Το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ ήταν 4%. Με όλες του τις «συνιστώσες» και με αυτόν τον ανεκδιήγητο γέροντα Φλαμπουράρη και με τον ευρωλάγνο Δραγασάκη δεν υπερέβαινε το 4%.
Τι συνέβη λοιπόν και ο δεξιός ψηφοφόρος για πρώτη φορά έκανε την μεγαλειώδη υπέρβαση και ψήφισε Αριστερά; Δεν αναφέρομαι στο ΠΑΣΟΚ γιατί οι θέσεις του ήταν πάνω κάτω – εκτός του Σημιτικού μπλοκ το οποίο πήδηξε στον ΣΥΡΙΖΑ για θέσεις εξουσίας – ήταν λοιπόν πάνω κάτω ίδιες. Αναφέρομαι βέβαια στον προεκλογικό ΣΥΡΙΖΑ. Όχι στον μεταλλαγμένο.
Γιατί λοιπόν ο δεξιός ψηφοφόρος ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ; Αναρωτήθηκαν ποτέ οι εισπράξαντες την ψήφο του και την εμπιστοσύνη του; Διαισθάνθηκαν ποτέ οι κυβερνώντες το μεγαλείο της πράξης και το ποδοπάτημα αυτής της υπέρβασης που έγινε;
Διαισθάνθηκαν ποτέ την ζημιά που έκαναν στο «πρόσωπο» της μέχρι τότε καθαρής αριστεράς;
Διαισθάνθηκαν ποτέ την προδοσία που διέπραξαν;
Γιατί λοιπόν κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτές που κάθεστε στα βουλευτικά έδρανα χωρίς να επαναστατεί η «αριστερή» σας συνείδηση για όσα εναντίον του λαού και όχι βέβαια εναντίον του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου υπογράφετε;
Γιατί ο δεξιός ψηφοφόρος ψήφισε Αριστερά;
Για να μην βγει από το ευρώ; Γι’ αυτό σας ψήφισε; Γι’ αυτόν τον λόγο ψήφισε Αριστερά; Για φαντάσου! Μα τότε, ποιος ο λόγος να μην ψηφίσει Σαμαρά; Ποιος ο λόγος να μην ψηφίσει Ποτάμι; Βενιζέλου, Φώφη και τα λοιπά και τα λοιπά όμοια ρήματα; Αυτοί δεν ήταν εγγύηση για την παραμονή μας στο ευρώ και ήταν εγγύηση η Αριστερά; Γι’ αυτό λοιπόν ο δεξιός ψηφοφόρος ψήφισε Αριστερά; Για να παραμείνει στο ευρώ;
Καρεκλοκένταυροι! Προδώσατε έναν χώρο! Τον σφετεριστήκατε! Τον ποδοπατήσατε! Και πέστε μας λοιπόν. Και εσείς, και οι φίλοι σας οι τραπεζίτες να δουν στα συστήματά τους! Πότε πληρωνόταν τα δάνεια; Με το ευρώ ή με τη δραχμή; Πότε υπήρχε ανάπτυξη; Με το ευρώ ή με τη δραχμή; Τι σημαίνει για σας ανάπτυξη; Η ευημερία του λαού που σας ανέβασε εκεί που σας ανέβασε ή η ευημερία του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου; Των Γερμανικών τραπεζών, της Goldman Sacks, των χρηματιστηρίων;
Νεκρώσατε την αγορά. Όχι αυτήν που μας πιπιλάτε εσείς, που μας πιπιλούσε ο Σαμαράς, που μας πιπιλούσε ο Βενιζέλος, που μας πιπιλούσε ο Γιωργάκης, που μας πιπιλούσε ο Σημίτης. Αλλά αυτήν την αγορά που ξέρομε εμείς. Την ντόπια αγορά. Την πεθάνατε. Κυκλοφορείς στην πόλη και πιάνεται η ψυχή σου. Τα μισά μαγαζιά ερειπωμένα. Κλειστά. Σκονισμένα. Ασυντήρητα. Τα σπίτια το ίδιο. Σιγά – σιγά ερημώνονται. Ακόμα και τα κατοικημένα γιατί δεν μπορούν να διαθέσουν οι ιδιοκτήτες χρήματα για ανακαίνιση.
Οι άνθρωποι, που δεν φταίνε σε τίποτα, ξέρουν πολύ καλά πότε είχαν χρήματα. Πως σε μια βραδιά τους πέταξαν στο ευρώ και τους άδειασαν τις τσέπες τους. Πότε τους κλείσαν τις επιχειρήσεις τους; Με το ευρώ βέβαια! Πότε αδυνατούν να πληρώνουν τα δάνειά τους; Με το ευρώ βέβαια! Πότε αδυνατούν να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους στο κράτος; Με το ευρώ βέβαια. Πότε τους παίρνουν τα σπίτια τους; Με το ευρώ βέβαια! Πότε λεηλάτησαν τις ζωές τους; Με το ευρώ βέβαια! Πότε τους καταδίκασαν να ζουν σε καθεστώς συνεχούς απειλής; Με το ευρώ βέβαια. Πότε τους καταδίκασαν να μην μπορούν να έχουν όνειρα; Με το ευρώ βέβαια. Πότε τους καταδίκασαν στην ανεργία; Με το ευρώ βέβαια! Πότε σταμάτησε η ανάπτυξη αυτού του τόπου και αυτού του λαού; Με το ευρώ βέβαια!
Γιατί εμείς, που σας ψηφίσαμε ανάπτυξη εννοούμε την δικιά μας ανάπτυξη και όχι το ξεπούλημα στις πολυεθνικές του δημόσιου πλούτου και της χώρας μας!
Λοιπόν; Μια μικρή κλίκα καπέλωσε τον ΣΥΡΙΖΑ η κλίκα του Φλαμπουράρη, του Δραγασάκη και του αφάνταστα επιπόλαιου Τσίπρα προσέβαλε δια παντός την Αριστερά και την έθαψε. Και μαζί και τον λαό που τους τίμησε με την ψήφο του. Αιδώς Αργείοι!
Αργυρώ Βαραντάκη