Η Γεωργία Καναπίτσα εξηγεί ότι δεν θα κατασκευαστεί ξενοδοχείο, αλλά ορειβατικό καταφύγιο, επισημαίνοντας παράλληλα ότι η οικογένειά της έχει επενδύσει στην περιοχή εδώ και 70 χρόνια.
Η κα Καναπίτσα αναλύει την όλη κατάσταση από τη δική της πλευρά, τονίζει ότι κινείται στα πλαίσια της νομιμότητας, ενώ κάνει λόγο για «επιλεκτική περιβαλλοντική ευαισθησία που εξαντλείται στο πρόσωπό της».
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
“Ας μου επιτραπεί λοιπόν να παραθέσω κι εγώ την δική μου αλήθεια μιας και καιρό τώρα διαβάζω και ακούω ύβρεις, ανακρίβειες και αναλήθειες για το πρόσωπό μου και την επένδυσή μου. Εντυπωσιακό βέβαια στην περίπτωση μου είναι το γεγονός ότι οι πιο επικίνδυνες ανακρίβειες προέρχονται από χείλη και πένες ανθρώπων που λόγω θέσης γνωρίζουν την πραγματικότητα μα την αποκρύπτουν ή την αλλοιώνουν, απαξιώνοντας να ερευνήσουν όχι μόνο τα στοιχεία τα οποία είναι στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου αλλά ακόμα και να έρθουν σε επαφή με οποιονδήποτε από τους συντελεστές του έργου.
Μιλάνε όλοι αυτοί οι ειδικοί λοιπόν για επενδυτές και μεγάλη επένδυση ενώ γνωρίζουν ότι είμαι ο μόνος “επενδυτής”.
Δεν είμαι ξένη με την περιοχή (άραγε έχει σημασία;) καθώς η οικογένειά μου επέλεξε να επενδύσει σε αυτήν, εδώ και 70 χρόνια διατηρώντας άριστες σχέσεις με τους πραγματικούς κατοίκους της περιοχής.
Η αλήθεια είναι, ότι αποφάσισα να επενδύσω τις οικονομίες τις δικές μου και της οικογένειάς μου με μόνο γνώμονα την αγάπη μου γι’ αυτόν τον τόπο και όχι για να τον καταστρέψω. Πάνω από πέντε χρόνια περιμένω το Ελληνικό κράτος να ορίσει αιγιαλό, να ελέγξει εξονυχιστικά όλα τα δικαιολογητικά που υπέβαλα, να λάβω όλες τις απαιτούμενες εγκρίσεις, ακόμα και αυτές που δεν προβλεπόταν, να λάβω προέγκριση για το έργο μου, να βγει η απόφαση του συμβουλίου της επικρατείας και να εκδοθεί τελικά η άδεια οικοδομής από την ΥΔΟΜ Ρεθύμνου. Στο μεταξύ στον Τύπο γίνονται αναφορές σε έρευνες, οι κύριες πηγές των οποίων είναι ανύπαρκτες, οι οποίες βασίζονται σε γνώμες ή εκτιμήσεις. Καμία γνώμη ή εκτίμηση δεν θα μπορούσε να κριθεί ως σοβαρή έρευνα.
Μετά από εκτεταμένους ελέγχους των αρμόδιων υπηρεσιών κανένας ισχυρισμός δεν αποδεικνύεται. Για την ιστορία, προσέφυγα στο ΚΕΣΑ ως ανώτερο όργανο, με δικαίωμα που δίνει ο νόμος σε κάθε Έλληνα πολίτη που νιώθει ότι αδικείται και δικαιώθηκα ομόφωνα καθώς η αρνητική γνωμοδότηση του ΣΑ Ρεθύμνου κρίθηκε παράνομη. Επιπλέον όταν ο Δήμος Αγίου Βασιλείου προσέφυγε εναντίον του ΚΕΣΑ στο ΣΤΕ επίσης το ΚΕΣΑ δικαιώθηκε. Παρόλα αυτά ο Δήμος Αγίου Βασιλείου, αφού εξάντλησε μέχρι σήμερα κάθε ένδικο μέσο εναντίον μου χωρίς να καταφέρει να επιτύχει τον στόχο του, πλέον ξεκίνησε να αναιρεί τον εαυτό του και να ανακαλεί τις βεβαιώσεις που ο ίδιος μου έχει χορηγήσει με πολύμηνη καθυστέρηση και εξονυχιστικό έλεγχο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η περίφημη βεβαίωση μη κατάληψης κοινόχρηστου χώρου δεν προβλέπονταν από την πολεοδομική νομοθεσία για την κατηγοριοποίηση του έργου μου, παρόλα αυτά μου ζητήθηκε από την ΥΔΟΜ Ρεθύμνου να την προσκομίσω, μου χορηγήθηκε από τον Δήμο Αγίου Βασιλείου, κατόπιν αιτήματος μου και ακολούθως ο Δήμος την ανακάλεσε γιατί ανακάλυψε «κοινόχρηστο ημιονικό μονοπάτι» και ζήτησε την ανάκληση της άδειας δόμησης του έργου μου, επειδή ανακάλεσε μία βεβαίωση που δεν προβλέπονταν για την έκδοση της.
Να επισημάνω εδώ ότι με την προσωρινή διαταγή του Ειρηνοδικείου Ρεθύμνης, δεν διατάχθηκε η διακοπή των εργασιών του έργου, αλλά μόνο η διακοπή εργασιών στην συγκεκριμένη ιδιωτική ατραπό, η οποία εμφανίζεται ως κοινόχρηστο ημιονικό μονοπάτι. Παρά το ότι στο συγκεκριμένο όψιμα αμφισβητούμενο τμήμα δεν τοποθετείται κανένα κτήριο, διέκοψα τις εργασίες κατασκευής του κτηρίου μου, περιμένοντας την κρίση της δικαιοσύνης.
Άλλωστε από την πρώτη στιγμή κινούμαι στο πλαίσιο της νομιμότητας, προσβλέποντας στην κοινή λογική. Ούτε είχα τη δύναμη ούτε έχω πολιτικό μέσο να προστρέξω, προκειμένου να επισπεύσω διαδικασίες όπως τόσο εύκολα με κατηγορούν κάποιοι. Άραγε όποιος τα έχει όλα αυτά είναι λογικό να περιμένει πέντε χρόνια για να εκδοθεί η άδεια του έργου του και να φτάσει σε σημείο να κινδυνεύει να χαθεί η χρηματοδότηση που νόμιμα έχει λάβει από τη Ευρωπαϊκή ένωση;
Άραγε είμαι η μόνη που κατάφερα να εντάξω μια επένδυση σε ΕΣΠΑ ή που έλαβα επιχορήγηση από κάποιο αναπτυξιακό νόμο; Είναι λογικό να έχω στοχοποιηθεί και να συνεχίζεται ακόμα και σήμερα η οικονομική και ηθική εξάντλησή μου;
Παρακολουθώ εδώ και μήνες ότι όλοι με αναφέρουν ως «ξενοδόχο» που επιχειρώ να κατασκευάσω ξενοδοχείο ενώ από την άδεια και μόνο του έργου προκύπτει ότι επιχειρώ να κατασκευάσω τέσσερα μικρά υπόσκαφα.
Όλο αυτό το διάστημα έχω βιώσει ένα απαράδεκτο εμπαιγμό και αδικία η οποία έχει καταφέρει να με κάνει να νιώθω ξένη και παρείσακτη στον τόπο μου.
Ισχύει άραγε για την περίπτωσή μου το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην ιδιοκτησία; Εγώ είμαι αυτή που επεδίωξα και πέτυχα τη μη έγκριση του ΣΧΟΑΠ του Δήμου Φοίνικα; Εγώ είμαι υπεύθυνη για την εικόνα που παρουσιάζει σήμερα ο Πλακιάς με τα αυθαίρετα κτίσματα πάνω στην παραλία και με τα τσιμεντωμένα φιορδ «ιδιαίτερου φυσικού κάλλους»;
Άραγε είναι ηθική και νόμιμη η επιλεκτική περιβαλλοντική ευαισθησία που εξαντλείται στο πρόσωπό μου την ίδια στιγμή που η υπόσκαφη κατασκευή μου όχι μόνο δεν θα είναι καν ορατή από την πλειονότητα της ακτογραμμής της παραλίας του Πλακιά, αλλά και στο βαθμό που είναι ορατή από απόσταση, είναι πλήρως ενταγμένη και εναρμονισμένη στο φυσικό περιβάλλον! (βλ. συν. φωτό) Στην πραγματικότητα δεν είμαι και δεν αντιπροσωπεύω τίποτα από όσα μου προσάπτουν.
Αυτό που ήθελα να κατασκευάσω είναι ένας μικρός ξενώνας – ένα ορειβατικό καταφύγιο, περίπου 500 τμ συνολικά, μέγιστης χωρητικότητας 20 ατόμων σε 34 στρέμματα γης, με βιοκλιματική λειτουργία, που παραπέμπει στις καταβολές χωρικής οργάνωσης του Κρητικού οικιστικού περιβάλλοντος από το απώτερο παρελθόν του.
Τα κτίσματα είναι όλα υπόσκαφα με πέτρινες όψεις, ενταγμένα στις υπάρχουσες εξάρσεις του ανάγλυφου. Η μελέτη διατηρεί τα μονοπάτια και την πρόσβαση στους περιπατητές και δεν προβλέπει καμία πισίνα. Ο βράχος του Παλίγκρεμνου δεν αγγίζεται σε καμία περίπτωση καθώς βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από τα υπόσκαφα (περίπου 50 μέτρα).
Η υπαίθρια διαμόρφωση θα είναι ελάχιστη, με φυσικά υλικά και πλάνο επαναφοράς κάθε φθοράς της χλωρίδας με αντίστοιχα είδη της περιοχής. Επιπλέον οι υπηρεσίες που θα προσφέρει θα απευθύνονται σε ανθρώπους που αναζητούν την ηρεμία και την γαλήνη σε συνδυασμό με ήπιες δραστηριότητες όπως αναρρίχηση, πεζοπορία στο Ε4 και τα παρακλάδια του και δραστηριότητες που ήδη προσφέρονται στην περιοχή.
Ελπίζω η δημιουργία εντυπώσεων με μεγαλοστομίες και η επίκληση της κοινής γνώμης, να δώσει χώρο στην κοινή λογική, τους θεσμούς και την βιώσιμη πρόοδο, σε μια συγκυρία μάλιστα που το κράτος καλεί νέους μικρομεσαίους επιχειρηματίες να επενδύσουν με την δουλειά τους στον τόπο τους, σε μια προσπάθεια ανάκαμψης από την μακρά περίοδο ύφεσης σε όλους τους τομείς.
Εύχομαι, άσχετα με το τι θα γίνει με την επένδυσή μου, όλοι όσοι προσπαθούν να επιχειρήσουν σε αυτόν τον τόπο να διαπνέονται με την ίδια αγάπη, να έχουν τα ίδια κίνητρα και τους ίδιους στόχους.
Γεωργία Καναπίτσα”