Του π. Στυλ. Θεοδωρογλάκη
«Πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντες αυτόν, εν πνεύματι και αληθεία, δει προσκυνείν»
Η πηγή του Ιακώβ προτυπώνει την πηγή της ζωής.
Για αιώνες οι άνθρωποι δροσίζονται από την πηγή του Ιακώβ, που βρίσκεται κοντά στην πόλη Σιχάρ, της Σαμάρειας, οι κάτοικοι της οποίας φαίνεται να είναι ευγνώμονες προς τον Ιακώβ, γι’ αυτό και δε ξέχασαν το όνομά Του.
Εδώ θέλει το άγιο Ευαγγέλιο να βρίσκεται ο Χριστός, η αυθεντική πηγή της ζωής.
Εκτός εθνικών συνόρων και μάλιστα σε εχθρικό έδαφος. Πρώτον γιατί ο Θεός δε κλείνεται και δεν περιορίζεται από σύνορα και δεύτερον γιατί δεν περιορίζεται σε ορισμένα έθνη μικρότερα ή μεγαλύτερα.
Βρίσκεται, πάνω και μέσα και έξω απ’ όλα αυτά.
Αυτό για όποιους θεωρούν το εβραϊκό έθνος, εκλεκτόν έθνος του θεού ή τους Έλληνες ως την ελίτ του Θεού.
Ο Θεός δε χωρίζει τα έθνη και τους λαούς.
Ενώνει και ενοποιεί κάτω από τη στοργή και την αγάπη του «πάντα τα έθνη» για τούτο και ο Χριστός παραγγέλλει στους μαθητές του, «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» και «κηρύξατε το ευαγγέλιο πάσι τη κτίσει».
Αλλά το σημαντικό για μας δεν είναι αυτά μόνον, αλλά και το ότι ο Χριστός συνδιαλέγεται με δική του πρωτοβουλία με μια γυναίκα, αλλοεθνή και ύποπτης ηθικής υπόστασης. Βρίσκεται και ζει προφανώς και εμφανώς στο χώρο του κακού και της αμαρτίας, για τούτο και στην πόλη της δεν είναι και τόσον ευυπόληπτη.
Ο Χριστός βρίσκει στο δρόμο του μια γυναίκα και την κάνει με τη δική της θέληση άγια.
Τη βρίσκει βουτηγμένη στην αμαρτία ως το λαιμό και από την πηγή του Ιακώβ την οδηγεί στην πηγή της ζωής, στο χορό των αγίων…
Το σημειώνουμε αυτό γι’ αυτούς που ισχυρίζονται ότι η γυναίκα δεν έχει την πρέπουσα θέση στην Εκκλησία μας.
Ο Χριστός βγάζει τη γυναίκα από τον κρυψώνα του γυναικωνίτη, από την αφάνεια και την ανυποληψία και την καθιστά άμεσα καθ΄ υπέρβαση της καθεστηκυίας τάξεως ισότιμη συνομιλητή Του και της δίνει την ευκαιρία να προχωρήσει στην ολοκλήρωση της προσωπικότητάς της στην κατά Χριστόν ζωή και πολιτεία.
Τα ερωτήματα που βρίσκεται και που λατρεύεται ο Θεός, είναι δικά της.
Ζει στην αμαρτία, αλλά έχει και κάποιες προσδοκίες λύτρωσης. Ζει το ηθικό σκοτάδι, αλλά δεν παύει να ατενίζει ψηλά στον ουρανό κάποιες θείες ακτίνες φωτός.
Οι προβληματισμοί της αυτό αποκαλύπτουν.
Η απάντηση, σαφής, καθαρή και κρυστάλλινη όπως διατυπώνεται από τον ίδιο το Χριστό.
Ο Θεός είναι πνεύμα, άρα βρίσκεται παντού.
Στο Ναό του Σολωμόντος (εβραϊσμός), στο βουνό Γαριζίν (σαμαρείτες), στους μεγαλόπρεπους ναούς των πόλεων καθώς και τα ερημοκκλήσια των βουνών (ορθοδοξία).
Ανάλογη είναι η παρουσία του Θεού στον άνδρα και τη γυναίκα, στον ξένο και το δικό μας, τους γηγενείς και τους επισκέπτες μας κάθε λογής (τουρίστες, νόμιμους, παράνομους, οικονομικούς μετανάστες).
Όσον αφορά πώς λατρεύεται ο Θεός η απάντηση πάλι από το Χριστό, είναι προφανής. Με την καρδιά και τη συνείδηση, «εν πνεύματι και αλήθεια».
Όχι με υποκριτικές, θεατρικές πράξεις.
Με το Θεό οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς και τίμιοι.
Καλές είναι οι γονυκλησίες, καλά είναι τα σταυροκοπήματα, καλές είναι οι ευχές και οι προσευχές, αν και πάλι ο Χριστός λέγει «μη βατολογείτε», αλλά πάντως καλύτερα είναι τα σκιρτήματα της καρδιάς, οι εσωτερικοί κραδασμοί της υπάρξεως και της ζωής του ανθρώπου.
Με το Θεό δεν παίζουμε, «ο Θεός ου μυκτηρίζεται».
Η λατρεία του Θεού που εκπορεύεται από την καρδιά του πιστού, είναι πράξη που προάγει την επικοινωνία, τη συμφιλίωση, την ενότητα και την καταλλαγή όλων των ανθρώπων κάθε τάξεως και καταστάσεως.
Αυτά είναι στοιχεία που παράγουν πολιτισμό, ανάπτυξη, πρόοδο με την αληθινή σημασία των όρων.
Είναι τα στοιχεία που προάγουν την κοινωνία ποιοτικά, γιατί φέρνουν τον άνθρωπο πιο κοντά στο Θεό, τον αγιασμό και τη χάρη, που πρόκειται για δεύτερο και υπέρτατο βαθμό ολοκλήρωσης της πραγματικότητας, στο Θεανθρώπινο μοντέλο ζωής και κοινωνίας.
Ανήκει σε μας η ευθύνη και μπορούμε να ξεκολλήσουμε από τη στατικότητα της πηγής του Ιακώβ και να προσεγγίσουμε τη ζωντανή και ζωογόνο πηγή της ζωής, που είναι ο ίδιος ο Χριστός.
Να βρούμε τον αναστάντα Κύριο, που δε βρίσκεται μακριά μας, βρίσκεται «εντός ημών» και να τον αφήσουμε να λειτουργήσει για μας, όπως εκείνος θέλει. «Γεννηθήτω το θέλημά σου». Ξέρετε τι θέλει ο Θεός; «Θέλει πάντας σωθήναι».
Αυτό είναι η μεγάλη μας προσδοκία.
Η αγία Φωτεινή, η πριν αμαρτωλή σαμαρείτιδα, είναι δάσκαλος και οδηγός μας.
«Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών».