Του Αποστόλη Λουλουδάκη
Σαράντα-πέντε χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου στις 14 έως στις 17 του Νοέμβρη του 1973 το ιστορικό γεγονός του ξεσηκωμού του Ελληνικού λαού για ελευθερία ,ψωμί ,δημοκρατία ,δικαίωμα στην μόρφωση ,εθνική ανεξαρτησία κοινωνική δικαιοσύνη ,διατηρεί την ιστορική του αξία και στέλνει το δικό του μήνυμα ,επικαιροποιημένο και προσαρμοσμένο στις υφιστάμενες συνθήκες που επικρατούν στο κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον .
Η δεκαετία του 1970 βρίσκει την Ελλάδα κάτω από την πλήρη εξάρτηση του Αμερικανονατοϊκού παράγοντα σε ένα κόσμο διχοτομημένο που κυριαρχεί ο έντονος ανταγωνισμός των δύο υπερδυνάμεων της εποχής των ΗΠΑ με την τότε Σοβιετική Ένωση.
Ο Αμερικανονατοϊκός παράγοντας παρεμβαίνει στην πολιτική ζωή του τόπου με τα ανδρείκελα και τους ντόπιους του πράκτορες και έχει επιβάλει το καθεστώς των συνταγματαρχών που έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε μια απέραντη φυλακή ,σε ένα μαιευτήριο βίας και τρόμου ,έχει στερήσει τις ατομικές ελευθερίες του Ελληνικού λαού ,έχει καταργήσει την κοινοβουλευτική Δημοκρατία ,έχει φιμώσει τον τύπο ,έχει απομονώσει την Ελλάδα από την Δημοκρατική Ευρώπη και έχει αναστείλει τις ενταξιακές διαδικασίες με την ΕΕ.
Το Πολυτεχνείο ήταν η πιο μαζική και αποφασιστική μετωπική σύγκρουση της νεολαίας,των φοιτητών ,του Ελληνικού λαού με τις δυνάμεις της βίας και της καταστολής του τυραννικού καθεστώτος .
Ήταν μια δυναμική πολιτική πράξη που ακύρωσε την ψευδεπίγραφη απόπειρα φιλελευθεροποίησης ενός καθεστώτος που είχε βάψει τα χέρια του με το αίμα και υπηρέτησε πιστά τα συμφέροντα των εντολέων του ,αυτών που τους είχαν εγκαταστήσει στην εξουσία .Το έγκλημα της προδοτικής κλίκας των επίορκων αξιωματικών έπρεπε σύμφωνα με τα σχέδια να ολοκληρωθεί με την άτιμη πράξη του πραξικοπήματος ενάντια στον Μακάριο και την προδοσία της Κύπρου .
Μετά την μεταπολίτευση η Ελλάδα ζει την πιο μακρά ομαλή περίοδο κοινοβουλευτικής δημοκρατίας .Με τα όσα προβλήματα ,η Ελλάδα σήμερα είναι μια διαφορετική χώρα,σε ένα διαφορετικό κόσμο .
Ο αγώνας για Ελευθερία ,Δημοκρατία ,Κοινωνική δικαιοσύνη ,Πρόοδο,Ειρήνη, Ευημερία είναι χρέος της κάθε πολιτικής γενιάς ,ο αγώνας για βελτίωση των συνθηκών της ζωής του είναι η ιστορία του ανθρώπου,είναι η προσπάθεια του ,η αγωνία του , να οικοδομήσει ένα κόσμο πολιτισμένο .
Τα χθεσινά γεγονότα βίας σε βάρος πολιτικών προσώπων που παρεμποδίστηκαν να εισέλθουν στο Πολυτεχνείο αλλά και παρόμοια που έχουν λάβει χώρα άλλες εποχές αμαυρώνουν την επέτειο του Πολυτεχνείου ,προκαλούν φρίκη σε κάθε ένα από όσους βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή μιας μάχης ενάντια στου Τυράννους της εποχής για να υπερασπιστούμε τις ατομικές ελευθερίες του κάθε Έλληνα πολίτη και να καταδικάσουμε την βία και την αυθαιρεσία
Αυτές οι φασιστικές συμπεριφορές εκφράζουν την ιδεολογία και τις πρακτικές του καθεστώτος των συνταγματαρχών και ουδεμία σχέση έχουν με το φιλελεύθερο και δημοκρατικό πνεύμα των εξεγερμένων ….
Το Πολυτεχνείο ήταν η απάντηση στην βία και στην σήψη της εποχής ..
Γεγονότα όπως το Πολυτεχνείο σημαδεύουν την ιστορία …και είναι προκλητικό να προσπαθούν οι νεοφασίστες ,οι εγκληματίες και τα συνεταιράκια τους να ενοχοποιήσουν την αντίσταση της Ελληνικής νεολαίας το 1973 και να την διασυνδέσουν με την χρεοκοπία της Ελλάδας ,τις στρεβλώσεις και τις παθογένειες της μεταπολίτευσης .
Το μεγάλο πάρτι των τρωκτικών της κλεπτοκρατίας γεννήθηκε από την κοινή τους μήτρα των οικονομικών συμφερόντων που δομήθηκαν στα σαλόνια των μηχανισμών της εξάρτησης από τον ξένο παράγοντα ,στα προαύλια του παρασιτισμού που αντιστέκεται σθεναρά και διαχρονικά στην παραγωγική ανάταξη της οικονομίας και στον εκδημοκρατισμό της Ελλάδας,στις εμποροπανήγυρις του ψευτοπατριωτισμού ,στις παραθρησκευτικες σέχτες του σκοταδισμού.
Το Πολυτεχνείο παραμένει ζωντανό στην μνήμη και στην συνείδηση του λαού και θα αποτελεί πάντα στόχο των αντιδραστικών και των συνοδοιπόρων τους .
