Κύριε διευθυντά,
Από τα χείλη συστημικών δημοσιογράφων και σε συστημικά μέσα μαζικής χειραγώγησης, ακούγονται το τελευταίο χρονικό διάστημα δηλώσεις που δείχνουν την αγωνία για το τι ενδεχομένως έχει συμφωνηθεί κάτω από το τραπέζι για το Αιγαίο με τους εξ ανατολών εχθρούς του ελληνισμού. Κι αυτό γίνεται περισσότερο ανησυχητικό, όταν συνειδητοποιείκανείςτην πλήρη αποσιώπηση του θέματος από τα χείλη των υποψηφίων που έχουν ξεχυθεί σε σοκάκια και πλατείες εν όψει εκλογών.
Νέες «Πρέσπες», μια νέα δηλαδή εθνική παραχώρηση και τραγωδία, ούτε η υπόσταση της χώρας αντέχει, ούτε ο λαός θα ανεχθεί. Οι «Πρέσπες του Αιγαίου», όπως έχουν ήδη ονοματιστεί, που εκκολάπτονται σήμερα σε κλειστές λέσχες, με σκοπό την δημοσιοποίησή τους μετά τις εκλογές, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα κι ο νικητής, δε χωρούν ούτε στην φαντασία μας. Θα είναι σαν να εκτελείται εν ψυχρώ η ίδια η ύπαρξη του ελληνισμού. Πράγμα που αν συμβεί, θα πρέπει να αποτελέσει την θρυαλλίδα για παλλαϊκό ξεσηκωμό, έναν λαϊκό σεισμό τόσο δυνατό, που τα γεγονότα των μνημονίων και των διαδηλώσεων του 2011 με τονλαό ανεξαρτήτως πολιτικής απόχρωσης να κατακλύζει το Σύνταγμα, να μοιάζουν με αστείο.
Αυτό που συνέβη πριν έναν μήνα, τις ημέρες του Πάσχα, που δεν επισκέφθηκε η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία τους ακρίτες και τα στρατεύματα που προασπίζονται τα εθνικά εδάφη στο ανατολικό Αιγαίο, είναι κακός οιωνός και φανερώνει ότι οι πιέσεις από τους αμερικάνους προς την χώρα μας είναι ασφυκτικές. Η Ελλάδα θα πρέπει να αποκτήσει διπλωματία ή αν έχει να αποφασίσει τι είναι το πιο ωφέλιμο για τους Έλληνες. Σίγουρα δεν είναι το «κάντε ότι κοιμάστε», σίγουρα δεν είναι ένας νέος «Αττίλας ΙΙΙ», που φαίνεται να ετοιμάζουνγια τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά μας.
Σε τέτοιας ασύλληπτου μεγέθους εθνική υπαναχώρηση, που ετοιμάζεται το συστημικόπολιτικό κατεστημένο σε όλο το φάσμα και τις αποχρώσεις του να προβεί, όλα τα άλλα κριτήρια ψήφου έρχονται κατά την ταπεινή μας γνώμη δευτερεύοντα. Καθοριστικό κριτήριο πιστεύουμε ότι θα πρέπει να είναι ποιος θα προασπιστεί με όλες τις δυνάμεις του, με όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του και του παρέχει η Ελληνική Πολιτεία, το εθνικό έδαφος, τα εθνικά κεκτημένα, τις θαλάσσιες ζώνες της Ελλάδας, εν συνόλω την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματά μας, όπως αυτά έχουν καθοριστεί με διεθνείςσυμβάσεις και κανόνες.
Αν το σύστημα εξουσίας των Αθηνών προχωρήσει στην προδοσία, ο λαός είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα αντιδράσει δυναμικά και πολύ πιθανόν, βίαια. Κάτι τέτοιο ωστόσο, θα αποτελέσει την βέβαιη συνταγή για την πλήρη αποδόμηση του νεοελληνικού κράτους, την πολυδιάσπασή του σε όλα τα επίπεδα, την απώλεια κάθε εθνικής συνεννόησης και συνοχής και την μεγάλη ευκαιρία των παλιών και των νέων εχθρών μας, είτε των Τούρκων, είτε των εκ βορρά γειτόνων, παραχαρακτών της ιστορίας και καταπατητών κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου, να εκμεταλλευτούν τον νέο αυτό εθνικό διχασμό και να προχωρήσουν σε κατάληψη εθνικών εδαφών, έναν νέο, ελλαδικό αυτή τη φορά, «Αττίλα». Και ποιος ξέρει αν σε αυτά τα σενάρια δε συμμετάσχουν ενεργά οι χιλιάδες λαθρομετανάστες που βρίσκονται εν υπνώσει εντός των εθνικών συνόρων. Γιατί αν συμβεί κάτι τέτοιο δεν υπάρχει αμφιβολία για το, με τίνος το μέρος θα πλεύσουν.
Ο κυρίαρχος στόχος της Άγκυρας, ανεξαρτήτως ποιος κυβερνά τους ασιάτες γείτονές μας, είναι να καταλάβουν εκ νέου την ελληνική θάλασσα του Αιγαίου, ενώ ο μόνιμος σχεδιασμός των αμερικάνων, είναι να υπάρχει πλήρης έλεγχος στην νοτιοανατολική πτέρυγα του πολεμοχαρούς ΝΑΤΟ, σε μια χρονική στιγμή που φαίνεται η παγκοσμία ηγεμονία των Η.Π.Α. να αμφισβητείται ευθέως από τους BRICS, με προεξάρχοντα την Κίνα. Ωστόσο για να συνυπάρξουν αυτές οι δύο τάσεις θα πρέπει να υπάρξει εκ μέρους της Ελλάδας μια εθνική ήττα, ένας εθνικός ακρωτηριασμός κυριαρχικών δικαιωμάτων, ίσως και κυριαρχίας. Ελληνικά χώματα, θάλασσες και νησιά που απελευθερώθηκαν από τον τουρκικό ζυγό με πολύ ιδρώτα και αίμα θα πρέπει να παραδοθούν αμαχητί στους Τούρκους. Αλλά το σύστημα εξουσίας στη χώρα, πρέπει να παραδεχτούμε, δε μας κρύβει διαχρονικά τις προθέσεις του. Η πρώην πρόεδρος της Βουλής κ. Άννα Ψαρούδα – Μπενάκη είχε δηλώσει ανερυθρίαστα ότι «τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν», πράγμα που βλέπουμε το «όραμα» αυτό της άρχουσας τάξης τώρα να παίρνει σάρκα και οστά.
Καθώς η απελθούσα κυβέρνηση δεν είχε ιδιαίτερες επιτυχίες στο έργο της στο οικονομικό πεδίο εν γένει και στην κοινωνική πολιτική, την παιδεία ή το εμπόριο και την ανάπτυξη, φαίνεται να διατηρεί υψηλά ποσοστά κυρίως εξαιτίας της πολιτικής στα εθνικά θέματα και κυρίως στην αγορά νέων οπλικών συστημάτων που θεωρούνται και είναι ιστορικά τεκμηριωμένο ότι αποτελούν τον κύριο αποτρεπτικό μηχανισμό της τουρκικής επιβουλής.Θα πρέπει όμως το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο να αποφασίσει και να διαμηνύσει στον λαό. Θα αφαιμάζει τους πολίτες με την φορολογία για να αγοράζει πανάκριβα οπλικά συστήματα αποτροπής επίθεσης των Τούρκων, ικανά να βοηθήσουν τη χώρα σε πολεμική εμπλοκή, ή είναι έτοιμη να παραχωρήσει τα κυριαρχικά δικαιώματα των ελληνικών νησιών χωρίς να πέσει μια σφαίρα; Προφανώς κατά την άποψή μας το δεύτερο σενάριο δεν πρέπει να υφίσταται καν ως ενδεχόμενο. Μα και τα νέα όπλα από μόνα τους δεν αρκούν. Η αποτρεπτική ισχύς της χώρας συνίσταται πέραν των όπλων, και στην δυνατότητα να πολεμήσουν οι πολίτες της, στο ηθικό τους, στην εθνική τους περηφάνια και πρόοδο, στην οικονομική και επιστημονική ισχύ, στην παραγωγική δυνατότητα και στη δυναμική που έχει η χώρα στο εμπόριο, στις θαλάσσιεςοδούς, την ενεργειακή αυτάρκεια και τηνενεργό συμμετοχή της στον ενεργειακό χάρτη μεταφοράς ενέργειας σε παγκόσμια κλίμακα.
Τούτων δοθέντων, ας στηρίξουμε με την ψήφο μας στις επερχόμενες εκλογές πολιτικούς σχηματισμούς και πρωτοβουλίες, που νοιάζονται για το εθνικό συμφέρον και διαθέτουν μονάδες που στα μάτια των ψηφοφόρων θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια εθνική ελπίδα. Κι αν ως λαός έχουμε πολλές φορές ξεγελαστεί από τις υποσχέσεις εκείνων που διεκδικούσαν την ψήφο μας, ας στηρίξουμε την επιλογή μας περισσότερο στην καρδιά, παρά στους ψυχρούς υπολογισμούς. Μη παρασυρθούμε από τα γνωστά επιχειρήματα περί ακυβερνησίας και εθνικής συνεννόησης. Γιατί αν είναι να έχουμε τη σύσταση μιας προδοτικής κυβέρνησης ή να υπάρξει μια εθνική συνεννόηση που θα οδηγήσει στην διαμελισμό του Αιγαίου, καλύτερα να λείπουν και το ένα και το άλλο. Και εξάλλου ποιος ξέρει, το μικρό αν στηριχτεί, γίνεται γρήγορα μεγάλο.
Ας αποτρέψουμε μια νέα εθνική τραγωδία, δίνοντας φωνή σε όσους είναι έτοιμοι να υπερασπιστούν την Ελλάδα.
Με τιμή,
Δρ. Ηλίας Κοπανάκης
