Του Μανώλη Νικολούδη *
«Καυτή πατάτα» έγινε η εκμίσθωση του αεροδρομίου Χανίων μαζί με τα υπόλοιπα 13 στην Fraport και όποιος αποπειραθεί να την πιάσει «καίγεται». Η αλήθεια βέβαια είναι πάντα στη μέση, απλώς επειδή ήμαστε θερμόαιμοι, ξεκινούμε περιχαρακωμένοι από τα άκρα, μάλλον το έχουμε ανάγκη για να πάρουμε δύναμη.
Η παραχώρηση αντί τιμήματος των κρατικών αεροδρομίων ακολούθησε την τύχη όλων των κρατικών επιχειρήσεων, ως φυσική συνέπεια της λογικής να αλώνεται η κάθε κρατική επιχείρηση από τους κομματικούς φίλους, τους αποτυχημένους να εκλεγούν βουλευτές και της από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους νοοτροπίας να διοριστούμε στο Ελληνικό Δημόσιο ή τις επιχειρήσεις του, για να εξασφαλίσουμε το μέλλον μας κλπ.
Το Ελληνικό Δημόσιο, οι ΟΤΑ και οι κάθε είδους κρατικοί φορείς αποδείχθηκαν κακοί και ζημιογόνοι επιχειρηματίες, που φαλίρισαν τους φορείς και οργανισμούς του κράτους και στο τέλος τους έκλεισαν αφήνοντας ελλείμματα, που δεν θα καλυφθούν από τις επόμενες δύο γενιές τουλάχιστον. Οπότε καλώς πέρασαν σε ιδιωτικά χέρια κάποιες κρατικές επιχειρήσεις κι έτσι διασώθηκαν.
Το ιδανικό σ’ αυτές τις περιπτώσεις, κατά την γνώμη μου, θα ήταν η περιέλευση σε ιδιώτες να γίνεται σταδιακά με την πώληση ποσοστών ή την ποσοστιαία εκμίσθωση ή την πώληση του marketing της κάθε κρατικής επιχείρησης σε ιδιώτες. Δεν το έκαναν οι κυβερνώντες γιατί δεν ήθελαν να χάσουν τον πλήρη κομματικό έλεγχο, δεν ήθελαν να δυσαρεστήσουν του ημέτερους συνδικαλιστές και η «φούσκα» έσκασε, η χώρα πτώχευσε και τώρα εκποιεί για να συντηρήσει τις σάρκες της.
Υπό τις συνθήκες αυτές η εκμίσθωση δημόσιας περιουσίας γίνεται ανώμαλα και μπάζει από παντού και σίγουρα δεν είναι επωφελής μακροπρόθεσμα, όμως στην αντίθετη γνώμη, το να συνεχίζει ένα πτωχευμένο κράτος να διαχειρίζεται τις πύλες εισόδου των τουριστικών επισκεπτών του με τριτοκοσμικά αεροδρόμια δεν είναι ότι καλύτερο. Και μην βγάζουμε συμπεράσματα από την εικόνα του αεροδρομίου Χανίων (που μεγάλωσε και εκσυγχρονίστηκε), αλλά από την εικόνα και των 14 αεροδρομίων!
Στο θέμα της εκμίσθωσης των αεροδρομίων μεταξύ άλλων, έστησαν την πολιτική τους καριέρα οι σημερινοί κυβερνητικοί εταίροι, αγανακτούντες κάθε απόγευμα στις κατά την Ελλάδα πλατείες. Γαλουχήθηκε έτσι ένα τμήμα της κοινωνίας που θεωρεί ότι οι κρατικές επιχειρήσεις δεν πρέπει να εκποιούνται, έστω και αν έχουν ελλείμματα. Είναι δημόσια περιουσία και πρέπει να μένει στον έλεγχο του Δημοσίου και για εθνικούς σκοπούς.
Σεβαστή η άποψή τους και απόλυτα δικαιολογημένη!
Από εκεί και πέρα δεν μπορούν να ψέγουν την άλλη πλευρά, που θεωρεί ότι το Ελληνικό Δημόσιο σαν επιχειρηματίας έχει τελειώσει, ότι είναι «εθνικοί μειοδότες», «γερμανοτσολιάδες», «μερκελιστές», «ναιναίκοι» κλπ. Δεν προάγει τον πολιτικό μας πολιτισμό!
Και οι δύο πλευρές νοιάζονται για το τοπικό συμφέρον, και οι 37 και η πρωτοβουλία κατά της παραχώρησης του αεροδρομίου, ασχολούνται με τα κοινά, δεν είναι εραστές του καναπέ και έχουν το θάρρος να υπογράφουν δημόσια και να λένε την γνώμη τους και αυτό είναι πολύ σημαντικό και ζητούμενο.
Βλέπουν όμως τα πράγματα από άλλη οπτική γωνιά, ότι πιο ωραίο και δημοκρατικό για την κοινωνία μας.
Από εκεί και πέρα οι 37 αισθάνθηκαν ότι η άποψή τους δεν ακούσθηκε, η θέση τους δεν προβλήθηκε και ότι τα τοπικά ΜΜΕ σιγοντάρησαν την άποψη της πρωτοβουλίας κατά της παραχώρησης του αεροδρομίου και έδωσαν μια ανακοίνωση πικρίας, αποδίδοντας ευθύνες στα τοπικά ΜΜΕ, που κατά την γνώμη μου δεν τις έχουν, αντιθέτως νομίζω ότι είναι φιλόξενα όλων των απόψεων και των τάσεων που κυκλοφορούν στην κοινωνία των Χανίων. Μην ξεχνούμε εξάλλου ότι οι δημοσιογράφοι εκ του καθήκοντός ψάχνουν και αυτό που «πουλάει», το πιπεράτο, το συνδικαλιστικό, το αντιστασιακό που τονώνει το εθνικό αίσθημα, όμως επ’ ουδενί δεν θα αποκρύψουν την άλλη άποψη, τον αντίλογο, την άλλη θέση, τουλάχιστον τα ΜΜΕ των Χανίων.
Θα ήταν διαφορετικά σίγουρα τα πράγματα εάν οι «37» είχαν σχηματοποιηθεί σε ομάδα πριν την εγκατάσταση της FRAPORT, οπότε θα μπορούσαν να προβάλλουν επίσημα τις θέσεις τους ως φορέας με δελτία τύπου κοινά όχι ατομικά και αποσπασματικά από το διαδίκτυο.
Βέβαια θέλει σθένος και σκέψη για να βγεις να πεις ότι είμαι υπέρ της εκμίσθωσης σε μια γερμανική εταιρεία.
Θα ήταν ευκολότερο εάν ο πλειοδότης ήταν Κύπριος, Ρώσος ή Ιταλός, χωρίς βέβαια στην ουσία να αλλάξει τίποτα.
Νομίζω έτσι έχουν τα πράγματα και με τις δέουσες διευκρινήσεις που πρέπει να δοθούν, επιβάλλεται ξαναφτιάξει το καλό κλίμα ανάμεσα στις διαφορετικές απόψεις για να μην αισθανόμαστε άβολα και εμείς που έχουμε φίλους και στις δύο όχθες!!!
*Δικηγόρος Χανίων