Η δολοφονία και ο βιασμός έως τον θάνατό της, της Suzanne Eaton από τον 28χρονο Γ.Π. ήταν η πρώτη φορά που στην Κρήτη με τέτοια ένταση ακούστηκε ο όρος γυναικοκτονία.
Όταν είχε συμβεί η δολοφονία της, εξαιτίας της σημαντικότητάς της ως επιστήμονα, ένα από τα σενάρια που είχαν μεγάλη διάδοση στα τοπικά, τα εθνικά αλλά και τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης ήταν πως η εξαφάνισή της ήταν το αποτέλεσμα της εμπλοκής μυστικών υπηρεσιών. Η λαμπρή επιστήμονας που υπήρχε μία βεβαιότητα ότι σύντομα θα διεκδικήσει το βραβείο Νόμπελ, δε μπορούσε απλά να είχε εξαφανισθεί. Όμως η πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική.
Αυτός που την εξαφάνισε δεν είχε ως στόχο να κλέψει κάποια σπουδαία ανακάλυψη ή να την σταματήσει εξαφανίζοντάς την από το να προχωρήσει στο έργο της. Ο στόχος ήταν η σεξουαλική ευχαρίστηση. Η Suzanne Eaton βρέθηκε στο στόχαστρο επειδή έτυχε να βρεθεί στον δρόμο ενός σεξουαλικά πεινασμένου και διεστραμμένου 28χρονου Χανιώτη.
Στη θέση της Suzanne Eaton θα μπορούσε να είναι μια οποιαδήποτε άλλη γυναίκα που θα βρισκόταν στο δρόμο αυτού του ανθρώπου εκείνη τη στιγμή. Όμως βρέθηκε η Suzanne Eaton, μία παγκοσμίου φήμης επιστήμονας.
Ο δράστης δεν είδε στη Suzanne Eaton μια επιστήμονα. Δεν είδε καν μία γυναίκα 60 χρονών που θα μπορούσε να είναι η μάνα του ή που θα μπορούσε να έχει τη δική της οικογένεια, ακόμη και εγγόνια. Είδε ένα σκεύος το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για την προσωπική του ευχαριστήση και μετά να ξεφορτωθεί, ένα εύκολο θύμα που βρέθηκε μόνο του σε μία σχετικά απομονωμένη περιοχή.
Έτσι, μία επιστήμονας με διεθνή αναγνώριση, μια λατρευτή μητέρα, μία μουσικός, μία σεφ, ένας άνθρωπος δημιουργικός και αγαπητός μετατράπηκε σε ένα αντικείμενο.
Η Suzanne Eaton κτυπήθηκε από το αυτοκίνητο του δράστη, όχι από ατύχημα αλλά με σκοπό τον τραυματισμό της ώστε να μη μπορεί να φέρει αντίσταση κατά τον βιασμό της. Κλείστηκε σε ένα πορτ παγκάζ για να μεταφερθεί σε ένα απομονωμένο μέρος για να βιασθεί. Αντιστάθηκε, φώναξε για τη ζωή της. Ο δράστης όμως είχε πάρει τις αποφάσεις του.
Έφτασε σε ένα απομονωμένο σημείο στο Μάλεμε. Για να φτάσει εκεί πήγε μέσα από παράδρομους που θα διασφάλιζαν ότι ουδείς θα τον δει. Εκεί, άγνωστο αν ήταν νεκρή ή ζωντανή, τη χρησιμοποίησε. Τη βίασε, φύση και παραφύση, κι αφού πλέον δεν είχε κάποια χρησιμότητα, αφού η παραμονή στη ζωή (εφόσον δεν ήταν ήδη νεκρή) εγκυμονούσε κινδύνους για τη ζωή του δράστη, αφού θα μπορούσε να μιλήσει για το έγκλημα, την πέταξε σε μια σπηλιά, σίγουρος ότι εκεί δε θα βρεθεί.
Μετά, ήρεμος καθάρισε το αμάξι του και γύρισε στην οικογένειά του. Άλλωστε, ήταν 2 Ιουλίου και στις 9 Ιουλίου ο δράστης θα γιόρταζε με τη γυναίκα του τα 3 χρόνια γάμου του.
Η δολοφονία της Suzanne Eaton ήρθε λίγους μήνες μετά τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη. Εκεί, δύο νεαροί, αφού βίασαν την κοπέλα και την τραυμάτισαν σοβαρά αποφάσισαν να την πετάξουν στη θάλασσα και να συνεχίσουν κανονικά τις ζωές τους, σα να μην έγινε τίποτα.
Είχε προηγηθεί ο βιασμός της Μυρτώ από έναν Πακιστανό ο οποίος μετά την άφησε για νεκρή στους βράχους μιας παραλίας.
Λίγα χρόνια πιο πριν, το 2012, ο δράκος της Ξάνθης Χρήστος Παπάζογλου βίασε και έβαλε φωτιά στη Ζωή Δαλακλίδου ενώ ήταν ζωντανή.
Όπως και ο δράστης της δολοφονίας της Suzanne Eaton έτσι και ο δράκος της Ξάνθης είχε πει: “Έτσι μου ήρθε και το έκανα”.
Στην Κύπρο είχαμε την περίπτωση του serial killer Νικόλα Μεταξά.
Σε όλες τις περιπτώσεις, θύματα είναι γυναίκες. Γυναίκες που για τους άνδρες δράστες δεν είναι άνθρωποι αλλά γίνονται σκεύη, στα οποία ασκούνται βία, χρησιμοποιούνται, και μετά πετιούνται.
Η Suzanne Eaton δεν πέθανε επειδή ήταν λαμπρή επιστήμονας, δεν πέθανε επειδή είχε κάποιο εχθρό. Πέθανε επειδή ήταν γυναίκα. Μία οποιαδήποτε γυναίκα.
Στη θέση της θα μπορούσε να είναι κάθε γυναίκα στα Χανιά. Κάθε γυναίκα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως σκεύος ικανοποίησης. Και αυτό είναι το πιο τρομακτικό. Και στο δικαστήριο ακούστηκαν ξανά οι περιπτώσεις άλλων γυναικών στα Χανιά που δέχθηκαν επιθέσεις με το εφιαλτικό άσπρο σεντάν του δράστη. Ακολούθησε την ίδια τακτική. Δεν είχε καταφέρει να ολοκληρώσει το έργο του. Με την Σούζαν Ίτον τα κατάφερε.
Η Σούζαν Ίτον δεν πέθανε λόγω της κακιάς στιγμής, δεν ήταν άτυχη. Ο θάνατός της δεν ήταν ατύχημα, όπως είπε ο δράστης στην απολογία του.
Η Suzanne Eaton πέθανε επειδή ήταν γυναίκα. Αν ήταν άντρας, θα ζούσε.
Αν ήταν Κρητικιά ίσως να ζούσε. Γιατί ο δράστης κοίταζε να κτυπά γυναίκες που ήταν από άλλες χώρες. Μετανάστριες ή τουρίστριες. Δηλαδή ανθρώπους που θα ήταν πιο δύσκολο να υπάρξει άμεσο ενδιαφέρον για τις ζωές τους από τις οικογένειές τους, που ζουν μακριά. Στην περίπτωση των μεταναστών, ζουν μακριά από τον τόπο τους και οι ζωές τους μερικές φορές μοιάζει να έχουν μικρότερη αξία για την επίσημη πολιτεία.
Γιατί, ποιος ξέρει, αν ο 28χρονος Γ.Π. δεν είχε δολοφονήσει τη Σούζαν Ίτον, ίσως ακόμη και σήμερα να συνέχιζε το φονικό του έργο. Με γυναίκες μετανάστριες ή τουρίστριες.
Ο Γεώργιος Τζερίζ με σύντομες δηλώσεις του στα μέσα ενημέρωσης μετά το πέρας της δίκης είπε τη σκέψη που όλοι είχαμε στο μυαλό, ότι η σύλληψη και η καταδίκη του φονιά και βιαστή, που επιτεύχθηκε και εξαιτίας της σημαντικότητας που είχε ως άτομο η Σούζαν Ίτον, πάνω από όλα έσωσε την τοπική κοινωνία “από έναν εν δυνάμει κατά συρροή δολοφόνο”.
Έκανε όμως ένα λάθος. Δε θα ήταν ένας ακόμα κατά συρροή δολοφόνος, αλλά ένας γυναικοκτόνος. Γιατί, εκεί διαφέρει η γυναικοκτονία από τη δολοφονία, ότι στο στόχαστρο βρίσκονται οι γυναίκες επειδή είναι γυναίκες.