Του Δημήτρη Μηλάκα
Η «πρώτη φορά αριστερή» ελληνική κυβέρνηση πανηγυρίζει- όπως δεν είχε κάνει σε άλλες εποχές ούτε ο, μέχρι το μεδούλι δυτικο-αμερικανόφιλος Ευάγγελος Αβέρωφ- για τις στενές σχέσεις που έχει αναπτύξει με τις ΗΠΑ. Από την μεριά τους οι Αμερικανοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι δεν χάνουν την ευκαιρία να δοξολογούν τον ρεαλισμό και την αποτελεσματικότητα της ελληνικής κυβέρνησης. Και δικαίως, γιατί είχαν δεκαετίες να πετύχουν μια τόσο απροσχημάτιστη υπακοή στις εντολές τους…
Η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο δεν κρύβει την ικανοποίησή της για τους αμερικανικούς επαίνους, αλλά επιπρόσθετα διακηρύσσει ότι έχει καταφέρει να ενισχύσει την ελληνο-αμερικανική συμμαχία με τρόπο που εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα.
Για την ώρα, ωστόσο, αυτό που μπορεί να δει κανείς και να αποτιμήσει στον τρόπο που διαμορφώνεται αυτή η νέα ελληνοαμερικανική σχέση είναι οι ουσιαστικές παραχωρήσεις της Αθήνας με μόνο αντάλλαγμα τα ανέξοδα ωραία λόγια των Αμερικανών.
Ας σημειώσουμε (για μια ακόμη φορά) τι δίνει στους Αμερικανούς, αυτήν την ιδιαίτερα ταραγμένη περίοδο στα βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή, η ελληνική κυβέρνηση:
- Μια φρεγάτα η οποία συμμετέχει στον στόλο του ΝΑΤΟ ο οποίος «πολεμά» τους Ρώσους στη Συρία. Πρόσφατο αποτέλεσμα αυτού του συγκεκαλυμμένου πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, είναι η κατάρριψη χτες ενός ρωσικού αεροσκάφους ηλεκτρονικού πολέμου και ο θάνατος του πληρώματός του.
- Για τον πόλεμο αυτόν στην Συρία οι Αμερικανοί αξιοποιούν τις σιωπηρές συμφωνίες για την αναβάθμιση της χρήσης βάσεων στο ελληνικό έδαφος (Σούδα, Ακτιο, Λάρισα)
- Στο πλαίσιο της μόνιμης χρήσης της Ελλάδας ως αμερικανικό στρατιωτικό προγεφύρωμα η ελληνική κυβέρνηση ολοκληρώνει την παραχώρηση των ναυπηγείων της Σύρου (γίνεται κουβέντα και για την παραχώρηση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά και Ελευσίνας) σε αμερικανική εταιρεία που έχει ανοιχτά συμβόλαια για την εξυπηρέτηση των αναγκών του αμερικανικού στόλου στη Μεσόγειο
- Η «στρατηγική ελληνοαμερικανική σχέση» παγιώνεται με την συμμετοχή της Ελλάδας στη δημιουργία φραγμού στη μεταφορά Ρωσικού φυσικού αερίου μέσω των Βαλκανίων. Αυτό συμβαίνει με την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών και την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, καθώς και με την διευθέτηση που επιχειρούν οι ΗΠΑ στο Κόσσοβο (ανταλλαγή εδαφών με τη Σερβία) και με την οποία η ελληνική κυβέρνηση συμφωνεί.
- Στο πλαίσιο αυτής της ελληνοαμερικανικής στρατηγικής σχέσης για την οποία πανηγυρίζει η ελληνική κυβέρνηση, έχει συμφωνηθεί η δημιουργία στην Αλεξανδρούπολη πύλης εισόδου αμερικανικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Αυτή η πύλη, έχει συμφωνηθεί, να φυλάσσεται από αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις οι οποίες μαζί με μια βάση ελικοπτέρων θα σταθμεύσουν στην περιοχή.
Οι εν λόγω απτές ελληνικές παροχές στα αμερικανικά σχέδια στην περιοχή είναι προφανές ότι εμπλέκουν της χώρα σε δύσκολες και επικίνδυνες υποθέσεις οι οποίες ήδη στην περιοχή της Μέσης Ανατολής «επιλύονται» με τη δύναμη των όπλων.
Το ερώτημα, λοιπόν που προκύπτει είναι απλό: υπάρχουν άραγε ικανά ανταλλάγματα για μία τόσο μεγάλη προσφορά της Ελλάδας στους αμερικανικούς σχεδιασμούς; Ή μήπως για την πρώτη φορά αριστερή ελληνική κυβέρνηση αρκούν τα καλά λόγια του αμερικανού πρεσβευτή και οι διαβεβαιώσεις για μακροημέρευσή της στην εξουσία που ανέξοδα προσφέρουν οι Αμερικανοί;