«Ο Μάικλ Τζάκσον ήταν ένας από τους πιο ευγενικούς, πιο αξιαγάπητους ανθρώπους που γνώρισα ποτέ. Με βοήθησε απίστευτα με την καριέρα μου και τη δημιουργικότητά μου. Επίσης με κακοποιούσε σεξουαλικά για επτά χρόνια.»
Οι πρώτες σχεδόν λέξεις που ακούς από το στόμα του σαραντάχρονου σήμερα Γουέιντ Ρόμπσον, πριν ακόμη στην οθόνη εμφανιστεί ο τίτλος – αποχαιρετισμός στην αθωότητα, συνοψίζουν πιο εύκολα από οποιαδήποτε ανάλυση τον πυρήνα του «Leaving Neverland». Γυρισμένο για το HBO και έχοντας ήδη προκαλέσει τις πρώτες θερμές αντιδράσεις στην προβολή του στο Φεστιβάλ του Σάντανς, το τετράωρο ντοκιμαντέρ του Νταν Ρις αφηγείται τις παράλληλες ζωές δύο αγοριών (και των οικογενειών τους) που συνδέθηκαν στενά με τον Μάικλ Τζάκσον, που υπήρξαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης και που για χρόνια δεν μιλούσαν, φυλακισμένοι μέσα σε ένα κυκεώνα από ψέματα, ενοχές, μπερδεμένα συναισθήματα και φόβο.
Ηδη πριν την προβολή του, το ντοκιμαντέρ «Leaving Neverland» του Νταν Ριβς και παραγωγής HBO, είχε προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις και έχει συζητηθεί όσο τίποτε άλλο. Μετά την προβολή του όμως αρκετοί είναι αυτοί που έχουν αρχίσει να τον αποκηρύττουν τον Μάικλ Τζάκσον ως καλλιτέχνη, με πολλούς ραδιοφωνικούς σταθμούς στο εξωτερικό, και ήδη και δύο στην Ελλάδα (Easy 97,2 και Thema Radio 104,6), να σταματούν να παίζουν τα τραγούδια του.
Δεν είναι όμως μόνο οι ραδιοφωνικοί σταθμοί που αφήνουν στο παρελθόν τον Μάικλ Τζάκσον. Οι δημιουργοί των «Simpsons» αποφάσισαν να αποσύρουν ένα από τα πιο κλασικά επεισόδια της σειράς που φιλοξενούσε την φωνή του διάσημου ποπ σταρ. Ο παραγωγός της σειράς Τζέιμς Λ. Μπρουκς μιλώντας στην Wall Street Journal δήλωσε πως «νιώσαμε πως ήταν η μοναδική επιλογή που έπρεπε να πάρουμε», ενώ οι συνάδελφοί του Ματ Γκρένινγκ και Αλ Τζιν συμφωνούν με την απόφασή του αυτή.
Πρόκειται για το επεισόδιο της τρίτης σεζόν με τίτλο «Stark Raving Dad» το οποίο πρωτοπαίχτηκε το 1991 με τον Χόμερ Σίμπσον να κλείνεται σε ένα ψυχιατρείο όπου γνωρίζει έναν μεγαλόσωμο άντρα τον Λίον Κομπόβσκι, ο οποίος υποστηρίζει πως είναι ο Μάικλ Τζάκσον. Ο Τζάκσον είπε την ιδέα αυτή στον δημιουργό της σειράς Ματ Γκρένινγκ από το τηλέφωνο και αμέσως την λάτρεψε. Ο Τζάκσον ηχογράφησε τον ρόλο του χωρίς όμως να μπει στα credits λόγω συμβολαίου, ενώ έγραψε και το τραγούδι «Happy Birthday Lisa» (το οποίο όμως δεν τραγούδησε ο ίδιος αλλά κάποιος άλλος που ακούγεται σαν αυτόν).
Το ερώτημα βεβαίως που τίθεται είναι που μπορεί να μπει μια τελεία;
Αν απαγορεύονται τα τραγούδια και το έργο του Μάικλ Τζάκσον μετά την προβολή ενός ντοκιμαντέρ, δε θα πρέπει να απαγορευτούν και τα έργα του αναγνωρισμένα και με αποδείξεις μισογύνη και βίαιου προς τις γυναίκες Μπουκόφσκι, το ίδιο και του Χέμινγουεϊ που πέρα από το να δέρνει γυναίκες έβρισκε και ευχαρίστηση από το να τραυματίζει ζώα, του Γκώλντινγκ που πριν γράψει τον “Άρχοντα των Μυγών” προσπάθησε να βιάσει ένα ανήλικο κορίτσι, του διεστραμμένου Νταλί που υποστήριζε και το φασιστικό καθεστώς, και βεβαίως, το ίδιο θα πρέπει να γίνει με όλα τα έργα του Τσάρλι Τσάπλιν που ήταν πασίγνωστος για τον σαδισμό του προς τις έφηβες γυναίκες του καθώς και τα παιδιά του;
Τελικά, το κριτήριο της τέχνης θα είναι η προσωπική ζωή των καλλιτεχνών;