Γράφει ο Μανούσος Γ. Δασκαλάκης
Είναι γεγονός ότι μια Βαλκανική χώρα καθυστερημένη, όπως η Ελλάδα, δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί τις πιο προοδευμένες χώρες του πλανήτη , όπως ήταν οι χώρες της δυτικής Ευρώπης , όπου εντάχθηκε η χώρα μας. Γράφτηκε αργότερα στον τύπο, ότι ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής ο α΄ έπιασε από τον γιακά τον καγκελάριο της Γερμανίας Χέλμουτ Σμιθ ,υπενθυμίζοντας του τα δεινά που επισώρευσε η χώρα του, στην κατοχή , στην Ελλάδα ,για να του αποσπάσει το «καλώς έχειν».
Ο μετέπειτα πρωθυπουργός Ανδρέας Γ. Παπανδρέου, κτύπησε το χέρι του στο τραπέζι συμμαχώντας με τα κράτη του νότου, για να εκχωρήσει η ΕΌ.Κ {Ευρώπη} προς τις φτωχότερες χώρες τα Μ.Ο.Π {ολοκληρωμένα μεσογειακά προγράμματα}τα οποία μετεξελίχθηκαν, σε κοινοτικά πακέτα στήριξης. Τα τριάντα χρόνια ένταξη μας την Ε.Ε ,δεν είναι ότι δεν έχουν γίνει βήματα προόδου. Και στο στερέωμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, σε μια χώρα με συνεχή στρατιωτικά κινήματα και πολιτική αστάθεια, και εμβάθυνσης των δημοκρατικών θεσμών, σε σχέση πάντα με το παρελθόν.
Αυτό που επικαλούνται σήμερα οι νεοφιλελεύθεροι που κυριαρχούν στην Ευρώπη, ότι χάσαμε ανταγωνιστικότητα είναι γιατί προσπαθούν και τα καταφέρνουν αντιστάσεως μη ούσης, να υποτιμήσουν τους Ελληνικούς μισθούς. Μη λησμονούμε και τις κοσμογονικές αλλαγές στην γειτονιά μας και στον κόσμο, με την κατάρρευση των καθεστώτων του υπαρκτού αυταρχικού σοσιαλισμού. Η χώρα μας πλημμύρισε μετανάστες ,κι εμείς καλομάθαμε και ξεχάσαμε να δουλεύουμε και να παράγουμε. Τις βαριές δουλειές πια, θα τις έκανε το «υπηρετικό προσωπικό μας» ,για να πάρουμε κι εμείς ως παλιός λαός μεταναστών την εκδίκηση μας.
Πήραν αέρα και οι Ελληνικές επιχειρήσεις, και ξανοίχτηκαν στην αγορά των Βαλκανίων, αφήνοντας στα κρύα του λουτρού τους Έλληνες εργαζόμενους. Άλλωστε όπως γνωρίζουμε το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Το κλου της «ωραίας βραδιάς» όπως θα έλεγε ο κομφερανσιέ ενός νυχτερινού κέντρου, ήταν οι φιέστες και τα δίς ευρώ που ξόδεψε η Ελλάς για τους Ολυμπιακούς.
Με την ένταξη μας στο ευρώ και τα φθηνά δάνεια ήρθε και χαριστική βολή, για το πολιτικό σύστημα και τους μικρόνοες πολιτικούς που άφησαν την Ελλάδα αθωράκιστη σαν βάρκα χωρίς κουπιά, να πλέει στα οργισμένα κύματα. «Το παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης εξέπνευσε» σου λένε τώρα. Αργά το κατάλαβαν.
Τώρα που κατάντησαν τον λαό ενδεή και πένητα; Ας δούμε τι γράφει στην “ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΊΑ» ο Μανόλης Δρετάκης τέως υπουργός και αντιπρόεδρος της βουλής για την διευθέτηση του χρέους. Αυτό που νομίζει,-διότι και γνώσεις έχει και υπουργός των οικονομικών υπήρξε,- ότι πρέπει να γίνει για το σημερινό δημόσιο χρέος.
«Μια άλλη λύση είναι η σημαντική μείωση του συνολικού χρέους της χώρας (κούρεμα), ώστε το υπόλοιπο να είναι δυνατόν να εξυπηρετηθεί, με την εφαρμογή μιας σωστής πολιτικής που θα επαναφέρει τη χώρα σε αναπτυξιακή πορεία με πρωτογενή πλεονάσματα. Η λύση αυτή συνεπάγεται, φυσικά, απώλειες σε όσους έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου.
Τις απώλειες αυτές μπορούν και πρέπει να αντιμετωπίσουν συλλογικά όλα τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης προκειμένου να αποφευχθεί η κατάρρευση των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων που έχουν τέτοια ομόλογα. Η λύση αυτή απορρίπτεται τώρα από τους αρμοδίους της Ε.Ε. παρ’ ότι, μακροχρόνια, είναι επωφελής για όλους.
Αν, όμως, προκριθεί τελικά το 2013, το ερώτημα που γεννιέται είναι, γιατί δεν εφαρμόζεται τώρα, με κόστος πολύ μικρότερο απ’ ότι το 2013;