Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος I.J.F.
Αυτή είναι μια καλή ερώτηση, ο οποιοσδήποτε θα σκεφτόταν ότι μια οικονομική ολιγαρχία, νεοφιλελεύθερη σκληρή ευρωπαϊκή, που έχει προκα¬λέσει τέτοιο πόνο σε αυτούς που έχουν τις λιγότερες αντιστάσεις για ν’ αντισταθούν, χωρίς καν να αλλάξει τον τρόπο λειτουργίας της οικονομίας, θα ρίσκαρε την πολιτική της αυτοκτονίας.
Αντί για αυτό, η βασική λογική της λιτότητας έχει γίνει φαίνεται αποδεκτή απ’ όλους. Γιατί; Γιατί το πολιτικό προσωπικό που υπόσχεται συνεχή λιτότητα κερδίζουν τη συναίνεση της εργατικής τάξης, αν όχι την υποστήριξή της.
Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω, είναι γιατί οι άνθρωποι δεν εξεγείρονται στους δρόμους; Υπάρχει ένα είδος δυσπιστίας; Στο τέλος φαίνεται ότι αν κάποιος απειλούσε την πρόσβαση τους στα τρόφιμα ή στη στέγη, σίγουρα θα έκαιγαν τράπεζες και θα εισέβαλλαν στο Κοινοβούλιο. Τι έχουν πάθει οι άνθρωποι;
Όταν, στην πορεία της ανθρώπινης εξέλιξης, οι υπάρχοντες θεσμοί, αποδεικνύονται ασύμβατοι με τις ανάγκες του ανθρώπου, όταν χρησιμεύουν μόνον στην υποδούλωση, την καταλήστευση και την καταπίεση της ανθρωπότητας, ο λαός έχει το αιώνιο δικαίωμα να εξεγερθεί εναντίον τους και να τους ανατρέψει.
Το γεγονός ότι αυτές οι δυνάμεις – εχθρικές προς την ελευθερία και την καταστολή, νομιμοποιούνται από συνταγματικούς νόμους και ενδυναμώνονται από την πολιτική εξουσία, δεν δικαιολογεί την διατήρηση τους.
Η οικονομική, πολιτική και κοινωνική ελευθερία που θεωρούνται βασικοί πυλώνες της κοινωνίας, δεν θα πρέπει με καμία μορφή να εξανα¬γκάζουν τον άνθρωπο στην οικονομική – πολιτική υποταγή του, κλέ¬βοντας του την αξιοπρέπεια, τον αυτοσεβασμό και τη ζωή.
Το δικαίωμα της αντίστασης
Το δικαίωμα της αντίστασης, δηλαδή της «πολιτικής ανυπακοής» ανήκει στα αρχαιότερα στοιχεία του δυτικού πολιτισμού.
Πώς είναι δυνατόν μετά από τέτοια εξαθλίωση, να μην εξεγείρεται ο Ελληνικός λαός; Αυτό το ερώτημα δεν αιωρείται απλώς σαν φάντασμα αλλά καταγράφεται, όλο και πιο πυκνά σε πλήθος κειμένων. Η λαϊκή έκρηξη είναι αντικειμενικά αναπότρεπτη. Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες της κρίσης, συνθήκες που ωθούν τα αστικά κομμάτια, σε όλο και πιο βάρβαρες μορφές βαρβαρότητας.
Πολλοί αναρωτιούνται πότε επιτέλους θα εξεγερθεί η Ελληνική κοινωνία; Τι συμβαίνει γιατί τόση απάθεια;
Η προπαγάνδα μας δίνει την εξήγηση ότι κάθε κοινωνία χωρίζεται σε 2 ομάδες, μια μικρή που αποτελεί την κυρίαρχη πολιτοοικονομική ελίτ, και την συντριπτική πλειοψηφία που είναι εκτός εξουσίας και αποκτά μια ψυχολογία, επαναστατικής μάζας. Αυτό συμβαίνει πάντα σε κάθε κοινωνία και σε κάθε εποχή, πολύ δε περισσότερο στην Ελλάδα σήμερα, όπου υπάρχει οξύτατη κρίση. Γιατί λοιπόν δεν εξεγείρεται η Ελληνική κοινωνία;
Τα πράγματα δεν μπορούν να συνεχίσουν όπως είναι. Η απογοήτευση γιγαντώνεται και για τους νέους, αλλά και στις οικογένειες τους. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης θα είναι μια μεγάλη έκρηξη θυμού όχι μόνο στην ελλάδα αλλά σε όλη την Ευρώπη, με απρόβλεπτη κατάληψη.