Τι μας έχουν μάθει οι Boomers; Πως καμία δουλειά δεν σε κάνει ευτυχισμένο. Πως ο κόσμος είναι άδικος για τους εργαζόμενους και θα συνεχίσει να είναι όσο η γη γυρίζει. Πως πρέπει πάντα να λες «ναι» στον εργοδότη σου, όσο παράλογο και αν είναι αυτό που σου ζητάει. Πως γενικώς, η οχτάωρη εργασία, πέντε ημέρες την εβδομάδα είναι μια κόλαση και πως απλώς πρέπει να το δεχτείς. Ωραία, κάπου εδώ έρχονται οι Millennials και η Gen Z και απαντούν ένα σαρκαστικό «ευχαριστώ, Boomer, αλλά δεν θα πάρω».
Σε άλλα νέα, σύμφωνα με νέα παγκόσμια έρευνα της Randstad, σχεδόν το μισό των νέων ανθρώπων θα προτιμούσαν να μείνουν άνεργοι παρά να κάνουν μια δουλειά που τους κάνει δυστυχισμένους.
Συγκεκριμένα, το 56% της Gen Z και το 55% των Millennials απάντησαν πως θα άφηναν τη δουλειά τους αν «μπλεκόταν» στην προσωπική τους ζωή, και σχεδόν οι μισοί δήλωσαν πως δεν δέχονταν μια θέση σε μια εταιρεία που δεν συμφωνεί με τις προσωπικές τους πεποιθήσεις σε κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα. Δυο στους πέντε είπαν επιπλέον πως δεν θα είχαν πρόβλημα να κάνουν μια «έκπτωση» στις οικονομικές τους απαιτήσεις από μια δουλειά αν αυτή ακριβώς η δουλειά είχε πραγματικό αντίκτυπο στην κοινωνία.
Γιατί αυτά τα ποσοστά είναι αισιόδοξα; Επειδή υπόσχονται μια πραγματική αλλαγή στον εργασιακό τομέα και την δυναμική του. Επειδή λειτουργεί σαν spoiler για ένα μέλλον στο οποίο οι νέοι εργαζόμενοι δεν θα δέχονται υποτιμητικές και -σχεδόν- εξευτελιστικές συμπεριφορές από τους εργοδότες τους. «Τα ευρήματά μας θα πρέπει να λειτουργήσουν σαν ένα ξύπνημα στους εργαζόμενους. Υπάρχει μια ξεκάθαρη αλλαγή ισχύος στα σκαριά, καθώς οι άνθρωποι ξανασκέφτονται τις προτεραιότητές τους», αναφέρει ο CEO της Radstad σε μια δήλωση.
«Οι νέοι άνθρωποι θέλουν να φέρουν ολόκληρους τους εαυτούς τους στη δουλειά, γεγονός που αντανακλάται στην αποφασιστικότητά τους να μην συμβιβάσουν τις προσωπικές τους αξίες επιλέγοντας εργοδότη», συνέχισε. «Οι επιχειρήσεις χρειάζεται να ξανασκεφτούν την προσέγγισή τους στο πώς να προσελκύσουν και να διατηρήσουν το προσωπικό τους ή στο πώς αντιμετωπίζουν τον σοβαρό ανταγωνισμό».
Υπάρχουν πολλά αρνητικά πράγματα που μπορούμε να πούμε για την εργασιακή κουλτούρα, τόσο σε παγκόσμιο όσο και σε εθνικό επίπεδο. Τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, υπάρχει ένα ζήτημα «αλλεργίας» των Ελλήνων εργοδοτών στην τηλεργασία. Από ό,τι φαίνεται, δυο χρόνια πανδημίας και άλλες τόσες καραντίνες, με τις επιχειρήσεις να μπορούν να συνεχίσουν να υπάρχουν και να λειτουργούν, χωρίς να χρειάζεται οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ και την Κηφισίας, δεν μας έμαθε τίποτα. Παράλληλα, σε εταιρείες δίπλα μας, πρακτικάριοι και νέοι εργαζόμενοι ζουν το οχτάωρό τους σαν ένα μόνιμο τεστ απόδειξης της αξίας τους. Στα καλά νέα, όλα αυτά θα αλλάξουν. 56% είναι αυτό και είναι κάτι παραπάνω από αρκετό για τώρα, ώστε να αναδείξει την τοξικότητα του εργασιακού περιβάλλοντος σαν concept το οποίο έχουμε μάθει να ανεχόμαστε.
|Με πληροφορίες από το Dazed Diggital|