Σε προηγούμενη παρέμβασή μου για το θέμα των απορριμμάτων του Νησιού, έλεγα ότι αξίζει τον κόπο να διδαχθούμε από την εμπειρία της ΔΕΔΙΣΑ στον αγώνα κατά της ανοησίας της καύσης, που μεθοδεύεται από τους διάφορους πλασιέ.
Σε δεύτερο χρόνο αναθεωρώ, μετά την παρακολούθηση των δύο εκπομπών της Νέας Τηλεόρασης και δεν μπορώ παρά να ουρλιάξω: <<Λίγη τσίπα δεν έχουνε?>>. Όλοι τους! Προφανώς, όχι, δεν έχουνε τσίπα. Σιγά μην είχανε! Άλλη μια θεωρία οικουμενικής σιωπής με το <<πανελ>> να ποιεί την νήσσαν, υπό το βάρος, φυσικά, της αντικειμενικής αποτυχίας της ΔΕΔΙΣΑ, αφού, υποτίθεται, πιστεύαμε ότι στα Χανιά είχαμε λύσει το πρόβλημα και ότι, φευ, ως Χανιά, θα μπορούσαμε να γίνουμε η παντιέρα όχι της Κρήτης, αλλά της Ελλάδας ολόκληρης απέναντι στην καύση και να γίνουμε η λύση του βραχνά που <<έχτισε>> η αλόγιστη καταναλωτική μας μανία κι ο θαυμασμός μας για τις <<καινοτόμες>> συσκευασίες της… γερμανικής πορτοκαλάδας και του… δανέζικου βουτύρου.
Παρενθετικά να πω ότι με αφορμή τη Μάχη της Κρήτης, θυμήθηκα έναν φίλο που έζησε εκείνη την εποχή και μάλλον δε ζει πια, που σκωπτικά μου έλεγε ότι <<πολεμήσαμε μέχρι εσχάτων στην Ευρώπη, για να καταναλώνομε σήμερα αμερικάνικα προγράμματα σε γιαπωνέζικες τηλεοράσεις>>. Και –προ καιρού- θα αντέτεινα στο συλλογισμό του, αν ζούσε, για να το διαπραγματευτώ: <<Τουλάχιστον εκμεταλλευόμαστε τα υλικά συσκευασίας των ιαπωνικών συσκευών>>. Αμ δέ, όχι πια!
Μετά απ’ ό,τι ελέχθη στην περιβόητη εκπομπή, σταχυολογώ δηλώσεις, όπως τις κατάλαβα εγώ και το συμπάθιο μου αν δεν κατάλαβα καλά.
Καλογερής (Πράσινος Αντιπεριφερειάρχης): Είμαστε πρωτοπορία!
Αγοραστάκης (Εκλεκτός <<προοδευτικός>> πολιτευτής και πρώην αντινομάρχης): Μη στεναχωριέστε! Τα πληρώσανε οι Κουτόφραγκοι!
Πολύζου (εκλεκτή δημοσιογράφος και αποσπασμένη υπάλληλος από την ΕΡΤ στο Νοσοκομείου Χανίων): Να απολογηθούν οι αρχές!
Μαλλιαράκης (πρόεδρος εργαζόμενων ΔΕΔΙΣΑ): Εντάξει, θάβαμε αντί να ανακυκλώνουμε, αλλά τι να κάναμε, ήτανε μεγαλύτερος ο κόπος να τα ανακυκλώσουμε.
Μουστακαλής στην ομορφιά και χάρη, (δε συγκράτησα το όνομα) πρώην δήμαρχος από σκούφια, που είχε από τον παππού του, <<δήμαρχος>> κι εκείνος, κληρονομήσει χωράφια στον Κουρουπητό, αλλά δεν αποκάλυψε αν τα κληροδοτήματα απαλλοτριώθηκαν με ποιό κι αν ήταν αξιόλογο το αντίτιμο…
Μυλωνάκη (υπ’ ατμόν αφεντικό της ΔΕΔΙΣΑ που <<δεν είναι ειδικός, αλλά….>>). Σύμφωνα με δήλωση στην εκπομπή, λοιπόν, δεν είναι… <<ειδικός>> παρόλο που πληρώνεται από τον όβολό μας εδώ και δεκαέξι (16) χρόνια για να κάνει τη δουλειά! Δεκαέξι (16) χρόνια, όχι μήνες… Αλλά δεν είναι <<ειδικός>>. Έχει άγνοια, ίσως κατά τη Σωκρατική έννοια, ίσως κατά την νεοελληνική.
Κι ένας άλλος, δε συγκράτησα ούτε αυτουνού το όνομα, που με τη σοβαρότητα που προσδίδει το δημοσιοϋπαλληλικό (?) του θράσος, θεώρησε ότι, καλώς, οι πρέσες δεματοποίησης σκουπιδιών της μεταβατικής περιόδου από το αίσχος του Κουρουπητού στην απάτη της μηχανικής ανακύκλωσης, πουλήθηκαν από λιγότερο από πέντε (5) χρόνια λειτουργίας-ως σκραπ!!! Ούτε τα εγχειρίδια συντήρησης των πρεσών δε διάβασε, να μάθει ότι κατ’ ελάχιστο δουλεύουν εικοσαετία. Ή μήπως τα διάβασε?
Όχι, συμπέρανα! Δεν ντρέπεται κανείς τους!
Υ.Γ. Όταν πήρα τηλέφωνο την ώρα της εκπομπής και ρώτησα το πάνελ, γιατί στην εποχή του Μνημονίου και της συντριπτικής ανεργίας, έχει νόημα να συζητάμε την υποκατάσταση της χειρωνακτικής ανακύκλωσης με τη μηχανική ανακύκλωση (χωρίς να ρωτήσω που χάθηκαν τα κονδύλια για την εξαρχής προγραμματισμένη μηχανική ανακύκλωση) οι <<δημοσιογράφοι>> προτίμησαν να μη θέσουν το ερώτημα στο πάνελ…. Ίσως να ήταν κι ένα ανόητο ερώτημα… Εξάλλου, την προμήθεια των συμπληρωμάτων της μηχανικής ανακύκλωσης θα τα αναλάβουν οι δανειστές μας. Τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του!
Αλέξανδρος Κατσανεβάκης