Το νησί της Καλυψούς, ή όπως το γνωρίζουν οι περισσότεροι η Γαύδος, αποτελεί το νοτιότερο άκρο της Ευρώπης και βρίσκεται σε απόσταση 32 ναυτικών μιλίων από την Παλαιόχωρα και 22 από τη Χώρα Σφακίων. Είναι το νησί που το καλοκαίρι σε μεταφέρει μακριά από την θολούρα, τον θόρυβο και την μόλυνση των μεγαλουπόλεων χαρίζοντάς σου εικόνες απαράμιλλης ομορφιάς από σμαραγδένιες ακρογιαλιές, πευκόφυτα μονοπάτια και μοναδική θέα στη θάλασσα…
Ο χειμώνας, όμως, είναι μοναχικός και άγριος και οι ονειροπόλοι παραθεριστές, που ισχυρίζονται πως θα εγκατασταθούν μόνιμα στο νησί, φεύγουν, όπως λένε οι κάτοικοι, με τα πρωτοβρόχια. Ογδόντα ψυχές ξεχειμωνιάζουν στη Γαύδο, ενώ το καλοκαίρι οι επισκέπτες ξεπερνούν τους 3.500.
Διάθεση από νέο κόσμο που αγαπάει τον τόπο και θέλει να ζήσει στο νησί υπάρχει, όμως οι συνθήκες διαβίωσης δεν βοηθούν ούτε τους πιο τολμηρούς. Ειδικά τις κρύες νύχτες του χειμώνα όταν ο αέρας λυσσομανά και ο ήχος των κυμάτων που «σκάνε» στις παραλίες σου υπενθυμίζουν ότι σε κρατούν αιχμάλωτο, όπως έκανε και η Καλυψώς με τον πολυμήχανο Οδυσσέα και τους άνδρες του.
Εξάλλου η επικοινωνία με την Κρήτη γίνεται, υπό φυσιολογικές συνθήκες, τέσσερις φορές την εβδομάδα…Όταν, όμως, έχει νοτιάδες και το κύμα υψώνεται έως και τα τέσσερα μέτρα, τότε το βαπόρι της γραμμής κάνει να φανεί για πολλές μέρες…
Φθάνοντας στο νησί το πλοίο «δένει» στο Καραβέ, το λιμανάκι της Γαύδου. Εκεί, υπάρχουν λίγα σπίτια και δωμάτια (για το καλοκαίρι), καφενείο και μια ταβερνούλα. Το καλοκαίρι υπάρχει ζωή. Το χειμώνα, εάν αντέξεις, κάνεις παρέα μόνο με τους άνδρες του…Οδυσσέα που περιπλανιόνται αναζητώντας τρόπους να ξεφύγουν από την Καλυψώ.
Η καλύτερη λύση για να απολαύσεις την Γαύδο είναι να πας στο νησί καλοκαίρι, βεβαίως – βεβαίως , με μοτοσυκλέτα, απαλλαγμένος από τα περιττά πράγματα που αποτελούν «αναγκαίο κακό στα κοσμοπολίτικα νησιά». Εδώ δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από λίγα ρούχα και πολύ καλή διάθεση…
Εάν πάει κάποιος καλοκαίρι τότε οι επιλογές είναι πολλαπλές όπως οι παραλίες Καραβέ, Κόρφος, Λακκούδι, Τρυπητή, Μπο, Φετιφέ, Σαρακίνικο, Άγιος Ιωάννης, Λαυρακάς, Πύργος και Ποταμός. Προσφέρουν στον επισκέπτη την απόλυτη ραστώνη και το απέραντο γαλάζιο…
Το χειμώνα, βεβαίως, τα πράγματα αλλάζουν οι προσφερόμενες περιοχές ελαχιστοποιούνται και οι όποιοι θαρραλέοι επισκέπτες για να παραμείνουν θα πρέπει να διακατέχονται από τάσεις μοναχισμού….
Κάτι που δεν πρέπει να ξεχάσει ο επισκέπτης της Γαύδου, όποια εποχή κι αν πάει, όπως μου είπε ο φίλος μου ο Γιώργος ο Δασκαλάκης στέλεχος της ΑΝΕΚ, είναι να δοκιμάσει το πραγματικά υπέροχο τσιγαριστό κατσίκι με την παραδοσιακή συνταγή, τα τυριά αλλά και τη σφακιανή πίτα.
«Αυτά τα βρίσκεις και τον χειμώνα και μην σου πω ότι τα απολαμβάνεις και καλύτερα» μου είπε ο φίλος μου ο Γιώργος και συμπλήρωσε: « Όσοι βρίσκονται στο νησί το χειμώνα το κάνουν συνειδητά, γιατί εκεί είναι η γη τους ή το επέλεξαν για κάποιους δικούς τους λόγους οπότε γνωρίζουν και τον τρόπο να απολαμβάνουν τις όμορφες στιγμές τους έχοντας καλή παρέα και πίνοντας μια ρακί δίπλα στο αναμμένο τζάκι και στο μισάνοιχτο παράθυρο από το οποίο βλέπεις την αφρισμένη θάλασσα του Λυβικού πελάγους»
Και για να μην ξεχνάμε και την ιστορία μας η Γαύδος εκτός από το νησί της Καλυψούς επί Ιωάννη Μεταξά υπήρξε και τόπος εξορίας των διαφωνούντων Ελλήνων με την πολιτική του… Έτσι, κοντά στην παραλία μπορείτε να δείτε ακόμη το κτίσμα όπου εξορίστηκε ο ιδρυτής του ΕΛΑΣ, Άρης Βελουχιώτης. Στο κτίσμα που έζησε υπάρχει σήμερα μια σημαία της Ελλάδας και μια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μια πινακίδα που μνημονεύει τους εξόριστους …