Ο Συγγραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα κ. Αριστομένης Συγγελάκης αναφέρεται στον θάνατο της Μαριάννας Βαρδινογιάννη και εξηγεί τους λόγους για τους οποίους εκφράζει τα συλληπητήριά του:

Αντί άλλου αποχαιρετισμού σε μια αληθινή κυρία της φιλανθρωπίας, που αφιέρωσε τη ζωή της στον αγώνα για να έχουν και τα παιδιά με καρκίνο στην Ελλάδα ΕΛΠΙΔΑ και δικαίωμα στη ζωή, παραθέτω τον αποχαιρετισμό της στον μικρό Χρήστο, που έφυγε τρία χρόνια πριν:

“Κάθε φορά που σε συναντούσα έτρεχες στην αγκαλιά μου. Με υποδεχόσουν με το πιο φωτεινό σου χαμόγελο δείχνοντας μου την αγάπη σου. Καθόμασταν μαζί και μου ψιθύριζες στο αυτί τα μυστικά σου. Τι δώρο περιμένεις από τον Άη Βασίλη, ποιο παιχνίδι σου αρέσει περισσότερο, κάποιες φορές ακόμα και την τελευταία σου σκανταλιά.

Η δύναμή σου να ξεπερνάς όλες τις δυσκολίες με έναν τρόπο μοναδικό είχε διαψεύσει ακόμα και τους ίδιους τους γιατρούς. Και οι στιγμές αυτές ήταν πολλές. Γιατί για 5 ολόκληρα χρόνια πάλεψες σαν αληθινός ήρωας. Κάθε φορά και ένα νέο εμπόδιο. Κάθε φορά και ένας νέος αγώνας.

«Εγώ δεν θα πεθάνω. Θα το νικήσω» μου είπες πριν από ένα μήνα όταν τα πράγματα ήταν πια πολύ δύσκολα. Και το πίστεψα γιατί στα μάτια μου ήσουν ένας πραγματικός ήρωας. Και ακόμα και αν έφυγες, είσαι νικητής για όλους μας: για τους γιατρούς σου, για τους νοσηλευτές, τους ανθρώπους του Ξενώνα και για τους ανθρώπους της «ΕΛΠΙΔΑΣ».

Στο σπίτι σου στη Γαστούνη, όπου επέστρεφες όταν ένιωθες καλύτερα, όλοι μιλούν για το χιούμορ και το χαμόγελό σου. Στο δεύτερο σπίτι σου, στον Ξενώνα της ΕΛΠΙΔΑΣ, που πέρασες πέντε ολόκληρα χρόνια κανείς δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει την απουσία σου.

Γιατί στο βλέμμα σου είδαμε όλοι την ΕΛΠΙΔΑ. Ο αγώνας σου απέναντι σε έναν σκληρό εχθρό συμβολίζει για εμένα τον αγώνα κάθε παιδιού και κάθε οικογένειας απέναντι στον καρκίνο. Ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί μας δίδαξες το πιο σπουδαίο μάθημα: πως ποτέ δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω. Αυτό έκανες μέχρι την τελευταία στιγμή.

Εκφράζω την αγάπη μου και την λύπη μου την μητέρα σου Έρη, που στάθηκε όλα αυτά τα χρόνια ακούραστα στο πλευρό σου, χωρίς ποτέ να δυσανασχετήσει, χωρίς ποτέ να ρωτήσει γιατί σε εμένα, χωρίς ποτέ να πει κουράστηκα. Κρατώ μέσα στην καρδιά μου το χαμόγελο και τη ζεστασιά της ψυχής της.

Στον πατέρα σου, τον Παναγιώτη, ο οποίος ήταν ο βράχος ολόκληρης της οικογένειας σε αυτό το δύσκολο μονοπάτι .

Και στην αδελφούλα σου Βανέσσα που ξέρω πως πάντοτε θα σε έχει στην καρδιά της.

Αγαπημένε μου Χρήστο. Ήσουν μόλις 3 ετών όταν πρωτοαρρώστησες.

Σε κάθε μας συνάντηση σε ρωτούσα τι δώρο θέλεις να σου φέρω. Τώρα, που δεν είσαι πια κοντά μας να μου απαντήσεις, διάλεξα εγώ ένα δώρο για εσένα: μια παιδική χαρά κοντά στο σπίτι σου.

Μια παιδική χαρά για όλες τις ώρες που δεν πρόλαβες να παίξεις. Μια παιδική χαρά που πάντοτε θα συμβολίζει την χαρά των παιδιών και την ελπίδα τους για ζωή.

Να πας στο καλό φίλε μου. Παίρνεις μαζί σου ένα κομμάτι από την καρδιά μου. Θα είσαι για πάντα ο μικρός μου άγγελος.”

Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη, Αθήνα, 12 Ιουνίου 2020.

Αναγκαίες προκαταβολικές διευκρινίσεις:

-Είμαι φανατικός υπέρμαχος του οργανωμένου και γενναιόδωρου Κράτους Πρόνοιας, που δεν πρέπει να υποκατασταθεί από τη φιλανθρωπία•

-Δεν παραγνωρίζω τη λειτουργία της φιλανθρωπικής δράσης που, επί της ουσίας, βοηθά, έναντι ενός ευτελούς τιμήματος, τους πολύ πλούσιους να συνεχίσουν να πλουτίζουν – με τη στήριξη, μάλιστα, του κράτους και κερδίζοντας, ενίοτε, την κοινωνική αποδοχή•

-Είμαι κάθετα αντίθετος στην μετατροπή του Ογκολογικού Κέντρου Παίδων σε ΝΠΙΔ, που συνιστά επί της ουσίας τη μεταφορά του από τον έλεγχο του νοσοκομείου Παίδων “Αγία Σοφία” και του ΕΣΥ στην ΜΚΟ “Ελπίδα “.

Παρά ταύτα, στο πρόσωπο της Μαριάννας Βαρδινογιάννη διέκρινα άδολη αγάπη στον συνάνθρωπο και αφοσίωση στο παιδί, που με “υποχρεώνουν” να κάνω αυτή την ανάρτηση.