Υπενθυμίζεται ότι την Κυριακή, τον γύρο του διαδικτύου έκαναν φωτογραφίες με σύμβολα που φέρουν στα κράνη τους αστυνομικοί της ΕΛΑΣ, στον απόηχο της επετείου της δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου από την αστυνομία.

Όλοι η διμοιρία στα Χανιά με την περικεφαλαία (πρώτη φωτό) και μια διμοιρία Δράση με σιδερογροθιά (δεύτερη-Τρίτη φωτό) pic.twitter.com/dQynsD6KSS

— Δρομογράφος (@dromografos) December 6, 2020

Ένα από αυτά αποτύπωσε και ο φακός του ThePressProject, απευθυνόντας ερωτήματα σχετικά με το αν στη φωτογραφία που απεικονίζει τη σιδερογροθιά, βλέπουμε τα γράμματα XXXI, γράμματα που τα βρίσκει κανείς στην ονομασία τάγματος της ναζιστικής Βερμάχτ, όπως απεικονίζεται και στο παρακάτω λήμμα.

Όπως αναφέρεται στη Wikipedia:

Η Δημοκρατική Ενωτική Κίνηση Αστυνομικών αναφέρεται σε αυτές τις συμπεριφορές, εκφράζοντας τον αποτροπιασμό της. «Η ανοχή, η συγκάλυψη και η δικαιολόγηση τέτοιων πρακτικών, τις υποδαυλίζουν, βοηθούν την αναπαραγωγή τους οδηγώντας στην απαξίωση τελικά θεμελιωδών αρχών του ανθρώπινου πολιτισμού και της ίδιας της ανθρώπινης συνύπαρξης.

Με τεράστια ανησυχία βλέπουμε ότι η στάση αυτή έχει γίνει επίσημη τοποθέτηση συνδικαλιστικών εκπροσώπων, με “ναι μεν αλλά” και με ενέργειες που αντί να επιζητούν τον έλεγχο και τη λογοδοσία, ως μοναδικό μέσο διασφάλισης της ίδιας της νόμιμης και αποτελεσματικής λειτουργίας της Ελληνικής Αστυνομίας, απαιτούν ασυλία».

Ολόκληρη η ανακοίνωση:

Η Δ.Ε.Κ.Α δεν κρύφτηκε και δεν κρύβεται ποτέ, όταν συμπεριφορές ανθρώπων με τους οποίους υπηρετούμε στον ίδιο οργανισμό, τίθενται εκτός του νομικού, ηθικού και αξιακού πλαισίου.

Η έκφραση αποτροπιασμού, χωρίς αστερίσκους, για συμπεριφορές κρατικών λειτουργών που με αυτοκόλλητα συμβόλων της Βερμαχτ στα κράνη τους, εκφράζουν «νοσταλγία» για ναζιστικές θηριωδίες και πρακτικές εξόντωσης καθώς και για συμπεριφορές που βεβηλώνουν τη μνήμη ενός δολοφονημένου παιδιού, είναι το ελάχιστο.

Η ανοχή, η συγκάλυψη και η δικαιολόγηση τέτοιων πρακτικών, τις υποδαυλίζουν, βοηθούν την αναπαραγωγή τους οδηγώντας στην απαξίωση τελικά θεμελιωδών αρχών του ανθρώπινου πολιτισμού και της ίδιας της ανθρώπινης συνύπαρξης.

Με τεράστια ανησυχία βλέπουμε ότι η στάση αυτή έχει γίνει επίσημη τοποθέτηση συνδικαλιστικών εκπροσώπων, με “ναι μεν αλλά” και με ενέργειες που αντί να επιζητούν τον έλεγχο και τη λογοδοσία, ως μοναδικό μέσο διασφάλισης της ίδιας της νόμιμης και αποτελεσματικής λειτουργίας της Ελληνικής Αστυνομίας, απαιτούν ασυλία.

Προσφέρουν έτσι χείριστες υπηρεσίες τόσο σε όσους λίγους αυθαιρετούν, υποσχόμενοι τους ένα ψεύτικο πέπλο ” προστασίας”, ενώ με τη στάση αυτή ως εκφραστές των θέσεων των εργαζομένων ουσιαστικά εξομοιώνουν το σύνολο των συναδέλφων μας με όσους υπερβαίνουν τα εσκαμμένα, οδηγώντας όλους στην κοινωνική απαξία, με ότι μπορεί να συνεπάγεται αυτό .

Επειδή για τους κυβερνώντες είμαστε αναλώσιμοι, επειδή δεν έχουν τις ίδιες ανησυχίες κι επειδή έχουν ξεκάθαρα επιλέξει την πλήρη εργαλειοποίηση του οργανισμού και του προσωπικού, μένει στα συνδικάτα να αποδείξουν ότι δεν είναι συνένοχοι.

Μόνος τρόπος να το πράξουμε είναι η επιστροφή στις βασικές καταστατικές αρχές. Μία από αυτές εξάλλου αποτελεί και η πάλη για τη δημοκρατία, την κοινωνική πρόοδο και την ειρήνη.

• Δημοκρατία χωρίς λογοδοσία και κοινωνικό έλεγχο δεν νοείται.
• Κοινωνική πρόοδος χωρίς κοινωνική συνοχή δεν επιτυγχάνεται.
• Ειρήνη με πρόταγμα την καταστολή δεν υπάρχει.

Από την πλευρά μας νιώθουμε ότι οφείλουμε να ζητήσουμε μια συγγνώμη γι’ αυτές τις συμπεριφορές, και δεσμευόμαστε να είναι έμπρακτη με τη καθημερινή συνδικαλιστική μας δράση.