Μ’ αυτά και μ’ αυτά, κι αφού η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα έκανε στροφή 180 μοιρών στο προεκλογικό της πρόγραμμα του Γενάρη και μας γελοιοποίησε εν μία νυκτί μετατρέποντας το συγκλονιστικό 62 % ΟΧΙ του λαού μας στο δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη 2015 σε ένα γεμάτο υποτέλεια «ναι σε όλα», φτάσαμε αισίως στην 3η εκλογική προσπάθεια του Συστήματος για το 2015, με στόχο να καθυποτάξει και με την βούλα την πατρίδα μας, ώστε η τελευταία να αποτελέσει την απόλυτη λεία στα νύχια των διεθνών οικονομικών αρπακτικών, δίχως καμιά έννοια εθνικής κυριαρχίας στο έδαφός της. Είναι φανερό και δηλώνεται σχεδόν ξεκάθαρα, ότι αυτές οι εκλογές αποτελούν απαίτηση των Γερμανών. Και αποτελούν μια ακόμα προσπάθεια να υφαρπάξουν την «υπογραφή» του λαού για το περαιτέρω οικονομικό ξεζούμισμά του και την λεηλασία του δημόσιου πλούτου της χώρας.
Η ψήφος σε ένα από τα κόμματα που κατέρχονται στην εκλογική αυτή αναμέτρηση αποτελεί ψήφο απόγνωσης, αποτελεί ένα «μαύρο κουτί» που για πρώτη φορά δεν περιέχει απολύτως τίποτα, μετά και την παραιτηθείσα προσφάτως «κυβέρνηση της ντροπής» (και όχι της Αριστεράς). Δεν έχει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, καμιά πολιτική αξία η ψήφος σε οποιοδήποτε πολιτικό σχήμα αυτή τη στιγμή. Τούτη την ώρα ο λαός μας πρέπει να δείξει στο μεταπολιτευτικό πολιτικό κατεστημένο ότι δεν εκβιάζεται, δεν υποκύπτει, δεν εμπαίζεται, δεν φοβάται, δεν μπερδεύεται με ψευτοδιλήμματα. Τούτη την ώρα η αποχή από τις εκλογές αυτές είναι η πλέον αρμόζουσα πολιτική πράξη που μπορεί να κάνει κάποιος πολίτης.
Ούτως ή άλλως μνημονιακή κυβέρνηση είτε υπό τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε υπό την Νέα Δημοκρατία θα σχηματιστεί την επομένη των εκλογών, κι έτσι και με την συναίνεση δήθεν του λαού («δήθεν» διότι η αποχή θα είναι πρωτόγνωρη, καθώς φαίνεται) θα συνεχιστεί και θα ενταθεί η σφαγή της Ελλάδας στην πράξη. Από το φθινόπωρο η ανάγκη θα μας βγάλει ξανά στις πλατείες, τουλάχιστον ας μην έχουμε για μια ακόμα φορά προδοθεί. Ας τους έχουμε προειδοποιήσει με την αποχή μας από τούτη τη στημένη και θεατρινίστικη εκλογική αναμέτρηση, πως δε πρόκειται να περάσουν μέτρα που ο λαός απέρριψε με την ψήφο του στις βουλευτικές εκλογές του Γενάρη, καθώς και στο δημοψήφισμα του Ιούλη. Κι ας προχωρούν δίχως αιδώ, σε μια ύστατη τρίτη προσπάθεια να τους βγει το αποτέλεσμα που επιθυμούν.
Στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου, αν η αποχή είναι πάνω από το 50 %, η ηθική και κοινωνική νομιμοποίηση της νέας κυβέρνησης θα είναι πεπερασμένη. Και η σχηματισθείσα νέα μνημονιακή κυβέρνηση θα γίνει ακόμα πιο διάτρητη, αν από την Δευτέρα των εκλογών κιόλας ο λαός απαιτήσει ενεργή συμμετοχή στην διακυβέρνηση της χώρας, απαιτήσει την ψήφιση συγκεκριμένων νομοσχεδίων (απλή αναλογική, αποκέντρωση εξουσιών, συμμετοχική δημοκρατική λειτουργία του κράτους, δημοσκοπική χρήση της βούλησης των πολιτών σε μεγάλα εθνικά θέματα, άρση ασυλίας βουλευτών, περιορισμός χρηματοδότησης κομμάτων, περιορισμός βουλευτικής θητείας κοκ.) που θα προταθούν από τον ίδιο μέσα από μια ανοικτή διαδικασία και η οποία σε εύλογο χρονικό διάστημα θα οδηγήσει σε Συντακτική Εθνοσυνέλευση.
Όμως ο παραπάνω προταθέν πολιτικός δρόμος είναι δύσκολος, μα είναι ο μόνος αυθεντικά ελληνικός, είναι ο δρόμος ο συλλογικός, ο δρόμος της συναπόφασης, της συμπόρευσης στο συνέρχεσθαι και στο διαλέγεσθαι. Αν στις εκλογές αυτές, που γίνονται με τις ευλογίες των ευρωπαϊκών διευθυντηρίων ο πολίτης απέχει, αυτό είναι μόνο το πρώτο πολιτικό βήμα σε μια διαδικασία μακροχρόνια. Η οποία αμέσως μετά πρέπει να περιλαμβάνει αγώνες στους δρόμους και τις πλατείες της χώρας, αγώνες αλληλεγγύης για τον οικονομικό μαρασμό που ούτως ή άλλως θα έρθει στην οικονομία και τους πολίτες, αγώνες ενίσχυσης της τοπικής παραγωγής και κατανάλωσης κατά το δυνατόν ελληνικών ποιοτικών προϊόντων, αγώνες ενάντια στην κατάλυση κάθε έννοιας δημοκρατικής λειτουργίας του κράτους και ξεπουλήματος κάθε ικμάδας δημόσιας περιουσίας. Ας συνεχίσουμε με το ίδιο πάθος όπως κάνει ο ελληνικός λαός τα τελευταία 5 χρόνια. Ας έχουμε θάρρος και πίστη στην πατρίδα μας και τις δυνατότητές της.
Ηλίας Κοπανάκης
Χημικός Μηχανικός Ε.Μ.Π., MSc., Phd