Εντύπωση προκάλεσαν οι δηλώσεις του Έλληνα εικαστικού Κώστα Τσόκλη στην εκπομπή της ΕΡΤ “Art Week”.
Ο κ. Τσόκλης μιλώντας στην εκπομπή σχολίασε τη διαλογή που αναγκάστηκαν να κάνουν γιατροί στην Ιταλία η οποία έβαζε σε προτεραιότητα τη σωτηρία νεων ανθρώπων, όχι ηλικιωμένων, εκφράζοντας ένα παράπονο για τα κριτήρια αυτών των αποφάσεων.
Αυτό όμως που κάνει ακόμη πιο απαράδεκτες τις δηλώσεις του κ.Τσόκλη, προκαλώντας δικαιολογημένη αντίδραση, είναι ότι και ο ίδιος κάνει αυτό που κατηγορεί δηλώνοντας πως και εκείνος θα έκανε επιλογή του ποιος θα ζήσει εάν χρειαζόταν, ζυγίζοντας όμως τη απόφασή του βάσει υποκειμενικών κριτηρίων θέτοντας θέμα διαφορετικής ”αξίας” του κάθε ανθρώπου σημειώνοντας ότι:
“Εγώ, αν ήταν να σώσω έναν άνθρωπο στην ηλικία μου, που ζει ακόμα και δεν τα ‘χει χάσει, παρά ένα παιδί που δεν ξέρω τι θα γίνει, θα ’σωζα τον γέροντα, γιατί να το ρισκάρω, ο γέρος είναι μια πραγματική αξία, αναγνωρισμένη. Το παιδί δεν ξέρω”
Για να συνεχίσει μετά:
“Σκοτώνεις τον Πικάσο για να ζήση η κυρά-Μαρία; Μα χίλιες φορές θα σκοτώσω τη κυρά-Μαρία εάν χρειαστεί. Βέβαια και την κυρά-Μαρία θέλω να ζήσει αλλά εάν μπει το πρόβλημα δεν θα σκεφτώ ότι η κυρά-Μαρία είναι17 χρονών και ο Πικάσο είναι 84”
Ακούγεται πολύ σκληρό αυτό που λέει όμως αποτυπώνει και κάτι ουσιαστικό που αφορά τη λειτουργία της κοινωνίας.
Ότι ανεξαρτήτως της ηλικίας του ο άνθρωπος θέλει να ζήσει, και σε μία κατάσταση που η ζωή του ενός είναι ο θάνατος του άλλου, μπορεί να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου ο καθένας θα κοιτάζει να ζήσει αυτός εις βάρος του άλλου.
Το βλέπουμε ήδη να συμβαίνει στα Βαλκάνια με τα διαλυμμένα συστήματα υγείας και την μεγάλη έλλειψη γιατρών.
Οι πλούσιοι φεύγουν από τη χώρα και νοσηλεύονται σε ιδιωτικά νοσοκομεία άλλων χωρών ενώ οι φτωχοί και αυτοί που δε μπορούν να φύγουν βάζουν βύσμα για να μπορέσουν να βρουν κάποιο κρεβάτι στα υποστελεχωμένα και υποχρηματοδοτημένα νοσοκομεία.
Το πρόβλημα είναι ότι τις συγκεκριμένες δηλώσεις δεν τις έκανε κάποιος τυχαίος αλλά ο Κώστας Τσόκλης. Κι όταν φτάνουμε σε αυτό το σημείο και πρυτανευουν τέτοιες λογικές ακόμη και σε πνευματικούς ανθρωπους, τότε η ροπή ειναι προς τον κανιβαλισμό.
Και αυτό ειναι το πιο τρομακτικό με τη δήλωση Τσόκλη, οτι αποτυπωνει τη ροπή προς τον κανιβαλισμό μιας κοινωνίας που ζει με τον φοβο του θανάτου.