Του Ανδρέα Σπανουδάκη
Ο γερουσιαστής και διπλωμάτης, ο “πατέρας” του ψυχρού πολέμου Τζόν Κέναν είχε προειδοποιήσει τους αμερικανούς και τη Δύση ότι μια πιθανή επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς θα εγκυμονούσε τεράστιους κινδύνους σε βάθος χρόνου.
Αυτό τον κίνδυνο είχε προβλέψει ο Κέναν.
Ο Ζελένσκι προκειμένου να σώσει την καρέκλα του και όχι το λαό του εκλιπαρεί για στρατιωτική εμπλοκή της Δύσης γνωρίζοντας, πολύ καλά, ότι αυτό θα σημάνει την έναρξη του 3ου παγκόσμιου πολέμου.
Δεν διστάζει, μπροστά στον κίνδυνο μιας γενικευμένης στρατιωτικής εμπλοκής και παρά τις επί 8 χρόνια προειδοποιήσεις των Ρώσων, να θέσει σε κίνδυνο την παγκόσμια ειρήνη.
Ευτυχώς που για την ώρα οι αμερικανοί το αρνούνται.
Κάτι που δεν έκαναν το 1999 στη Γιουγκοσλαβία.
Προφανώς, πιστεύει ότι βρίσκεται πάνω σε θεατρικό σανίδι και εξαπολύει, με στρατιωτική περιβολή, ένα “ανθολόγιο” απο απειλές που στην συνοπτικότητά τους είναι αποκαλυπτικές ότι δεν έχει το πλεονέκτημα που θα τον βοηθήσει να θεραπεύσει τις συνέπειες απο την επέμβαση.
Ένας ηγέτης που η χώρα του αντιμετωπίζει δυναμική επέμβαση απο μια χώρα κατά πολύ υπέρτερη οικονομικά και στρατιωτικά η πρώτη φροντίδα του για το λαό του θα έπρεπε να είναι η ειρήνη.
Να διαπραγματευτεί την ειρήνη.
Να υλοποιήσει την πραγματική διάσταση του ρόλου του ως “Υπηρέτης του λαού”.
Να εξαντλήσει όλα τα διπλωματικά όπλα προκειμένου ν’ αποφύγει τον όλεθρο.
Να απαγκιστρωθεί απο τα νεοναζιστικά στοιχεία που ενοχοποιούνται για γενοκτονίες τα οποία ενσωμάτωσε στην Εθνοφρουρά.
Πράξεις ειδεχθείς που σαν ανειδήμονας και ουδέτερος θεατής ούτε κατάγγειλε ούτε, έστω, συγκράτησε.
Ο ρόλος του ως ηγέτης να είναι ερευνητικός και ερμηνευτικός προκειμένου να εκπληρώσει με κάθε δυνατή ακρίβεια και διεξοδικότητα τα δεδομένα για λύση της κρίσης χάριν του λαού του.
Τώρα, εμφανίζεται οργίλος μ’ αυτούς που τον εγκατέλειψαν και οι οποίοι στήριζαν το αντιδημοκρατικό καθεστώς του, εξαπολύει σε βάρος τους αδιάκοπα ακατάσχετους μύδρους, θα συρθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων (έχει ήδη δεχτεί ειρηνευτικούς όρους των Ρώσων) απο τη θέση ηττημένου και με μια χώρα κατεστραμμένη.
Άξιο απορίας είναι πώς ένας νεοφανής νεαρός πολιτικός πήρε στις εκλογές ποσοστό 70%).
Ίσως αυτό το σαρωτικό ποσοστό είναι προσδιοριστικό μιας φευγαλέας προσωπικότητας που δεν αναδύεται μέσα απο ηρωικές πράξεις, ανδραγανθήματα και δημοκρατικές ευαισθησίες, που δομήθηκε με “φερτά υλικά”.