Του ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ, Δικηγόρου, εκπροσώπου της Κίνησης Συνταγματική παρέμβαση Ελλήνων η «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ».
Ι. Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, με την υπ’ αριθ’ 3/2011 απόφασή της, έκανε δεκτή, Αίτηση Αναίρεσης, της Εθνικής Τράπεζας, κατά δώδεκα συγγενών εργαζομένων στην RICOMEX, οι οποίοι έχασαν τους δικούς τους, κάτω από τα ερείπια του κτιρίου της, υπό τους σεισμούς, της 7-9-2011.
Έκρινε, η Ολομέλεια, πως, οι δικαστικά επιδικασμένες απαιτήσεις των θυμάτων, που, ήταν διατροφές ορφανών ανηλίκων, στέρηση υπηρεσιών των νεκρών, στις οικογένειές τους, ψυχική οδύνη, κ.λ.π. δεν ήταν κατατάξιμες προνομιακά, έναντι της Τράπεζας, σε πλειστηριασμό ακινήτου της RICOMEX, που, έγινε την 22-9-2004, γιατί, «προέκυψαν πριν από την τελευταία διετία, από την ημερομηνία ορισμού, του πρώτου Πλειστηριασμού».
Κατέληξε σ’ αυτήν την τυπολατρική κρίση, ερμηνεύοντας δικονομική διάταξη, την οποία τα δικαστήρια της ουσίας, είχαν ερμηνεύσει, υπέρ των θυμάτων και επέτρεψαν, να πληρωθούν τις αποζημιώσεις, –ψίχουλα- που, είχαν επιδικαστεί.
Έτσι, η προσημειούχος Εθνική τράπεζα, μπήκε, ξανά μπροστά, στον Πίνακα κατάταξης, του Πλειστηριασμού.
Η Τράπεζα, τώρα, πληρώνεται πρώτη, από τα θύματα. Το εκπλειστηρίασμα δεν φτάνει. Τα θύματα δεν μπορούν πλέον να πληρωθούν.
Αναγκαία συνέπεια τούτων, επέρχεται, να επιστρέψουν τα χρήματα, που έλαβαν, με τις αποφάσεις των δικαστηρίων της ουσίας και με προηγούμενη απόφαση του συμβουλίου του Αρείου Πάγου.
Μ’ αυτά τα χρήματα, τα θύματα, κυρίως, είχαν αγοράσει και διαμορφώσει αξιοπρεπείς τάφους, για τους νεκρούς συζύγους, τέκνα και γονείς, αντίστοιχα.
Ο Αρειος Πάγος κατέληξε στην ερμηνεία αυτή, με την αιτιολογία, πως, «αν ο νόμος, ήθελε να πληρωθούν τα θύματα, πριν, από την Τράπεζα, θα το προέβλεπε!
Με την απόφαση αυτή, δίδεται, ένα ακόμη προνόμιο, στον τραπεζικό χρηματικό ολοκληρωτισμό, σε βάρος της τραγωδίας. Κυριολεκτικά, η απόφαση έδωσε, την ψυχή της φτώχειας, στους τραπεζίτες.
Η απόφαση, δημιουργεί Νομολογία.
ΙΙ. Το Συμβούλιο της Επικράτειας, με απόφαση της Ολομέλειάς του, η οποία διέρρευσε την 21-6-2011, έκρινε, ότι, είναι συνταγματικά ανεκτό, το Μνημόνιο και οι εκτελεστικοί του νόμοι.
Αυτή η απόφαση, διέρρευσε, μία ημέρα πριν συζητηθεί στην Βουλή, την 22-6-2011, η ψήφος εμπιστοσύνης, προς την «Κυβέρνηση του Μνημονίου.» Και οκτώ ημέρες πριν συζητηθεί, την 29-6-2011 στη Βουλή, το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.
Μετά από λίγες ημέρες, φέρεται να παραιτείται, Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικράτειας, (αποτελούσε μέλος της Σύνθεσης) και ν’ αναλαμβάνει καθήκοντα, νομικού συμβούλου στο γραφείο του «Πρωθυπουργού του Μνημονίου»..
Η διαρρεύσασα απόφαση του Συμβουλίου της Επικράτειας, φέρεται να δέχτηκε, πως, το Μνημόνιο, ΔΕΝ καταργεί την κρατική ασυλία και ΔΕΝ περιορίζει την Εθνική κυριαρχία. Ακόμη, πως, η εθνική περιουσία δεν απειλείται. Και πως οι περικοπές, στις Αποδοχές, Συντάξεις, Επιδόματα, κ.λ.π. που έγιναν με το Μνημόνιο, δεν είναι αντίθετες, ούτε με το Σύνταγμα, ούτε με το υπερκείμενο Δίκαιο. Διότι, αφ’ ενός, διατηρούνται οι αποδοχές κ.λ.π.σε ΜΑΛΛΟΝ ΒΙΩΣΙΜΟ ΕΠΙΠΕΔΟ. Και αφ’ ετέρου, διότι, έχουν προσωρινό χαρακτήρα. Και θ’ αποτρέψουν την χρεωκοπία.
Ετσι η απόφαση , υιοθετεί, τα κυβερνητικά δρώμενα. Βρίσκει, π.χ. τα 500 ευρώ στους μισθούς μάλλον!. επαρκή, για την επιβίωση των οικογενειών.
Την ίδια στιγμή, οι χιλιάδες «Αγανακτισμένοι», διατρανώνουν, πως, χωρίς εργασία και πόρους, ζουν σε κατάσταση εξαθλίωσης. Και προειδοποιούν, πως, αποσαθρώνεται η οικονομία και αποσυντίθεται η κοινωνία.
Ο ξένος τύπος, (π.χ «GUARDIAN»), χαρακτηρίζει την Ελλάδα με τα μέτρα, που, της επιβλήθηκαν, «σκλάβα» των ξένων δυνάμεων. Πως, αυτά, επιβλήθηκαν ως τιμωρία. Και πως, μ’ αυτά, αρπάζουν, όσα, παλιά, άρπαζαν, με τους πολέμους.
Αυτή η απόφαση, εμποδίζει, τους Ελληνες, να θέσουν στην Ευρώπη και στους διεθνείς Οργανισμούς, ζήτημα, παρανομίας των Συμβάσεων.
Συνιστά, η απόφαση στους Ελληνες, αντανακλαστικά, να μην ταρακουνήσουν τα κάγκελα του κλουβιού, που, τους κλείνουν.
Παρ’ όλα αυτά, η μάχη, για το μέλλον της Ευρώπης, θα συνεχίσει να διεξάγεται στην Αθήνα, που, αντιστέκεται σε οικονομικές αξιώσεις, οι οποίες, αποτελούν, μία εκδοχή, πλήρους στρατιωτικής επίθεσης.
ΙΙΙ. Γενικά, τα δύο Ανώτατα δικαστήρια του τόπου, για άλλη μία φορά αποφάσισαν, κατά τα συμφέροντα του ανώνυμου κεφαλαίου, που, υποτάσσει και εξαθλιώνει το λαό μας. Και κατά τα συμφέροντα των ξένων δυνάμεων, οικονομικής κατοχής.
Η κατάσταση αυτή, αποτελεί, προπατορική συνέχεια.
Ποτέ, η ανώτατη δικαστική εξουσία του τόπου, δεν αμύνθηκε, υπέρ του λαού. Ούτε συνέδραμε, σε κάποια δημιουργική μεταβολή, στον τόπο.
“ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ” (18/7/2011)