Ανοιχτή επιστολή της Διευθύντριας του Γενικού Λυκείου Καρέα για ενημέρωση γονέων και μαθητών/τριών:
Αγαπητοί γονείς, αγαπημένα μου παιδιά,
Με την επανέναρξη της λειτουργίας των σχολικών μονάδων και στην προσπάθειά μας να επανέλθουμε σταδιακά στην καθημερινότητα που είχαμε πριν την πανδημία, θα ήθελα να απευθυνθώ σε σας, τους συνοδοιπόρους μας και να σας ενημερώσω για την κατάσταση που αντιμετωπίσαμε όλο αυτό τον καιρό και αυτή που θα αντιμετωπίσουμε από εδώ και πέρα στο σχολείο…
Στις 10/3/2020, όπως όλοι/ες θυμόμαστε, ανακοινώθηκε το κλείσιμο των σχολείων λόγω κορωνοϊού και λίγες ημέρες μετά, μπήκαμε στη διαδικασία της εξ αποστάσεως διδασκαλίας.
Οι εκπαιδευτικοί χωρίς προηγούμενη επιμόρφωση, χωρίς καμία εμπειρία πάνω στα τεχνολογικά εργαλεία που ήταν απαραίτητα, χωρίς εξοπλισμό σε ηλεκτρονικές συσκευές (πολλοί/ές από εμάς αναγκαστήκαμε να αγοράσουμε με έξοδα ατομικά), με την ψυχολογική επιβάρυνση της πρωτόγνωρης κατάστασης που όλοι/ες βιώναμε, με τις αμφιβολίες μας, τις διαφωνίες μας και τα ερωτηματικά μας, ριχτήκαμε σε έναν αγώνα για να ανταποκριθούμε στις ανάγκες των μαθητών/τριών μας και για να κρατήσουμε την επαφή μαζί τους!
Δημιουργήσαμε ψηφιακές τάξεις στο Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο (ασύγχρονη διδασκαλία), προετοιμάζαμε υλικό αφιερώνοντας πολλές ώρες, υπερβαίνοντας κατά πολύ το υποχρεωτικό μας ωράριο, γιατί έπρεπε το υλικό αυτό να μετατραπεί σε ψηφιακό, διορθώναμε εργασίες και κριτήρια αξιολόγησης που λαμβάναμε από τα παιδιά, διαθέσαμε ώρες πολλές σε μεταξύ μας τηλεδιασκέψεις και με τους συντονιστές εκπαιδευτικού έργου, κρατήσαμε το σχολείο «ανοικτό» καθημερινά για να σας εξυπηρετούμε σε γραφειοκρατικά ζητήματα, αναπτύξαμε ένα δίκτυο καθημερινής ηλεκτρονικής επικοινωνίας μαζί σας, μέναμε ξάγρυπνοι, εξαιτίας ενός συστήματος που δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στον τεράστιο όγκο των χρηστών και που κατέρρεε συνεχώς! Μας καταλαβαίνετε, γιατί την ψυχοφθόρα αυτή εμπειρία την αποκτήσατε κι εσείς, όταν σας ζητήθηκε να δημιουργήσετε μαθητικούς λογαριασμούς…
Αυτή ήταν η κατάσταση που βιώναμε όταν διάφοροι «δημοσιογράφοι» και πολιτικοί μας εξύβριζαν και μας λοιδορούσαν στα Μ.Μ.Ε., διαστρεβλώνοντας την αλήθεια, και βάζοντάς μας την ταμπέλα των τεμπέληδων και των φυγόπονων! Η κοινή γνώμη διαμορφωνόταν με βάση μια ρητορική επιθετικής απαξίωσης στο ρόλο μας και στη συμβολή μας στην κοινωνία! Αλλά εμείς συνεχίζαμε… Η εσκεμμένη απαξίωση του δημόσιου σχολείου και των εκπαιδευτικών είναι μια ιστορία παλιά και οι σκοπιμότητες γνωστές! Αλλά ποιό είναι το μέλλον μιας κοινωνίας που απαξιώνει την παιδεία και τους δασκάλους της;
Όταν ξεκίνησε η σύγχρονη διδασκαλία μέσω πλατφόρμας, βγήκαν στην επιφάνεια ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα, αυτά των οικογενειών! Λόγω χαμηλού εισοδήματος, ανεργίας, τηλεργασίας γονέων, λόγω αδυναμίας σύνδεσης στο ίντερνετ κ.ά., πολλές οικογένειες αδυνατούσαν να ακολουθήσουν τις ραγδαίες εξελίξεις και πολλά παιδιά έμεναν έξω από την σύγχρονη εξ αποστάσεως διδασκαλία! Οι υποσχέσεις για εξοπλισμό που θα δινόταν σε όσες οικογένειες είχαν ανάγκη, μέσω δανεισμού, δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ. Παρότι, είχαμε κάνει καταγραφή των αναγκών σας και με λύπη μας διαπιστώσαμε ότι ήταν πολύ περισσότερες απ’ ότι φανταζόμασταν, στο σχολείο μας έφτασαν, από μια εταιρία «χορηγό», την Τετάρτη 6/5/2020 (με το άνοιγμα των σχολείων δηλαδή), μόνο 4 τάμπλετ, που φυσικά δεν μπόρεσαν να καλύψουν καμία απολύτως ανάγκη!
Στη σύγχρονη εξ αποστάσεως διδασκαλία τα ποσοστά συμμετοχής ήταν πολύ μικρά και διαπιστώσαμε ότι τα περισσότερα παιδιά από αυτά που έμπαιναν στην πλατφόρμα, κυρίως είχαν ανάγκη για ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία, εφόσον βρίσκονταν σε συνθήκες εγκλεισμού! Ένας άλλος λόγος για τη μειωμένη συμμετοχή ήταν ότι το ΥΠΑΙΘ ποτέ δεν έδωσε σαφή οδηγία προς τα φροντιστήρια, που μετακίνησαν αυθαίρετα τα μαθήματά τους το πρωί, να παραμείνουν στην απογευματινή ζώνη. Γιατί άραγε;
Ως προς το μαθησιακό κομμάτι δεν υπήρχε αποτέλεσμα και αυτό είναι φυσικό, γιατί κανένα ψηφιακό «εργαλείο» δεν μπορεί να αντικαταστήσει την διά ζώσης επαφή, όπου όλοι/ες μας, μέσα από την ζωντανή αλληλεπίδραση, διδάσκουμε και διδασκόμαστε! Αυτή είναι και η μαγεία των ανθρώπινων σχέσεων, άλλωστε!
Ήδη, έχουμε μια εβδομάδα που γυρίσαμε στα σχολεία με τα παιδιά της Γ’ Λυκείου, με αποδεκατισμένες τάξεις λόγω της χρήσης των υπεύθυνων δηλώσεων και περιμένουμε να συναντήσουμε σε λίγο και τα υπόλοιπα παιδιά των μικρότερων τάξεων.
Διαμορφώσαμε το πρόγραμμα διδασκαλίας για μα μην υπάρχει συνωστισμός και τις αίθουσες ώστε τα παιδιά να έχουν απόσταση μεταξύ τους και απόσταση από τον/την εκπαιδευτικό. Τοποθετήσαμε σε όλες τις αίθουσες συσκευές με αντισηπτικά. Κάναμε όλες τις ενέργειες για να εξασφαλίσουμε τις συνθήκες εκείνες που θα μειώσουν τις πιθανότητες να νοσήσει οποιοσδήποτε από τον συγχρωτισμό. Ενώ εσείς έχετε τη δυνατότητα, στην περίπτωση που υπάρχει στην οικογένειά σας άτομο που ανήκει σε ευπαθή ομάδα, να μην έχετε φυσική παρουσία στο σχολείο, εμείς δεν την έχουμε. Είμαστε και πάλι εκεί όπου μπορούμε να προσφέρουμε! Δεν διαμαρτυρόμαστε, δεν γκρινιάζουμε απλά σας εξηγούμε…
Τώρα προκύπτει το θέμα της ζωντανής αναμετάδοσης της διδασκαλίας. Δεν σας κρύβουμε ότι έχουμε σοβαρό προβληματισμό για μια σειρά θεμάτων. Προκύπτουν ερωτηματικά σχετικά με παιδαγωγικές αρχές, για ζητήματα δημοκρατίας και ατομικών δικαιωμάτων, για την ποιότητα των σχέσεων μεταξύ διδασκόντων-διδασκομένων, για τις ψυχολογικές συνέπειες που θα προκύψουν στους εμπλεκόμενους. Δεν χρειάζεται να έχει κανείς πολλές γνώσεις ψυχολογίας ή κοινωνιολογίας για να καταλάβει αυτό που έχουν καταδείξει επιστημονικές έρευνες: ότι όταν οι άνθρωποι ξέρουν πως γίνονται αντικείμενα παρατήρησης η συμπεριφορά τους αλλάζει, χάνεται ο αυθορμητισμός και η φυσικότητα που είναι βασικά στοιχεία των ανθρώπινων σχέσεων…
Αγαπητοί γονείς και αγαπημένα μου παιδιά,
Κάποιοι λένε ότι φοβόμαστε να εκτεθούμε γιατί νιώθουμε ανεπαρκείς! Μα εκτιθέμεθα καθημερινά μέσα στις τάξεις και εσείς μας αξιολογείτε συνεχώς για την επιστημονική μας κατάρτιση και την παιδαγωγική μας επάρκεια. Και έτσι πρέπει να γίνεται, διότι εσείς είσαστε οι αποδέκτες της δουλειάς μας! Είσαστε ίσως οι κατ’ εξοχήν αρμόδιοι για να μας κρίνετε! Μας γνωρίζετε ήδη, λοιπόν και άρα γιατί να φοβηθούμε κάτι τέτοιο; Αλλά σκεφτείτε, ότι μέσα στις τάξεις δεν έχουν όλα τα παιδιά τις ίδιες δυνατότητες. Και εμείς, ως δάσκαλοι πρέπει να προστατέψουμε όλα τα παιδιά και κυρίως εκείνα που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερες δυσκολίες!
Οι τάξεις είναι ομάδες δυναμικές και σε κάθε μια από αυτές αναπτύσσεται ένας ιδιαίτερος κώδικας επικοινωνίας με βάση τις προσωπικότητες που τις απαρτίζουν και τις ανάγκες των μελών τους. Αυτοί οι κώδικες πολύ συχνά, στην «εξω-ομάδα» μπορεί να φαντάζουν παράξενοι ή ακόμα και ακατάλληλοι. Οι νέοι είναι απρόβλεπτοι πολλές φορές και αυτό το θυμόμαστε όλοι/ες από την δική μας εφηβεία. Οι τάξεις είναι ζωντανοί οργανισμοί και αποτελούνται από ζωντανούς ανθρώπους, με τις δικές τους απόψεις, με τα δικά τους συναισθήματα, με τους δικούς τους τρόπους έκφρασης. Πρέπει όλα αυτά να γίνουν «δημόσια»;
Αλλά ακόμα και εάν δεν είχαμε τους παραπάνω προβληματισμούς ή και τις βεβαιότητες, τη ζωντανή αναμετάδοση πρακτικά δεν μπορούμε να την υποστηρίξουμε σε ένα σχολείο όπου κανένας υπολογιστής δεν διαθέτει κάμερα και μικρόφωνο και με 4 τάμπλετ που δεν επαρκούν για όλες τις τάξεις. Με τα κινητά μας τηλέφωνα λένε κάποιοι. Πώς; Στο δικό μας σχολείο το wifi δεν καλύπτει τον επάνω όροφο, που είναι οι αίθουσες της Β’ και Γ’ Λυκείου!
Δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε πλέον, ούτε τη σύγχρονη εξ αποστάσεως διδασκαλία για όσα παιδιά δεν θα έρθουν στο σχολείο λόγω covid-19, διότι λόγω των συνθηκών (μαθήματα σε βάρδιες), είμαστε καθημερινά στο σχολείο από νωρίς το πρωί έως αργά το μεσημέρι. Αλλά επειδή νοιαζόμαστε πραγματικά, για όλους τους μαθητές/τριές μας θα εξακολουθήσουμε να ανεβάζουμε υλικό στις η-τάξεις και θα είμαστε πάντα στο πλευρό σας όποια στιγμή μας χρειαστείτε!
Ας μην αφήσουμε κανέναν και τίποτα να διαταράξει την αμοιβαία σχέση εμπιστοσύνης που έχουμε χτίσει, στην προσπάθειά μας να φτιάξουμε ένα καλύτερο δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά! Μαζί πορευτήκαμε στις διεκδικήσεις για το κτιριακό, μαζί για την θέρμανση, μαζί για να έχουμε καθηγητές/τριες ειδικότητας σε όλα τα μαθήματα! Αυτή την παρακαταθήκη να την διαφυλάξουμε!
Το «τί Εκπαίδευση θέλεις;» σημαίνει «σε ποιόν κόσμο θέλεις να ζήσεις;». Αυτό λέει ο φίλος και συνάδελφος Λευτέρης Παπαθανάσης και συμφωνώ απόλυτα!
Και παραφράζοντας τους στίχους του Ζακ Πρεβέρ, σ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες, ΜΑΖΙ
«Με κιμωλίες όλων των χρωμάτων
Πάνω στον μαυροπίνακα της δυστυχίας
(ΘΑ) Ζωγραφίσουμε το πρόσωπο της ευτυχίας»…
Σας χαιρετώ και εύχομαι να ανταμώσουμε σύντομα στο φυσικό μας χώρο, που είναι το σχολείο!
Με την αγάπη μου
Η Διευθύντρια
Κριπαροπούλου Αντιγόνη
