Συγκλονίζει η μαρτυρία του Θεόδωρου Κατσιούλη, που βίωσε τον εφιάλτη στα Τέμπη.
Επέβαινε στο μοιραίο τρένο που συγκρούστηκε με την εμπορική αμαξοστοιχία παρασύροντας στο θάνατο περισσότερους τουλάχιστον 57 ανθρώπους.
«Ήμουν στο βαγόνι 3 στη θέση 41. Το βαγόνι είχε καθυστέρηση 20 λεπτά και πήρα τηλέφωνο τον γιο μου να του πω πως θα καθυστερήσω. Μετά τα Παλαιοφάρσαλα το τρένο ήταν γεμάτο. Άκουσα πως υπήρχε ένα πρόβλημα με την ηλεκτροδότηση.
»Μετά σταματήσαμε στη Λάρισα και βγήκε κόσμος. Είχα πάει τουαλέτα εκείνη την ώρα, το τρένο είχε μεγάλη ταχύτητα, είχε χτυπήσει το κινητό μου και όταν έκατσα για να απαντήσω τότε ένιωσα μία μεγάλη δύναμη. Εγώ έσπασα τη μύτη και είχα κατάγματα. Όταν άνοιξα τα μάτια μου άκουσα ουρλιαχτά και επικράτησε πανικός. Δύο παιδιά πήγαν να βγουν και φώναζαν φωτιά. Πήγαν να βγουν από την άλλη πόρτα αλλά ήταν σφραγισμένη», είπε αρχικά.
«Ένα παιδί έσπασε το τζάμι και βγήκε μία κοπέλα μετά πήγα να βγω εγώ και είδα λαμαρίνες από έξω. Μια γυναίκα με δύο παιδιά μου ζήτησε να τη βοηθήσω να βγάλω το παιδί της έξω. Βγήκαμε έξι άτομα από αυτή τη μεριά. Υπήρχε πανικός και φωτιά παντού. Η θερμοκρασία ήταν πολύ υψηλή και είχε πολύ καπνό. Παρά το ότι θα καιγόμασταν, δεν έφυγε κανείς, αλλά κάτσαμε να βοηθήσουμε. Υπήρχαν διαμελισμένα μέλη, κόσμος φώναζε βοήθεια. Το ΕΚΑΒ ήρθε πολύ γρήγορα», πρόσθεσε.
Ο κ. Κατσιούλης είπε πως όταν ήταν κάτω δεν πίστευε τι έγινε, φοβήθηκε πως θα πεθάνει και έκανε το σταυρό του.
Στην ερώτηση με ποιον επικοινώνησε πρώτα και τι είπε απάντησε: «Δεν μπορούσα να πάρω κανέναν γιατί έχασα το κινητό μου και δεν θυμόμουν απ’ έξω τους αριθμούς. Ήθελα να τους πάρω να τους πω πως είμαι καλά αλλά δεν μπορούσα».
Ολοκληρώνοντας την περιγραφή του είπε πως βίωσε ένα τεράστιο κύμα αλληλοβοήθειας και αλληλοσυμπαράστασης από όλους τους συνεπιβάτες του και είναι ευγνώμων για αυτό.