Καπετανάκης Μ. *
Δεν είναι τριμερής (σε ένα βαθμό μονομερής της αστερόεσσας) συνάντηση στο νεοχιτλερικό Τελ Αβίβ ή η αμερικανόπνευστη συμφωνία των Πρεσπών, ώστε η ελληνική κυβέρνηση να ανταποκριθεί αστραπιαία και υποδειγματικά στα υπερατλαντικά κελεύσματα και στοιχηθεί σαν το πιο υπάκουο μαθητούδι της νατοϊκής αίθουσας στα σχέδια ενεργειακού και γεωπολιτικού εξοστρακισμού της Ρωσίας.
Μήτε κάποια πολυκλαδική στρατιωτική άσκηση με επαχθέστατο κόστος (από τον καταιγισμό τέτοιων που παρατηρούμε τελευταία) προς χάριν της εξυπηρέτησης πέραν των αμερικανονατοϊκών εμπρηστικών επιδιώξεων και των υπερφίαλων εθνικιστικών και επεκτατικών βλέψεων του ντόπιου κηφηναριού για να υπάρξει ο αρτιότερος και επιτυχής συντονισμός των υπερσύχρονων σύνεργων μαζικού αφανισμού αθώων.
Ούτε μνημονιακές δεσμεύσεις προς τους λήσταρχους μέχρι τελευταίας ρανίδας του εργατολαϊκού μόχθου, δηλαδή τους πιστωτές ΕΕ και ΔΝΤ και υπονομευτές της προκοπής και δεσμώτες του μέλλοντος του τόπου μας για να συνεδριάζουν εντατικότατα και νυχθημερόν τα επιτελεία εφαρμόζοντας ακαριαία με πυγμή και θεοσέβεια την προκρούστια σφαγή κατακτήσεων των εργαζόμενων.
Επίσης δεν αντιμετωπίζεται μια απειλητική και μη πλασματική (από ρεφορμιστές) εργατολαϊκή κινητοποίηση, όπου κεραυνοβόλα ο με ιεροεξεταστική αυστηρότητα δικαστής θα την απαγορεύσει και ο κατασταλτικός βούρδουλας θα πληγιάσει τις πλάτες των διαμαρτυρόμενων για την πείνα που υφίστανται.
Ανατρέχοντας στο εγγύς παρελθόν και σε μια περίοδο όπου η άρχουσα τάξη της χώρας μας συνεπαρμένη και πριν την προσεδαφίσουν από τις ονειροπολήσεις ανώμαλα οι προστάτες της, είχε καβαλήσει το καλάμι του μεγαλοϊδεατισμού κατασκευάζοντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα τις άχρηστες ολυμπιακές εγκαταστάσεις και φορτώνοντας με βαριά χρέη τη χρεωκοπημένη κοινωνία.
Προφανώς δεν συζητάμε για δύστυχους πρόσφυγες στα Διαβατά με αποτέλεσμα την αντίδραση σε κλάσματα δευτερόλεπτου της συντεταγμένης πολιτείας και το πνίξιμο προχθές σε σύννεφο χημικών όσων τυχερών γλίτωσαν από τους «ειρηνευτικούς» πυραύλους των «συμμάχων» μας και από τους υγρούς τάφους Αιγαίου και Έβρου.
35 μέρες μετά τις τεράστιες καταστροφές από τις νεροποντές στη μεγαλόνησο και τίποτε σχεδόν δεν έγινε.
189 χρόνια τώρα από την αναγνωρισμένη ίδρυση του Ελληνικού κράτους, η ίδια σταθερή αδιαφορία για ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας, ασφάλειας και ζωής των πολιτών.
Το Μάτι εξακολουθεί να αποτελεί κρανίου τόπο. Στο Μενίδι στοιβάζεται ακόμη μέρος των σεισμοπαθών του 1999 (!!!) σε κοντέινερ εντός ενός άθλιου καταυλισμού και συνάμα άντρου παραβατικότητας. Το έμβλημα δε της καπιταλιστικής παράκρουσης και επιτομή της απέχθειας των κρατούντων σε οτιδήποτε ορίζεται με τη διευρυμένη έννοια σαν λαϊκό δικαίωμα, είναι το έκτρωμα της τερατούπολης με το όνομα Αθήνα. Ολάκερη η επικράτεια παράλληλα κοσμείται με δρόμους ανθρωποθυσιαστήρια, σχολειά ενίοτε τριτοκοσμικά, νοσοκομεία παρακμάζοντα, με αντιπλημμυρική και αντιπυρική μέριμνα ούτε καν υποτυπώδη, με απάθεια για τη μετανάστευση νέων. Ταυτόχρονα η ύπαιθρος ερημώνεται, η εργατιά μαστίζεται κάτω από ένα καθεστώς εργοδοτικής ασυδοσίας και πενιχρότατων αμοιβών, η αποβιομηχάνιση και ανεργία καλπάζουν και η φορολεηλασία αφαιμάσσει.
Συγκεκριμένα τώρα οι επισημάνσεις των εμπειρογνωμόνων για το κρητικό δίκτυο δημόσιων έργων είναι καταπέλτης: όργιο κακοτεχνιών και χάος εγκατάλειψης! Γέφυρες παραδομένες στη «συντήρηση» του φθοροποιού χρόνου! Μόνο στον ΒΟΑΚ 14 αντιμετωπίζουν ζητήματα στατικότητας! Τσιγαρόχαρτα ασφαλτοτάπητες πάνω σε ασταθή εδάφη και δίχως κάλυψη πρανών! Ανεξέλεγκτη επέκταση οικιστικής, γεωργικής και κτηνοτροφικής δραστηριότητας! Κατασκευές δίχως μελέτη, επίβλεψη και κατοχύρωση των στοιχειωδέστερων προδιαγραφών ποιότητας! Τα ρέματα, είδος υπό εξαφάνιση! Από τα 238 που υπήρχαν προπολεμικά στον νομό Χανίων, έχουν απομείνει αμπάζωτα (ξεφυτρώνοντας επάνω τους όχι βέβαια τρώγλες κακομοίρηδων, αλλά πεντάστεροι κολοσσοί) λιγότερο από 30!!! Άραγε θυμίζει κάτι από Μάντρα; Εκτροπή ή περιορισμός κοίτης ποταμών και στο ένα μέτρο ακόμη!!! Απουσία παντελής αποστραγγιστικών καναλιών! Δρόμοι που φονικά διασχίζουν ορμητικούς χείμαρρους ελλείψει γεφυρών!!! Ατελείωτος λοιπόν ο κατάλογος προειδοποιήσεων από ειδικούς αναφορικά με τα κακώς κείμενα των υποδομών του νησιού. Σαν επιστέγασμα χαρακτηριστικά αντιγράφεται ο σχολιασμός από σχετική έκθεση του ΤΕΕ Δυτικής Κρήτης περί των αποσπασματικών παρεμβάσεων από τους επίσημους φορείς, οι οποίες βαφτίζονται »ρουλέτα θανάτου».
Οι παραπάνω διαπιστώσεις συνθέτουν μια εικόνα αίσχους με διαχρονικές και βαθιά συστημικές και πολιτικές υπαιτιότητες. Όχι ότι απενεχοποιούνται οι εκάστοτε αυτοδιοικητικοί διαχειριστές, που απλά διαιωνίζουν παθητικά το υφιστάμενο πλαίσιο. Όμως το απαράδεκτο ΠΡΙΝ της τεκμηριωμένα από επαΐοντες μη βιβλικότητας των καταιγίδων, συνοδεύει ένα πιο εξοργιστικό ΜΕΤΑ.
Έτσι τόσες μέρες μετά τη θεομηνία απόμακρα χωριά στο υπερπέραν η` στη σκοτεινή μεριά του φεγγαριού (όπως τα Σκορδαλού) είναι αποκλεισμένα (παραφυάδα της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης) δίχως φως, νερό, τηλέφωνο! Μία στρατιωτική γέφυρα στήθηκε και αυτή στην κακοκαιρία την κλείνουν! Αν και θα έπρεπε σαν μυρμήγκια να δουλεύουν οι τεχνικοί πυρετωδώς (αραιά και που παρατηρούνται παράπλευρα για ξεγέλασμα μηχανήματα, αλλά κλειδωμένα), η κατάσταση στον βόρειο οδικό άξονα παραμένει τραγική. Και ο πόντιος Πιλάτος κράτους, δημαρχέων και περιφερειαρχών (αυτοί οι σωτήρες που με αναίδεια μας καλούν κιόλας να τους ψηφίσουμε ξανά) νίπτουν τα χέρια τους εναποθέτοντας την κυκλοφορία (άκουσον- άκουσον) στην πλήρη ευθύνη των διερχόμενων οδηγών!!! Οι δικαιολογίες της κωλυσιεργίας τους είναι παιδαριώδεις φτιάχνοντας ένα σαχλό ανέκδοτο, πως καθυστερούν για να αποκαταστήσουν τις ζημιές αυτή τη φορά σωστά. Το επαρχιακό δίκτυο στην ενδοχώρα (εκεί που δεν κοιτάζει η πεθερά δηλαδή) θυμίζει ακόμη βομβαρδισμένο τοπίο και η συνδεσιμότητα με τον περίγυρο και το κέντρο είναι απελπιστική. Το κενό της παρατεταμένης απραξίας των αρμοδίων επιχειρούν να καλύψουν με επισφαλή ημίμετρα πρωτοβουλίες κατοίκων (αυτοσχέδια γέφυρα Αλικιανού). Οι μόνες συγκροτημένες φωνές που θορυβούν και διεγείρουν κάπως τους ιθύνοντες σχετίζονται με όσους ανησυχούν για τις δυσμενείς επιπτώσεις στο τουριστικό προϊόν. Και πάλι όχι επειδή ψυχοπονούνται την άλλωστε κουρελιασμένη τσέπη της καμαριέρας, μα το παχυλό πουγκί του υπερεκμεταλλευτή μεγαλοξενοδόχου και καλοθρεμμένου από το ροκάνισμα γενναίων και στοργικών επιδοτήσεων.
Οπωσδήποτε- έστω και αργοπορημένα- κάποιοι μεγαλοεργολάβοι θα αναλάβουν επιτέλους καθήκοντα. Στη γνωστή φυσικά τροχιά της αδιαφάνειας, της ανισότιμης ιεράρχησης προτεραιοτήτων, του κερδοσκοπικού πανηγυριού και της προχειρότητας. Ήδη το φράγμα του Βαλσαμιώτη -ωσάν το μεγαλύτερο μάλλον σουρωτήρι της Ελλάδας -πιστοποιεί του λόγου το αληθές.
Οι κυβερνώντες κομπάζουν με τα απανωτά συχαρίκια της ιμπεριαλιστικής εργοδοσίας τους για την πρόσχαρη και πλησίστια χρήση των βάσεων Ακρωτηριού-Σούδας σαν πολεμικό ορμητήριο των διεθνών εγκληματιών και αγάλλονται με τις επιβραβεύσεις των πάντα άπληστων εφοπλιστοβιομηχάνων και τραπεζιτών. Όμως ακόμη και προεκλογικά περιφρονούν την αγανάκτηση των κατοίκων της Κρήτης για την ολιγωρία και αδρανοποίηση τους ως προς την ικανοποίηση έκτακτων και διαρκών αναγκών. Αποδεικνύοντας περίτρανα ποιάς τάξης τα συμφέροντα υπηρετούν και σε αντιδιαστολή ποιος πρέπει να είναι ο αποκλειστικός τρόπος των πλατιών λαϊκών στρωμάτων για την υπεράσπιση των ενάντια δικών τους. Εξάλλου και από μία απαίσια σκοπιά τους είναι ευκαιρία να δοθεί άλλο ένα καίριο πλήγμα στο χαροπαλεύοντα μικρομεσαίο γεωργό προς τέρψη του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου, που πασχίζει το ξεκλήρισμα του και την επακόλουθη ένταση της διατροφικής εξάρτησης.
Και από αυτό λοιπόν το γεγονός ο κρητικός λαός οφείλει να αντλήσει σπουδαία, διδακτικά συμπεράσματα. Οι απεσταλμένοι του στα εθνικά και τοπικά κοινοβούλια μιας άλλης τάξης και εχθρικής προς αυτόν είναι διάκονοι. Το μοναδικό όπλο για την περιφρούρηση των δικαιωμάτων του, να μην κινδυνεύει δηλαδή να πνιγεί και να μην χάνεται το βιος του στην πρώτη δυνατή βροχή της ολωσδιόλου εκδικητικής μανίας της φύσης (όπως επαναλήφτηκε το σκηνικό πρόσφατα και στο Λασίθι) είναι η οργάνωση των αγώνων του απέναντι σε ένα μανιώδες σύστημα, που προτάσσει απροκάλυπτα τα κέρδη και επιδιώξεις των ολίγων εκλεκτών του.
Εννοείται όμως ότι αυτή η αντιπαράθεση δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται από ενέργειες καθαρά αποπροσανατολιστικές και εκτονωτικές. Όπως τέτοιες εξελίχτηκαν στα Χανιά από την κορυφαία δύναμη της αριστεράς για το θεαθήναι. Η οποία επιβεβαιώνοντας πως το σκυλί που γαυγίζει δεν επιθυμεί να δαγκώσει και παρά την κομματική της δυνατότητα για κάτι πιο δυναμικό και ουχί εικονικό, εξαντλήθηκε σε μονομερείς (χωρίς κοινοδρασιακή απεύθυνση) φραστικές καταγγελίες, παρουσία πολιτευτών του στις πληγείσες περιοχές για τη φωτογράφηση (όπως επίσης από όλο το φάσμα «ευαισθητοποιήθηκαν» αρκετοί υποψήφιοι) και στείρες ερωτήσεις προς τον Σπίρτζη από βουλευτή του στη βουλή αφήνοντας αμέτοχους και αδρανοποιημένους Χανιώτες .
Μία πρώτη κίνηση (και εξυπακούεται η μικρότερη που έχουμε να κάνουμε) είναι στις επερχόμενες εκλογές να μαυρίσουμε ανεξαίρετα στην κάλπη αυτούς, οι οποίοι μαυρίζουν καθημερινά τη ζωή μας. Σαν ένα ξεκάθαρο βήμα ταξικής αφύπνισης, πολιτικής συνειδητοποίησης και απαρχή της όσο ποτέ άλλοτε απαραίτητης συγκρότησης της πάλης μας.
Για να μην τρέμει το δικό μας φυλλοκάρδι στο άκουσμα των μετεωρολογικών δελτίων, αλλά να κυριεύονται εκείνοι οι θεομπαίχτες από πανικό με την ανακοίνωση των μαζικών και αποφασιστικών κινητοποιήσεων μας. Πιεζόμενοι έτσι ώστε κόντρα στον εντεταλμένο ρόλο τους να εκτελούν αποτελεσματικά έργα προστασίας μας
Συμπερασματικά για ολάκερες τις ανεπίτρεπτες συνθήκες των υποδομών δεν φταίει η φύση της φύσης, αλλά η φύση του συστήματος. Σίγουρα η μοναδική φυσική διέξοδος για τον απλό κόσμο είναι μία: να θυμηθεί την αγωνιστική, διεκδικητική του φύση
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΖΗΜΙΩΝ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΠΛΗΓΕΝΤΩΝ
* μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης Χανίων