Ένα ζευγάρι Ολλανδών, Γερμανών, Αυστριακών; Δεν θυμάμαι. Παραθέριζε σε σπίτι εξοχικό παραθαλάσσιο. Η κρίση βλέπετε μετάτρεψε το σπίτι! Τέλος πάντων! Να ‘ναι καλά που έρχονται. Η βοήθεια τους είναι σημαντική. Η αχαριστία δεν είναι καλό πράγμα. Να τα λέμε και αυτά.
Λοιπόν, αυτό το χαριτωμένο ζευγάρι είχε δύο αγοράκια, δίδυμα, 9 μηνών περίπου.Πολύ χαριτωμένα. Όχι μόνο χαριτωμένα, πολύ όμορφα. Κατάξανθα, με άσπρα – ροζ μπουτάκια, στρουμπουλά (δεν μ’ αρέσουν τα γλινιάρικα μωρά). Με κόκκινα φουσκωτά μαγουλάκια και καταγάλανα ματάκια. Τα καμαρώναμε κάθε που κατεβαίναμε για μπάνιο. Μια μέρα βλέπομε κάτι που κινούταν. Κινούταν γρήγορα σα σφαίρα. Στο δρόμο. Με κατεύθυνση προς τη θάλασσα. Περίπου 100-150 μέτρα πιο πέρα απ’ το σπίτι. Μαμούνιζε.
-Ααα, κοίτα, κοίτα! Ένα χελωνάκι καρέτα έχασε το δρόμο το καημένο. Να το βοηθήσουμε. Μη ψοφήσει.
-Ναι ,ναι, αλλά το άτιμο το χελωνάκι, πάει γρήγορα, σα σφαίρα.
Τρέχομε και τι να δούμε; Αυτά που από μακριά φαινόταν σαν το καυκί του χελωνακιού ήταν το μπεϊμπιλίνο του μωρού που ήταν σκούρο με σχέδια και έμοιαζε με το χελωνάκι. Το μωρό ήταν που έκανε θριαμβευτικά το πρώτο του σκασιαρχείο. Κι έτρεχε με τα τέσσερα, μπουσουλώντας, μη το συλλάβουν και χάσει την ελευθερία του. Και το γυρίζουν πίσω. Άφησε και τη μαμά, άφησε και το μπαμπά, άφησε και το αδελφάκι του και πήρε δρόμο.
-Ζήτω! Επιτέλους, ελεύθερο. Τρέχω για μπάνιο, μόνο μου, μεγάλωσα πια! Ζήτω! Τι ωραία να είσαι ελεύθερος!
Το πιάνομε στην αγκαλιά μας.
-Μωρέ μπόμπιρα, από τώρα σκασιαρχείο; Μαμουνιστός και ελεύθερος; Τι θα γίνεις μωρέ; Επαναστάτης;
Αυτά του λέγαμε, στην αγκαλιά μας.
-Και αν σε πατούσε βρε ζωηρούτσικο κανένα αυτοκίνητο; Κι αν σε έκλεβαν; Τόσο όμορφο που είσαι; Σκασιαρχείο μωρέ από εννιά μηνών;
Παίρνομε το παιδί και το πάμε στους γονείς του. Αυτοί ήταν μέσα και το άλλο μωρό μπουσουλούσε στην βεράντα. Οι γονείς του ούτε είχαν πάρει είδηση ότι ο ζωηρός το ‘χε σκάσει. Όταν μας είδαν τα ‘χασαν. Τους είπαμε να κλείνουν την εξώπορτα της αυλής γιατί ο ένας τους γιος θα βγει επαναστάτης. Διακατέχεται πολύ απ’ το αίσθημα της ελευθερίας και την κοπανά από τώρα.
Κι έτσι τελείωσε το πρώτο σκασιαρχείο του μωρού.
Α.Κ.Α.
Φωτογραφία από Regina από το Pixabay
Το ξέρουμε…
Το να βλέπετε αυτά τα μηνύματα μπορεί να είναι κουραστικό. Και να είστε σίγουροί ότι ούτε κι εμείς βρίσκουμε κάποια ευχαρίστηση από το να τα γράφουμε... Όμως αυτό το μήνυμα δεν αφορά εμάς. Αφορά κάτι πολύ πιο σημαντικό: την επιβίωση της ανεξάρτητης, μαχητικής δημοσιογραφίας στην Kρήτη.
Η στήριξη σας είναι σημαντική γιατί μας επιτρέπει να:
- - Κάνουμε ρεπορτάζ χωρίς φόβο και εξαρτήσεις. Κανείς δεν μας υπαγορεύει τι να πούμε ή τι να αποσιωπήσουμε.
- - Κρατάμε τη δημοσιογραφία μας προσβάσιμη σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που δεν έχουν την ικανότητα να πληρώσουν. Χωρίς paywall, χωρίς προνόμια μόνο για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Η απλή αλήθεια είναι ότι τα έσοδα διαρκώς συρρικνώνονται. Αν πιστεύετε ότι μια πραγματικά ελεύθερη ενημέρωση είναι ζωτικής σημασίας για τη δημοκρατία και τον έλεγχο της εξουσίας, τότε δώστε μας τη δύναμη να συνεχίσουμε.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
