Του Αλέξανδρου Ρασκόλνικα
Το απόγευμα που έδεσε αρόδο το αεροπλανοφόρο, η καρδιά μου σφίχτηκε. Έξι χιλιάδες καβλωμένοι ναύτες και πεζοναύτες, περίμεναν πως και πως να ξεμπαρκάρουν, να γ@@@@@υν. Υπερωρίες θα έκανε ο γυναικείος πληθυσμός, μέσα κι εγώ. Τι να κάναμε οι άμοιρες; Μετά που ξέσπασε ο πόλεμος, μεγάλη πείνα έπεσε στον τόπο. Τι περίμενες; Εμείς ποτά ξέραμε να σερβίρουμε, μουσακάδες και γεμιστά να φτιάχνουμε· έτσι ζούσε το νησί, από τον τουρισμό. Τώρα, άστα, πήγανε όλα στο γεροντοδιάβολο.
Βέβαια, είναι παράνομη η πορνεία, μα δόξα τω Θεώ οι αστυνομικές αρχές, με τη σιωπηρή συναίνεση της συντριπτικής πλειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου, κάνουν τα στραβά μάτια όποτε έρχονται οι Γιάνκηδες. Μούγκα κι οι δεσποτάδες, αλλά πώς αλλιώς να γινόταν; Εξάλλου, φίλοι μας είναι. Μισή ντροπή δική τους…
Περισσότερες μικροϊστορίες ΕΔΩ.
Το ξέρουμε…
Το να βλέπετε αυτά τα μηνύματα μπορεί να είναι κουραστικό. Και να είστε σίγουροί ότι ούτε κι εμείς βρίσκουμε κάποια ευχαρίστηση από το να τα γράφουμε... Όμως αυτό το μήνυμα δεν αφορά εμάς. Αφορά κάτι πολύ πιο σημαντικό: την επιβίωση της ανεξάρτητης, μαχητικής δημοσιογραφίας στην Kρήτη.
Η στήριξη σας είναι σημαντική γιατί μας επιτρέπει να:
- - Κάνουμε ρεπορτάζ χωρίς φόβο και εξαρτήσεις. Κανείς δεν μας υπαγορεύει τι να πούμε ή τι να αποσιωπήσουμε.
- - Κρατάμε τη δημοσιογραφία μας προσβάσιμη σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που δεν έχουν την ικανότητα να πληρώσουν. Χωρίς paywall, χωρίς προνόμια μόνο για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Η απλή αλήθεια είναι ότι τα έσοδα διαρκώς συρρικνώνονται. Αν πιστεύετε ότι μια πραγματικά ελεύθερη ενημέρωση είναι ζωτικής σημασίας για τη δημοκρατία και τον έλεγχο της εξουσίας, τότε δώστε μας τη δύναμη να συνεχίσουμε.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
