Του Γιάννη Αλμπάνη
Άμα παρακολουθείς τα προεκλογικά σποτ της Νέας Δημοκρατίας και τις ομιλίες του κ. Μητσοτάκη, αποκομίζεις την αίσθηση ότι στην Ελλάδα όλα πάνε καλά. Οι μισθοί αυξάνονται, οι φόροι και η ανεργία μειώνονται, το κράτος ψηφιοποιείται, το ΕΣΥ ενισχύεται… Εντάξει, έχουν γίνει και κάποια λάθη, αλλά θα τα διορθώσουμε την επόμενη τετραετία. Αρκεί να μην χάσει ο Μητσοτάκης τη διακυβέρνηση και όλα θα πάνε καλύτερα αφού όλα ήδη πάνε καλά.
Η έξωση
Η ειδυλλιακή εικόνα που έχει φιλοτεχνήσει η κυβέρνηση έγινε θρύψαλα από τη συγκλονιστική είδηση της έξωσης του 81χρονου ανάπηρου από το σπίτι του στα Φλογητά Χαλκιδικής. Ο 81χρονος ήταν εγγυητής σε δάνειο που είχε πάρει ο γιος του, ο οποίος όμως έμεινε άνεργος και δεν μπόρεσε να το αποπληρώσει. Σύμφωνα με όσα είπε η οικογένεια στους δημοσιογράφους, όταν υπήρχε η δυνατότητα, είχε καταβληθεί πάνω από το μισό του κεφαλαίου του δανείου.
Το σπίτι βγήκε σε πλειστηριασμό από fund τον περασμένο Δεκέμβριο για τιμή υποπολλαπλάσια της αξίας του. Για να γίνει η έξωση την Πέμπτη και να πεταχτεί στο δρόμο ο 81χρονος μαζί με την οικογένειά του, κινητοποιήθηκε σημαντική αστυνομική δύναμη.
Η εικόνα του υπερήλικου ανάπηρου να κάθεται έξω από σπίτι του στο οποίο ο δικαστικός επιμελητής έχει αλλάξει την κλειδαριά, δεν είναι απλώς μια εικόνα σκληρότητας. Είναι εικόνα απανθρωπιάς και συστημικής αποτυχίας, στους αντίποδες της κυβερνητικής ρητορείας.
Συστημική αποτυχία και απανθρωπιά
Κάνω λόγο για συστημική αποτυχία και απανθρωπιά γιατί στην έξωση του 81χρονου αναδεικνύονται:
- Η απουσία προστασίας της πρώτης κατοικίας ακόμα και στις περιπτώσεις που καταφανώς δεν έχουμε να κάνουμε με στρατηγικούς κακοπληρωτές.
- Η ανεξέλεγκτη λειτουργία των funds που λειτουργούν σαν κοράκια, χωρίς να επιδεικνύουν στοιχειώδη κοινωνική ευαισθησία και χωρίς να τους αναγκάζει η Πολιτεία να έχουν προσεκτική στάση απέναντι στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
- Η απουσία πλέγματος πρόνοιας για τους αδύναμους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο πλευρό του 81χρονοι βρέθηκαν οι συλλογικότητες πολιτών, αλλά όχι οι κρατικές υπηρεσίες πρόνοιας.
- Η όξυνση του στεγαστικού προβλήματος το οποίο έχει δύο πτυχές. Από τη μία μεριά, τα ενοίκια έχουν πάει στα ύψη λόγω Airbnb και υπερτουρισμού. Από την άλλη, η επιτάχυνση των πλειστηριασμών δημιουργεί μια καινούργια ζοφερή κατάσταση, υπονομεύοντας τη συνθήκη της ιδιοκατοίκησης που χαρακτήριζε την ελληνική κοινωνία. Μέχρι το τέλος του έτους οι πλειστηριασμοί από funds και servicers αναμένεται να ξεπεράσουν τις 120.000, εκ των οποίων οι πρώτες κατοικίες μπορεί να φτάνουν το 70%.
- Το βάθεμα των κοινωνικών ανισοτήτων. Ας σκεφτούμε τι σημαίνει ότι στη Χαλκιδική των χιλιάδων τουριστικών κλινών και των υπερπολυτελών επαύλεων, ένας ανάπηρος υπερήλικας κοιμήθηκε στο δρόμο.
- Ο παραλογισμός και η αδικία του κυρίαρχου οικονομικού μοντέλου. Σύμφωνα με την κρατούσα άποψη, είναι λογικό να πετιέται κάποιος στο δρόμο επειδή χρωστάει, ακόμα και να έπεσε θύμα μιας οικονομικής κρίσης για την οποία ο ίδιος δεν φέρει ευθύνη. Την ίδια στιγμή βλέπουμε στις ΗΠΑ και την Ευρώπη ένα νέο γύρο διάσωσης μεγάλων τραπεζικών ομίλων με κρατικό χρήμα. Ο «ηθικός κίνδυνος» δεν είναι για όλους.
- Η γενική αδιαφορία για τον συνάνθρωπο. Πολλά πρόσωπα ενεπλάκησαν στην έξωση του 81χρονου. Δεν σκέφτηκε κανείς ότι κάπως δεν είναι σωστό αυτό που γίνεται;
Μια χώρα στην οποία τα περήφανα γηρατειά πετιούνται στο δρόμο, δεν είναι μια χώρα που πηγαίνει καλά. Ούτε είναι μια χώρα για την οποία οι πολίτες της μπορούν να είναι υπερήφανοι.