Μνήμη… μηδέν

Του Βαγγέλη Πάλλα *

Είναι θεμιτό να αναρωτιόμαστε στις κρίσιμες ιστορικές στιγμές τι πολιτικό σχήμα μας εκφράζει. Τι κόμμα μας χρειάζεται. Είναι αυτονόητο και χωρίς δισταγμό, ότι ένα κόμμα της αριστεράς στις σημερινές κοινωνικο-πολιτικές συνθήκες, θα είναι ένας φραγμός στην επικράτηση μιας δεξιάς με ρεβανιστικές διαθέσεις.

Τα κοινωνικά προβλήματα συνήθως έχουν περισσότερες από μια λύσεις. Ποιες είναι όμως εκείνες οι λύσεις που μπορούν να κάνουν τη ζωή μας πιο όμορφη, πιο ανθρώπινη, πιο σωστή; Μπορούμε να συμβάλλουμε στην δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου, χωρίς φτώχεια, χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς πολέμους; Μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο αυτό το ξέρουμε.

…Είναι καλύτερα να είσαι δυστυχισμένος γνωρίζοντας την αλήθεια, παρά να είσαι ευτυχισμένος στον παράδεισο των ηλιθίων… Ντοστογιέφσκι

Είναι σχεδόν αδιανόητο μέσα από 10ετή περίοδο κρίσης, όπου προδόθηκαν οι ελπίδες ενός ολόκληρου λαού, η αριστερά δεν καρπώθηκε εκλογικά, αντίθετα έδωσε το δικαίωμα στην νεοφιλελεύθερη δεξιά να επανέλθει δυναμικά κυριαρχώντας παντού.

Και εν πάση περιπτώσει, δεν μπορεί με ένα σχεδόν μεταφυσικό τρόπο όλα να διορθωθούν (στασιμότητα, αποτυχίες και λάθη).

Η αριστερά πρέπει να έχει το θάρρος να πει την αλήθεια, πρέπει να αναλύσει, να δει τι φταίει. Δεν πρέπει να ενδιαφέρεται μόνο η αναπαραγωγή ενός κομματικού μηχανισμού. Η αριστερά πρέπει να αλλάξει πολλά, να κατανοήσει τους μηχανισμούς που δημιουργούν υποταγμένες συνειδήσεις, να αλλάξει γλώσσα, να διαμορφώσει προτάσεις για την καθημερινότητα, να μάθει να ακούει, να μελετήσει σε βάθος τον καπιταλισμό, και να μην φοβάται την σύγκρουση. Η σημερινή αριστερά είναι ικανή να μπει σε διαδικασία αλλαγών; Ναι

Οι πρόσφατες εκλογές σηματοδότησαν ένα τέλος εποχής. Ένας νέος δικομματισμός άρχισε να εδραιώνεται σιγά-σιγά. Η έλευση μια υπερσυντηρητικής δεξιάς, ανάδειξε το πολιτικό κενό της αριστεράς.

Αποφεύγοντας την επαναλαμβανόμενη συζήτηση για την ήττα της αριστεράς, δεν πρέπει να αποφύγουμε να αναγνωρίσουμε τους δυσμενείς συσχετισμούς δυνάμεων. Αναμφίβολα είμαστε μπροστά σε μία δύσκολη κατάσταση.

Ο συσχετισμός δύναμης και οι διαδικασίες ανατροπής είναι μπροστά μας.

Είναι κοινή αντίληψη ότι ο λαός είναι σοφός και επιλέγει τους εκπροσώπους του με σοφία. Τα εκλογικά αποτελέσματα, ανάδειξαν ότι οι ψηφοφόροι έδωσαν την αυτοδυναμία στην πιο φιλελεύθερη δεξιά όλων των εποχών, που εκ πρώτης όψεως φαντάζει παράλογο, εδικά μετά τις καταστροφικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επέβαλλαν οι δανειστές στα χρόνια της κρίσης.

Είναι ακόμη πιο παράλογο για το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι έδωσαν αυτοδυναμία σε ένα κόμμα του παλαιοκομματικού κατεστημένου, το οποίο ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την χρεοκοπία της χώρας. Μήπως όμως τελικά δεν είναι και τόσο παράλογα όλα αυτά;

…Μα ότι και αν γίνει εμείς θα επιζήσουμε, άνθρωποι κατοικούν μες στο πνεύμα της ελευθερίας αμέτρητοι. Άνθρωποι όμορφοι μες στη θυσία τους. Άνθρωποι… Νικηφόρος Βρεττάκος

Άλλα πως είναι δυνατόν ένας ολόκληρος λαός να έχει ξεχάσει ποιοι χρεοκόπησαν τη χώρα; Ποιοι έστησαν το σύστημα των «ημετέρων» και της οικογενειοκρατίας; Ποιοι έκαναν τη μίζα και το ρουσφέτι επάγγελμα; Είναι η απόγνωση των 10 χρόνων που έπαιξε σημαντικό ρόλο; Είναι και η μιντιακή προπαγάνδα, η οποία ήταν τόσο πολύ ισχυρή που οδήγησε ολόκληρη κοινωνία στον παραλογισμό, προς όφελος φυσικά των μεγάλων αφεντικών που κινούν τα νήματα.

Το εγχώριο μιντιακό κατεστημένο ήταν παρόν, με επίκεντρο τη συμφωνία των Πρεσπών, επεδίωξε να φανεί ότι η εγχώρια δεξιά όσο και αν έχει αλλάξει, δεν έχει χάσει τα πατριωτικά ανακλαστικά της σε αντίθεση με την «προδοτική» αριστερά.

Η προπαγάνδα έπιασε τόπο, ένα σημαντικό ποσοστό των μικροαστών, μετακινήθηκε «θυμωμένο» προκειμένου να τιμωρήσει την αριστερά. Αυτή η πλύση εγκεφάλου κατάφερε να ενεργοποιήσει τα πατριωτικά ανακλαστικά μιας αρκετά σημαντικής μερίδας πολιτών, οι οποίοι δεν είχαν καν ταξική συνείδηση.