίνει το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών.
85 εκατ. Ευρωπαίοι πολίτες ζουν στο όριο της φτώχιας. Η θέσπιση ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για όλους θα αποτελέσει μια λύση έστω προσωρινά.
Τα επόμενα 8 χρόνια κατά την ΕΕ θα είναι καθοριστικά για την ανάπτυξη.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ
Μέσα από την έρευνα του ICIJ αποδεικνύεται ότι η παγκόσμια τράπεζα μέσα από συγκεκριμένα προγράμματα της υπόσχεται ανάπτυξη και καταπολέμηση της φτώχειας. Αντίθετα αποτελέσματα έχουν αναφερθεί τα τελευταία 20 χρόνια, αφήνοντας περισσότερη ανισότητα κοινωνική και οικονομική.
Μια ζωή με αξιοπρέπεια προϋποθέτει την δυνατότητα αποτελεσματικής άσκησης των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων αλλά και την δυνατότητα απόλαυσης των οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Όπως αναφέρει η διακήρυξη της διεθνούς διάσκεψης της Βιέννης για τα ανθρώπινα δικαιώματα (1993) επιβεβαιώνει ότι… η ακραία φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός, αποτελούν παραβίαση της ίδιας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας…
Οι παραπάνω συνθήκες ελλοχεύουν τον κίνδυνο μιας έξαρσης των ναζιστικών – εθνικιστικών κομμάτων. Παράδειγμα στην Ελλάδα η Χρυσή Αυγή σε συνεργασία με αδελφά κόμματα στην Ευρώπη (Γερμανία, Γαλλία, Αυστρία), χρησιμοποιούν το περιβάλλον για να αναπτύξουν τις ακραίες ιδέες τους.
Σήμερα με την κοινωνική ανισότητα περισσότερο πλήττονται οι νέοι και οι γυναίκες – έχοντας εκπαίδευση, υγεία, εργασία μπορεί να αποτελέσουν μια ισχυρή κινητήρια δύναμη της οικονομικής ανάπτυξης των χωρών τους.
Με τέσσερις χώρες σε μνημονιακές διαδρομές (Ισπανία, Κύπρο, Ελλά¬δα, Πορτογαλία) με διαφορετικά χαρακτηριστικά, αλλά στην ίδια μνημο¬νιακή πορεία, πιστεύουν και υποστηρίζουν στην ΕΕ ότι θα φέρει ανάπτυξη, πως; Με υπερ – διογκωμένες τράπεζες, με μείωση του βιοτικού επιπέδου κάθε χώρας, με διαλυμένο το κοινωνικό κράτος, με εκποίηση της ιδιωτικής περιουσίας.
Λύση υπάρχει, ευρωπαϊκή λύση και μέσα στο ευρώ, με επανέλεγχο του περιφερειακού χρέους σε όλες τις χώρες που βρίσκονται μέσα σε μνημόνια, και καταπολεμώντας τη λιτότητα και τις κοινωνικές ανισότητες θα γεννηθεί μια άλλη Ευρώπη, η Ευρώπη των πολιτών.
«ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΥΡΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΗ»
Η γενιά η δική μου μεγάλωσε με οράματα που είχαν σαν πρότυπα ανθρώπους που πάλεψαν για την δημοκρατία και να την θεσμοθετήσουν μέσα από τις εκλογικές διαδικασίες.
Η δημοκρατία μέσα στο κράτος δεν υφίσταται, λογικό είναι να υπάρχει πρόβλημα με τα ανθρώπινα δικαιώματα, και ακόμη περισσότερο να κινδυνεύει και η «οικονομική δημοκρατία».
Όταν ολόκληρος ο ευρωπαϊκός νότος υφίσταται τις πολιτικές λιτότητας που επιβάλλουν σκληρά νεοφιλελεύθερα κέντρα μέσα στην ΕΕ τώρα είναι ο χρόνος να ανακτήσουν οι λαοί την πρωτοβουλία για θεσμικές αλλαγές, επαναδιαπραγμάτευση των χρεών, περιορισμό των ελλειμμάτων, ώστε να αποκτήσουν οι χώρες τους τις κατάλληλες προϋποθέσεις για ανάπτυξη, εκδημοκρατισμό, για να έχουν τις δυνατότητες οι νέες γενιές να ζήσουν σε ένα δημοκρατικό περιβάλλον μέσα στην ενωμένη Ευρώπη των λαών.
…ξοδεύουμε πολλά, και έχουμε λίγα, αγοράζουμε πολύ, αλλά απολαμβάνουμε λίγο, έχουμε μεγαλύτερα κτίρια και μικρότερες οικογέ¬νειες, έχουμε υψηλότερα εισοδήματα, αλλά χαμηλότερες ηθικές αξίες, έχουμε πλατύτερους δρόμους, αλλά στενότερες αντιλήψεις…
Πιθανόν να συμφωνείτε με τις απόψεις μου αυτές. Εσείς όμως θα αποφασίσετε εάν θα κάνετε κάτι πραγματικά για να αλλάξετε τη ζωή σας ή απλώς να γυρίσετε σελίδα…