Το ΜέΡΑ25 Κρήτης με ανακοίνωσή του ζήτησε την ολική απαγόρευση χρήσης αλόγων για άμαξες στα Χανιά. Αν και η πρόταση ακούγεται εξαιρετικά ριζοσπαστική και για πολλούς ακραία, τα τελευταία χρόνια και μέσα από τη γιγάντωση του φιλοζωικού κινήματος, ακούγεται όλο και πιο δυνατά σε πολλές πλευρές του πλανήτη, ειδικά στον δυτικό κόσμο.
Στη Ρώμη από τον Δεκέμβρη του 2020 απαγορεύτηκε η χρήση των αμαξών στους δρόμους της πόλης σε μία κίνηση που στόχο είχε την προστασία των αλόγων. Όμως επιτράπηκε η συνέχιση της χρήσης τους σε ιστορικά πάρκα.
Στο Σικάγο απαγορεύτηκε από το 2021 η χρήση αλόγων σε άμαξες.
“Τα ζώα αυτά υποφέρουν λόγω των σκληρών συνθηκών εργασίας, αντιμετωπίζοντας συχνά χρόνια ιατρικά προβλήματα, όπως αναπνευστικές παθήσεις και χωλότητα, τα οποία επιδεινώνονται από την ορθοστασία σε σκληρές επιφάνειες για μεγάλα χρονικά διαστήματα και την αναγκαστική έλξη υπερφορτωμένων αμαξών”, ανέφερε η η Κίτι Μπλοκ, πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος της Ανθρωπιστικής Κοινότητας των ΗΠΑ.
Στη Νέα Υόρκη η δημοτική αρχή έχει ξεκινήσει καμπάνιες ενάντια στην “απάνθρωπη” χρήση αμαξών.
Την ίδια απόφαση πήραν στο Μοντρεάλ του Καναδά που απαγόρευσε τη χρήση τους.
Σε ολόκλήρο τον Καναδά διεξάγεται συζήτηση με τους υπερασπιστές να τονίζουν ότι οι πολύβουες πόλεις δεν είναι μέρη στα οποία θα έπρεπε να εργάζονται άλογα.
Έντονη είναι η συζήτηση για το αν θα πρέπει να απαγορευτούν τα άλογα σε άμαξες και στην Αυστρία με τα επιχειρήματα που ακούγονται να είναι πάνω – κάτω αυτά που ακούμε και στα Χανιά.
Στην Ισπανία δίνουν κίνητρα στους αμαξάδες να αντικαταστήσουν τα άλογα και τις άμαξές τους με ηλεκτρικές άμαξες.
Ως εκ τούτου, το αίτημα για να σταματήσει η χορήγηση αδειών για χρήση αλόγων δεν είναι ακραίο αλλά βρίσκεται στο επίκεντρο μίας συζήτησης που διεξάγεται αυτή τη στιγμή σε όλο τον κόσμο.
Όμως, παρά τις καλές προθέσεις αυτών που αγωνίζονται για την απαγόρευση της χρήσης αλόγων για βόλτες με άμαξες ένα ζήτημα το οποίο δε συζητείται επαρκώς είναι τι θα γίνει με αυτά τα ζώα μετά την παύση χρήσης τους.
Ένα καλό σενάριο είναι ότι τα άλογα θα αποσυρθούν και θα οδηγηθούν σε υιοθεσία:
- Εάν τα άλογα φροντίζονται καλά μετά την απαγόρευση, μπορεί να αποσυρθούν και να υιοθετηθούν από ιδιώτες ιδιοκτήτες, καταφύγια αλόγων ή αγροκτήματα. Τα άλογα αυτά θα μπορούσαν στη συνέχεια να ζήσουν τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής τους με σχετική ηρεμία και άνεση.
- Επανένταξη ή επανεκπαίδευση: Τα άλογα θα μπορούσαν να επανενταχθούν ή να επανεκπαιδευτούν για άλλους ρόλους, όπως ιππασία σε μονοπάτια, προγράμματα θεραπευτικής ιππασίας ή ως ζώα συντροφιάς. Σε αυτούς τους ρόλους, θα μπορούσαν να συνεχίσουν να έχουν στοχευμένη, ενεργή ζωή.
Όμως υπάρχουν και τα κακά σενάρια:
- Παραμέληση ή εγκατάλειψη: Δυστυχώς, υπάρχει επίσης η πιθανότητα αρνητικών αποτελεσμάτων εάν η απαγόρευση δεν αντιμετωπιστεί σωστά. Εάν οι ιδιοκτήτες αμαξών δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να κρατήσουν τα άλογά τους και δεν μπορούν να βρεθούν κατάλληλα σπίτια, ορισμένα άλογα μπορεί να βρεθούν αντιμέτωπα με παραμέληση ή εγκατάλειψη.
- Ευθανασία: Στο χειρότερο σενάριο, τα άλογα που δεν μπορούν να επανενταχθούν ή να τα περιθάλψουν ενδέχεται να αντιμετωπίσουν ευθανασία. Αυτό θα ήταν ένα τραγικό αποτέλεσμα, αλλά είναι μια πιθανότητα αν οι πόροι είναι περιορισμένοι.
Τέλος, υπάρχει και το ζήτημα των ανθρώπων που ζούνε από αυτή την εργασία.
Η απαγόρευση θα μπορούσε να έχει τεράστιο οικονομικό αντίκτυπο στους ιδιοκτήτες και τους φορείς εκμετάλλευσης αμαξοστοιχιών, ιδίως σε περιοχές όπου αυτό αποτελεί σημαντικό μέρος της τουριστικής βιομηχανίας.
Όταν ζούνε οικογένειες από αυτή την εργασία, πριν την οποιαδήποτε λήψη μίας απόφασης απαγόρευσης θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι ζωές που επηρεάζονται. Που δεν είναι μόνο οι ζωές των αλόγων αλλά και των ανθρώπων…
Ο αριθμός των αλόγων παγκοσμίως έχει συρρικνωθεί δραματικά τα τελευταία 100 χρόνια.
To 1920 μόνο στις ΗΠΑ υπήρχαν 25.000.000 άλογα, τώρα ο πληθυσμός τους δεν φτάνει τα 4.000.000.
Το ίδιο ισχύει με τον αριθμό αλόγων παγκοσμίως αφού ο αριθμός τους δεν ξεπερνά τα 60.000.000. Ο λόγος είναι ότι η ανάγκη για χρήση τους έχει συρρικνωθεί σε τεράστιο βαθμό αφού αντικαταστάθηκαν από μηχανές.
Κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι τα άλογα πλέον δεν βασανίζονται λόγω των εργασιών σε κακές συνθήκες, όμως την ίδια στιγμή, δεν υπάρχει ίδια ανάγκη για αυτά τα ζώα με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του πληθυσμού τους.
Οι αμαξάδες συνεχίζουν να υπάρχουν σε αρκετές περιοχές του πλανήτη. Ο αριθμός τους όμως είναι εξαιρετικά συρρικνωμένος και το επάγγελμά τους συνεχίζει να υπάρχει ως μέρος της τουριστικής βιομηχανίας.
Τελικά όμως, μήπως αντί για την κατάργηση του επαγγέλματος του αμαξά, θα έπρεπε οι δήμοι και η πολιτεία να κάνει ότι περνά από το χέρι τους για τη διασφάλιση των καλύτερων συνθηκών για τις ζωές αυτών των ζώων;
Αν σταματήσει λ.χ. η χορήγηση αδειών για άμαξες στα Χανιά, υπάρχουν δομές για τη φιλοξενία αυτών των ζώων ή θα οδηγηθούν σε ευθανασία; Πριν γίνει το οποιοδήποτε βήμα δε θα πρέπει να έχει διασφαλιστεί η επόμενη ημέρα για τα ζώα;
Επίσης, υπάρχει κάποιος σχεδιασμός για τι θα γίνει με τους αμαξάδες που βγάζουν το ψωμί τους από αυτή τη δουλειά αν οδηγηθούν στο να σταματήσουν την εργασία τους; Είναι βιώσιμο ένα μοντέλο όπου οι άμαξες με άλογα αντικαθιστούνται από ηλεκτρικές άμαξες; Τι δείχνει η εμπειρία από άλλες περιοχές όπου έχει εφαρμοστεί αυτό το μέτρο;
Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα που θα πρέπει να τεθούν στη συζήτηση με την ελπίδα ότι θα ανοίξουν τον διάλογο προς μια σωστή κατεύθυνση που θα βλέπει τα πράγματα κάπως ευρύτερα.