του Θάνου Καμήλαλη
Έχουμε φτάσει στο σημείο μίας τραγικής απάθειας, στο σημείο που η αποτυχία μέτρων που ανακοινώνονται είναι προδιαγεγραμμένη και η ανακοίνωσή τους γίνεται απλά για τον περίγελο στα κοινωνικά δίκτυα και για να δυσκολέψει λίγο παραπάνω η καθημερινότητα. Για μία σημαντική μερίδα των πολιτών, η κυβερνητική και κυρίως, η επιστημονική διαχείριση της πανδημίας έχουν χάσει κάθε ίχνος σοβαρότητας. Ίσως να υπερβάλλω, ίσως όντως αυτό που χρειαζόμασταν να ήταν να πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ που βρίσκεται εντός δύο χιλιομέτρων και ίσως ένας πολίτης που δεν πάει με τα πόδια να αθληθεί να κολλάει κορονοϊό στο αμάξι του.
Ίσως να μην είμαι υπερβολικός και απλά να γελάμε με πόνο με την επόμενη αρλούμπα που θα ακούσουμε. Αλήθεια, ποιος να περίμενε ότι το μέτρο της απαγόρευσης κυκλοφορίας από τις 6 θα ήταν λάθος; Ποιος απομακρυσμένος από την πραγματικότητα εγκέφαλος δεν έχει καμία επαφή με την κοινωνία στην οποία απευθύνεται και δεν κατάλαβε ότι αυτό θα δημιουργήσει συνωστισμό; Γεγονός που εντωμεταξύ, φάνηκε από το πρώτο Σαββατοκύριακο, φάνηκε από έρευνα στην Τουλούζ, αλλά όχι, έπρεπε να το κρατήσουμε έναν μήνα, πριν το πάμε στις 19:00.
Τώρα, ήρθαν τα νέα μέτρα, που θα είναι πολύ έξυπνα, όχι σαν κι αυτό παραπάνω το ανόητο. Σούπερ μάρκετ εντός δύο χιλιομέτρων. Ναι δεν έχω κάποιο πρόβλημα, αλλά επίσης νομίζω ότι ο κόσμος δεν ψήνεται να διαλέγει σουπερ μάρκετ. Διαλέγει το κοντινό, αυτό που έχει ο,τι χρειάζεται ή έστω το φθηνότερο. Επίσης, για να πας στο σούπερ μάρκετ παίρνεις είτε το αμαξάκι σου, είτε πας με τα πόδια. Μόνος και μόνη. Από όσα επιδημιολογικά γνωρίζω έτσι δεν πολυκολλάς. Αυτό που θέλω να πω αναλύοντας μια μετακίνηση στο σουπερμάρκετ, είναι ότι το πρόβλημα σου δεν είναι το πού θα πάει ο κόσμος, αλλά ο συνωστισμός μέσα στον κλειστό του χώρο. Το αν ο συνωστισμός θα γίνει στο τοπικό κατάστημα του Περιστερίου ή λίγο παραπέρα στα Σεπόλια, πρέπει να είναι αδιάφορο.
Επόμενη κατηγορία, «άσκοπες μετακινήσεις». Το ακούσαμε πρώτη φορά πέρσι, να τις αποφύγoυμε και η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου το δέχθηκε. Με την πάροδο του χρόνου όμως και μετά την πρώτη καραντίνα όπου όντως ο χρόνος ήταν πολύ περιορισμένος και η απειλή πρωτόγνωρη, δεν άλλαξε τίποτα. Ο κόσμος παστώνεται στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τον βρίζουν τα κανάλια για το σοκαριστικό μποτιλιάρισμα από ανθρώπους που πηγαίνουν στις δουλειές τους, δουλεύει σε χώρους όπου πολύ πιθανόν να μην γίνεται κανένα τεστ, ξαναπαστώνεται στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και μετά οφείλει να αποφεύγει την «άσκοπη μετακίνηση». Οταν όλο αυτό δεν βγαίνει, όπως είναι αναμενόμενο ότι δεν θα βγει, η κυβέρνηση τα ρίχνει στις άσκοπες μετακινήσεις και παίρνει μέτρα για να τις περιορίσει. Γενικά οι άσκοπες μετακινήσεις είναι κάτι σαν τους μπαχαλάκηδες, φτάινε για όλα τα δεινά του κόσμου. Έτσι ήρθε η απαγόρευση κυκλοφορίας στις 21:00 και μετά νωρίτερα, έτσι τώρα περιορίζονται κωδικοί στο SMS, έτσι ακούστηκαν διάφορα γραφικά για κόφτες στα μηνύματα που μπορούν να στέλνουν οι πολίτες, ή άλλα για κυκλοφορία μονά – ζυγά, έτσι εξετάζεται το χρονικό όριο για τα ψώνια όταν ανοίξει το λιανεμπόριο.
Έτσι απαγορεύονται οι διαδημοτικές μετακινήσεις, ένα μέτρο που πριν μόλις 20 μέρες ο Χαρδαλιάς το είχε χαρακτηρίσει «μια ταξική επιλογή σε βάρος των συμπολιτών σε πυκνοκατοικημένες ή λιγότερο προνομιούχες περιοχές χωρίς δυνατότητα πρόσβασης σε πράσινο,άθληση,αναψυχή».
Ευτυχώς όμως, υπάρχουν οι επιστήμονες που βάζουν τάξη, αν και από τη σημερινή ενημέρωση έλειπαν, αφήνοντας τον Βασίλη Κικίλια να μας ταξιδεύει με το «πιο βαθύ σκοτάδι» που είναι, δεν θα το πιστέψετε, «λίγο πριν την αυγή». Η «Επιτροπή των Ειδικών», όχι μόνο έχει εκτεθεί ανεπανόρθωτα για μεγάλη μερίδα των πολιτών, αλλά με την προκλητική και εξοργιστική αδυναμία της να αρθρώσει ένα ψήγμα μη κυβερνητικού λόγου σαμποτάρει και την έννοια της Επιστήμης. Η Επιστήμη δεν είναι ουδέτερη μερικές φορές, όταν μπαίνουν στο παιχνίδι μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, αλλά και τότε, παραμένει επιστήμη. Αυτά που λέει βγάζουν νόημα. Το ότι θα νικήσουμε την πανδημία με βούρδουλα, ΜΑΤ και έλεγχο στον κωδικό «2» δεν βγάζει. Και είναι ντροπή τους που δεν λένε κάτι που να βγάζει.
Γιατί δεν είναι αστείο και γιατί κινούμαστε εδώ και εβδομάδες μεταξύ του «τι στο διάολο κάνουμε» και της απάθειας, έχοντας αποδεχθεί ότι δεν θα κάνουν τίποτα. Γεμίζουν οι ΜΕΘ, φτάνει η κατάσταση στο απροχώρητο και μετά έρχεται ο άλλος και σε ρωτάει «κι εσυ τι προτείνεις;», ενω παρουσιάζουν σχέδια επί σχεδίων για το πόσο έτοιμοι είναι, δημιουργώντας πολεμικό κλίμα. Είναι σαν τις μεταρρυθμίσεις με τα μνημόνια πλέον η κατάσταση, με το «δεν υπάρχει εναλλακτική». «Και τι θέλετε, να έχουμε Grexit;» ρωτούσαν με την οικονομία ξανά στο χείλος του γκρεμού και με τις μεταρρυθμίσεις ξανά να έχουν αποτύχει. Τώρα όλοι οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι που διαχειρίστηκαν την οικονομική κρίση και συνταξιοδοτήθηκαν, παραδέχονται σοβαρά λάθη. Είμαι σίγουρος ότι και με την πανδημία σε μερικά χρόνια θα ακούμε συνεχώς ομολογίες, για το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επέλεξε απο την πρώτη στιγμή να μην χρησιμοποιήσει την πανδημία ως μάθημα για να φτιάξει δημόσιες υποδομές. Το ΕΣΥ δεν θωρακίστηκε ποτέ, ενίσχυση στα ΜΜΜ δεν υπήρξε, συμφέροντα στον ιδιωτικό τομέα, είτε σε βιομηχανίες είτε στις ιδιωτικές κλινικές δεν έσπασαν, αντίθετα είδαν την κρίση ως ευκαιρία. Ιχνηλάτηση, μαζικά και δωρέαν τεστ σε εργασιακούς χώρους, πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας ώστε να μην φρακάρει η τελευταία γραμμή άμυνας απέναντι στον ιό, τα νοσοκομεία, παρέμειναν πικρό ανέκδοτο σαν τα αστεία για τα μέτρα του Χαρδαλιά.
Δημιούργησε δύο φορές προσδοκίες που ήταν βέβαιο ότι θα διαψευστούν. Πρώτα με το άνευ όρων άνοιγμα του τουρισμού και επειτα με τις εκτός πραγματικότητας δεσμεύσεις για το πρόγραμμα εμβολιασμού. Εντωμεταξύ σπατάλησε όλον τον χρόνο που της δίνουν με τόσο κόπο οι πολίτες, ενώ έκανε πανάκεια το ύστατο όπλο του lockdown, λες και ο κόσμος δεν θα κουραστεί και θα μπορεί να παραμείνει για πάντα στην κατάσταση της άνοιξης του 2020.
Τον χρόνο βέβαια, τον εκμεταλλεύεται πάρα πολύ καλά με την οικοδόμηση ενός αυταρχικού συστήματος που όλο και λιγότερο θα μοιάζει με κανονική δημοκρατία, με δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις ενστόλων, ψήφιση νόμων με περιορισμένες αντιδράσεις και χωρίς, λόγω του αντιδημοκρατικού τείχους στα ΜΜΕ, οι πολιτες να γνωρίζουν καλά καλά τι ψηφίζεται στο όνομά τους. Όταν αντιδρούν κιόλας, στοχοποιούνται ότι διασπείρουν τον ιό, μολονότι η μετάδοση γίνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό σε κλειστούς χώρους και μολονότι η πιο απλή απάντηση στο «φταίνε οι πορείες» είναι «να μην το ψήφιζες μέσα σε πανδημία», διαλύοντας παράλληλα την κοινωνική συναίνεση στα μέτρα που λες ότι θες να έχεις.
Εδώ και μήνες, το σχέδιο είναι ότι περιμένουμε τα εμβόλια και τον καλό καιρό για να ανοίξουμε όπως πέρσι. Τον καλό καιρό και τα εμβόλια μπορώ να τα περιμένω και μόνος μου, η κυβέρνηση είναι διακοσμητική στη διαχείριση της πανδημίας, άσκοπη. Μόνο που χάνουμε, ζωές, δικαιώματα και χρόνο.