Άρθρο – παρέμβαση δημοσίευσε ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης σχετικά με την αποπομπή Πολάκη.
Αναφέρει στο άρθρο του:
Έχεις ένα παιδί που σπάει κάθε τρεις και λίγο ένα ποτήρι. Δεν το μαλώνεις την πρώτη φορά, τη δεύτερη, τη δέκατη και κάποια στιγμή, μία μέρα πριν δώσει Πανελλήνιες, σπάει μία εξάδα ποτήρια μαζί, το σπας στο ξύλο και το στέλνεις στο νοσοκομείο.
Αυτή είναι η περίπτωση Πολάκη. Εδώ και χρόνια οι αναρτήσεις του ξεκινούν με «Άκου, πατσαβούρα της Βέρμαχτ», «Άκου ντροπή της Θεσσαλίας», «Άκου αρχιλαμόγιο» κλπ. Και αν κάποιον τον αφήνεις να εκφράζεται έτσι, είναι βέβαιο ότι συνεχώς θα εκφράζεται όλο και χειρότερα.
Ο Πολάκης προσέφερε χθες κάκιστη υπηρεσία στο κόμμα του. Με απίστευτη εγωπάθεια – διότι αυτό δείχνεις όταν δεν μπορείς να βουτήξεις τη γλώσσα σου στην ανάγκη που πρέπει να γίνει Ιστορία.
Η φρασεολογία και η προσωποποίηση, αχαρακτήριστη. Η ουσία των λόγων του, όμως, είναι αυτή που απηχεί τη σκέψη κάθε ψηφοφόρου του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί για ποια «Δικαιοσύνη παντού» μου λες, όταν δικαστές αδικούν, τραπεζίτες απειλούν, δημοσιογράφοι είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία;
Πήρα χθες μηνύματα από φίλους και γνωστούς που μου έγραφαν: «Συγχαρητήρια στον Τσίπρα, έχει κότσια που διώχνει τον Πολάκη». Ξέρετε τι ήταν όλοι τους; Μετριοπαθείς δεξιοί που ψήφισαν και θα ψηφίσουν Μητσοτάκη.
Για να το κάνω νιανιά: Αν αύριο ο Μητσοτάκης διέγραφε τον Άδωνι Γεωργιάδη -που έχει κατηγορήσει τον Τσίπρα μέχρι και ότι «τα παίρνει» αλλά δε διεγράφη- θα εισέπραττε συγχαρητήρια από χιλιάδες δημοκρατικούς και προοδευτικούς ανθρώπους, οι οποίοι όμως δεν πρόκειται να τον ψηφίσουν ποτέ. Για την ίδια τη ΝΔ θα ήταν μία τραγική επιλογή. Θα της στερούσε το στέλεχος που μιλάει πιο πολύ από κάθε άλλο στον λαϊκό πυρήνα των οπαδών της. Ακριβώς αυτό είναι ο Πολάκης για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι Όμιλος Σκέψης που ενδιαφέρεται για τον Πολιτικό Πολιτισμό, συγχαρητήρια και από εμένα. Αν όμως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλο πολυσυλλεκτικό κόμμα που ενδιαφέρεται για τη νίκη, η χθεσινή ήταν μαύρη μέρα.
Έχω λάβει δεκάδες μηνύματα ανθρώπων που αποχωρούν. Ανθρώπων που στήριζαν τον ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο στην κάλπη αλλά κάθε μέρα. Στη δουλειά, στον δρόμο, στα social. Με πάθος και με πείσμα. Αν κάποιος νομίζει ότι υπάρχουν κάποιοι «αόρατοι κεντρώοι» που θα τους αναπληρώσουν, ζει σε άλλο πλανήτη.
Όποιος δεν έχει αντιληφθεί την τεράστια δημοφιλία του Πολάκη, ας μπει στα social media, ας αφήσει κατά μέρος την προσωπική του γνώμη γι’ αυτόν και ας ανοίξει τα μάτια. Ας υπάρξει ΈΝΑΣ ψύχραιμος. Ας γίνει μία κίνηση να συναντηθούν οι δύο πλευρές και να τα βρουν.
Σε διαφορετική περίπτωση, ένα θέλω να πω σε αυτούς που δηλώνουν ότι αποχωρούν: Η πτώση ενός παρακράτους που αποθέωσε τη διαφθορά και κατέλυσε τους θεσμούς της Δημοκρατίας προηγείται. Θέλετε να ψηφίσετε με μισή καρδιά; Έστω κι έτσι, ψηφίστε. Μήπως εγώ νομίζετε θα ψηφίσω με ολόκληρη;