Σε ένα ανθελληνικό και προκλητικό, για όλους τους Έλληνες, παραλήρημα επιδόθηκε ο ψευδομουφτής Κομοτηνής και πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής Μειονότητας Θράκης, Ιμπραήμ Σερήφ, κατά τη διάρκεια ομιλίας του την Κυριακή 15 Ιουλίου, στο τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής.
Με αφορμή εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε για την επέτειο των δύο χρόνων από την απόπειρα πραξικοπήματος στη γείτονα χώρα, ο ψευδομουφτής Κομοτηνής βρήκε την ευκαιρία να επιδείξει για ακόμη μια φορά τον τουρκισμό του.
Χαρακτήρισε ως «εισβολείς» τον ελληνικό Στρατό που επιβιβάσθηκε στη Μικρά Ασία μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και «νίκη» το «σκίσιμο της Συνθήκης των Σεβρών» και την απώλεια για την Ελλάδα των εδαφών της Ανατολικής Θράκης και της περιοχής της Σμύρνης.
«Εύχομαι οι πεσόντες μάρτυρες κατά την απόπειρα πραξικοπήματος της 15/7 να έχουν το έλεος του Θεού και οι ήρωες ταχεία ανάρρωση. Για μια ακόμη φορά εύχομαι υπομονή και περαστικά στο τουρκικό Έθνος. Όλοι σας ξέρετε πως τα σημερινά σύνορα της Τουρκίας χαράχθηκαν με τον Βαλκανικό πόλεμο του 1912. Δύο χρόνια μετά από τον Βαλκανικό πόλεμο, το 1914 άρχισε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Μετά από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, εδάφη της σημερινής Ανατολίας κατελήφθησαν και εγκαταστάθηκαν εκεί οι εισβολείς. Αργότερα το 1920 με το σύνθημα ‘’Το Τσανάκαλε δεν περνιέται’’ υπήρξαν 250 χιλιάδες μάρτυρες και ηττήθηκαν αυτοί που θέλανε να κομματιάσουν την Ανατολία. Την μέρα εκείνη κομματιάστηκε και η Συνθήκη των Σεβρών. Φτάνοντας στο 1923 ο άνθρωπος της Ανατολίας όντας νικητής αποκόμισε μια σειρά από κέρδη.
Μετά νίκη είναι και η Συνθήκη της Λωζάνης. Νίκη είναι και το σκίσιμο της Συνθήκης των Σεβρών. Κατά την γνώμη μου έγινε προσπάθεια από κάποιους να πάρουν εκδίκηση από τους ανθρώπους εκείνους που έσκισαν την Συνθήκη των Σεβρών», δήλωσε αναλυτικά ο Ιμπραήμ Σερήφ.
Θα πρέπει σίγουρα κάποιος να ενημερώσει τον κ. Σερήφ ότι η ιστορία δεν ξεκινάει επιλεκτικά από το χρονικό σημείο που ο ίδιος επιθυμεί, ότι τα εδάφη αυτά ήταν ελληνικά από αρχαιοτάτων χρόνων και πως αν θέλει να ψάξει για «εισβολείς» θα πρέπει μάλλον να κοιτάξει κάπου αλλού.
Επιπλέον, σαν άνθρωπος του Θεού καλό είναι πιστεύουμε να φέρει στο λόγο του την αγάπη και την ειρήνη μεταξύ ανθρώπων και λαών και όχι να εξάρει τα εθνικιστικά πάθη με προκλητικές εκφράσεις.
Σε μερίδα του ελληνικού Τύπου αναφέρονται χριστιανοί και μουσουλμάνοι οι οποίοι χαρακτηρίζουν ψευτομουφτήδες τους ιδιώτες μουφτήδες σε Κομοτηνή και Ξάνθη, έτσι ο Σερήφ αποκαλείται ο ψευδομουφτής της Κομοτηνής. Επίσης έχουν δημοσιευτεί άρθρα που καταγγέλουν τον τρόπο ανάδειξης των ιδιωτών μουφτήδων ως μη διαφανή. Σε αντιδιαστολή ο Τουρκικός τύπος αναγνωρίζει τους ιδιώτες μουφτήδες και δεν δέχεται τους επισήμους-διορισμένους ως νόμιμους, τους οποίους αποκαλεί “μουφτήδες-μαριονέτες” (τουρκικά: kukla Müftüleri). Οι τελευταίοι τελούν υπό καθεστώς persona non grata για την Τουρκία.
Η ποινική δίωξη του Σερήφ
Τον Ιανουάριο του 1990 ο Ιμπραήμ Σερίφ μαζί με τον πολιτικό Αχμέτ Σαδίκ καταδικάστηκαν σε 18 μήνες φυλακής κατηγορούμενοι ότι προκάλεσαν διχόνοια σε πολίτες κυκλοφορώντας κείμενο με το οποίο χρησιμοποιούσαν τον όρο «Τούρκοι» και «τουρκική μουσουλμανική μειονότητα» αναφερόμενοι στην μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης.. Η απόφαση που πάρθηκε από δικαστήριο της Κομοτηνής και έτυχε ευρείας κάλυψης από τα τουρκικά μέσα μαζικής ενημέρωσης οδήγησε στην άμεση φυλάκιση των δύο κατηγορουμένων στις φυλακές Διαβατών η οποία διήρκεσε συνολικά 64 ημέρες. Παράλληλα στάθηκε αφορμή για το ξέσπασμα σοβαρών επεισοδίων ανάμεσα στις θρησκευτικές κοινότητες της Κομοτηνής με απολογισμό έναν νεκρό και μερικές δεκάδες τραυματίες πέρα από εκτεταμένες υλικές ζημιές.
Η εκλογή του Σερήφ το Δεκέμβριο 1990 (δια της ανάτασης της χειρός) ως Μουφτή Ροδόπης οδήγησε στην ποινική δίωξή του από τον εισαγγελέα Ροδόπης σύμφωνα με τα άρθρα 175 και 176 του Ποινικού Κώδικα για “αντιποίηση της άσκησης υπηρεσίας λειτουργού «γνωστής θρησκείας»” και για “δημόσια εμφάνιση με την στολή αυτού του θρησκευτικού λειτουργού χωρίς δικαίωμα”. Η πρωτόδικη καταδίκη του θεολόγου από το μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης (12 Δεκεμβρίου 1994) μετά από σειρά δικαστικών πράξεων κατέληξε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων όπου η Ελλάδα καταδικάστηκε για παραβίαση του άρθρου 9 της Σύμβασης για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, το οποίο αφορά την ελευθερία της θρησκευτικής έκφρασης. Το σκεπτικό της απόφασης συνίστατο στο ότι με δεδομένη την απουσία απτών αποδείξεων επί των κατηγοριών της αντιποίησης αρχής, οι προγενέστερες καταδίκες απέκλειαν τον Σερήφ από το δικαίωμα να λειτουργεί ως θρησκευτικός ηγέτης. Παρόλα αυτά το δικαστήριο απέφυγε να αποφανθεί επί του νομικού καθεστώτος των ιδιωτών μουφτήδων.
Σήμερα δεν υπάρχει καμία δικαστική παρενόχληση από το ελληνικό κράτος προς τους ιδιώτες μουφτήδες στην Ξάνθη και την Κομοτηνή.