Γράφει η Ροδάνθη Κουμή
«Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους,
όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης.
Γιάννης Μακρυγιάννης, 1794-1864, Αγωνιστής του ‘21»
Και τώρα τι;
Και τώρα πως;
Και τώρα από πού;
Κρίσιμα ερωτήματα των ανθρώπων μέσα τους,διαρκώς και μόνιμα.
Χάσαμε τον ύπνο μας.
Χάσαμε την εμπιστοσύνη μας.
Χάσαμε την ελπίδα…
Να ανασυνταχθούμε προτείνω και να πάρουμε όσες δυνάμεις έχουμε για να τις εξαντλήσουνε σε μια μοναχά λέξη:ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Άλλωστε οι πρόγονοι μας πολέμησαν για μια ιδέα.
Πολέμησαν για την μυρωδιά αυτής της ιδέας.
Δεν ήξεραν ούτε ευρώ,ούτε δραχμές,ούτε τράπεζες και παγκοσμιοποίηση.
Γνώριζαν καλά πως ο αγώνας για την ελευθερία του τόπου τους δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα.
Είχε αγκάθια και μάλιστα πολλά.
Είχε εξαθλίωση αρκετή.
Είχε απώλειες.
Οι Έλληνες τώρα ξύπνησαν.Έπρεπε να βρεθεί ένας Αλέξης για να τους κάνει να δουν ποιοι είναι οι “εταίροι” μας.
Έπρεπε να βρεθεί ένας πρωθυπουργός να πάει να παλέψει με τους λύκους.
Αλλά το πρόβατο θα το φάνε οι λύκοι είναι μαθηματικά βέβαιο.
Οι “εταίροι” μας δείξαν τα πρόσωπα τους.Γυμνά ,σάπια ,απάνθρωπα.
Και γυρίζει ο πρωθυπουργός με σκυμμένο κεφάλι να πει στην χώρα του ότι έχασε.
Μα η χώρα του δεν είναι πως την νοιάζει αν έχασε ή κέρδισε.
Την χώρα του την νοιάζει να ξέρει πως θα ξυπνήσει αύριο και αν ο ήλιος θα της ανήκει.
Η θάλασσα της ανήκει.
Η γη της ανήκει.
Οι πέτρες της ανήκουν.
Βλέπω του Έλληνα το φιλότιμο και είναι απίστευτο.
Τελικά αγαπάει το τόπο του.
Άξιος λαός είναι εκείνος που θα σταθεί ψηλά με τα χεριά ενωμένα και φωνάξει την αθάνατη αυτή λέξη:ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…
Γη και Ύδωρ ζήτησε ο Ξέρξης.
Γη και Ύδωρ ζητάει ο Σόιμπλε.
Εμείς θα τα δώσουμε;