Έτσι είναι φίλοι μας…
Τόσα χρόνια, θεωρούσαμε περίπου δεδομένη την ελεύθερη πρόσβαση στα κτίρια στο Λόφο Καστέλι. Η θέα από το “μπαλκόνι των Χανίων” ήταν ανεμπόδιστη. Απλά, δε μπορούσαμε να φανταστούμε ότι δε θα μπορούσαμε να απολαύσουμε τη θέα.
Μέχρι που έφραξαν τον χώρο με συρματόπλεγμα και σιδερόπορτες…
Τώρα, δε περνά χαραμάδα βλέμματος μέσα στο χώρο. Και στο “μπαλκόνι των Χανίων” σχεδιάζουν πισίνες για τους λίγους προνομιούχους που θα αντέχει η τσέπη τους (χωρίς αντίτιμο) να επισκεφθούν το boutique hotel.
Κάποιος γνωστός Χανιώτης υπέρμαχος της επένδυσης όταν τον ρωτήσαμε αν συμφωνεί με τη μετατροπή των ιστορικών κτιρίων σε ξενοδοχείο μας είπε:
Ίσως μαζί του να συμφωνούσε και ο κ. Βολουδάκης που βλέπει “ευκαιρίες ανάπτυξης” από τη γιγάντωση των στρατιωτικών εγκαταστάσεων στα Χανιά. Ίσως με αυτό τον τρόπο όλοι να έμεναν ευχαριστημένοι. Το Πολυτεχνείο Κρήτης να εξασφάλιζε εγγυημένα κέρδη, και ο αυξημένος αριθμός στρατιωτών λόγω της γιγάντωσης των στρατιωτικών εγκαταστάσεων να έβρισκε το ιδανικό σημείο για να αφήσει τον οβολό του.
Έτσι, όλοι μαζί, να συντελούσαν στην αύξηση του εισοδήματος κάποιων Χανιωτών και στην ανάπτυξη του τόπου…
Ανάπτυξη, πάση θυσία. Εις βάρος της ίδιας της ζωής των Χανιωτών. Με το βλέμμα των πολιτών να μην ξανοίγει, αλλά να σταματά μπροστά από σιδερόπορτες.