Εγκαινιάζεται το Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2024, στην αίθουσα τέχνης «Β. Μυλωνογιάννη» (Χαρ. Τρικούπη 14, Χανιά) η έκθεση φωτογραφίας του Μιχάλη Πολυχρονάκη με τίτλο «Μετα-Ταμπακαριά: Το τελευταίο βλέμμα».
Τα Χανιώτικα ταμπακαριά, εμβληματικό τοπόσημο της πόλης και διαχρονική πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες, ανακηρύχθηκαν πριν λίγα χρόνια «διατηρητέο μνημείο», με αποτέλεσμα την ολοσχερή αλλαγή της χρήσης του χώρου και το κλείσιμο ενός μεγάλου κύκλου παραγωγικής δραστηριότητας, που ήταν σε λειτουργία στην περιοχή, τουλάχιστον από την εποχή της Αιγυπτιοκρατίας…
Ετούτη ακριβώς η καθοριστική ανακήρυξη, που προοιωνίζεται ένα ευρύτερο τέλος εποχής» και καθιστά αναγκαία μια επιτελεστική πράξη αποχαιρετισμού πριν την επικείμενη μετάβαση, είναι που ανακίνησε το καλλιτεχνικό ενδιαφέρον του Μιχάλη Πολυχρονάκη. 
Έχοντας εδώ και πολλά χρόνια εντρυφήσει και σχεδόν ταυτιστεί με το συγκεκριμένο θέμα, ο Μιχάλης Πολυχρονάκης, δεν αρκείται πια στις κοινότοπες προσεγγίσεις της νοσταλγικότητας και της παρελθοντολογίας αλλά μεταστρέφοντας ριζικά τον τρόπο της θέασής του, διανοίγεται και μας προσκαλεί σε μεταβατικές ορατότητες και παράλληλες ενατενίσεις, που όσο κι αν μοιάζουν εξωπραγματικές, είναι ωστόσο με ένα βαθύτερο και συνάμα υψηλότερο τρόπο ρεαλιστικές και αληθινές, καθώς ιχνηλατούν και αναδεικνύουν την περιρρέουσα εκείνη υποστασιακή αύρα, που ενυπάρχει αξιωματικά ως εγγενές ιδίωμα στο χώρο ετούτο και δικαίως θα χαρακτηριζόταν, ως «το πνεύμα του τόπου».
Το «τελευταίο βλέμμα», σε έναν τόσο φορτισμένο ιστορικά, ενεργειακά και υπαρξιακά χώρο, μας εξηγεί ο Μιχάλης Πολυχρονάκης, δεν μπορεί να είναι περιηγητικό, αναμνηστικό ή ωραιοποιητικό (όπως όταν ήταν πρωτόλειο και διερευνητικό) αλλά καλείται να γίνει αναστοχαστικό, ενορατικό και συναισθητικό, αποτείνοντας έτσι αφενός, τον ύστατο οφειλόμενο χαιρετισμό στην απελθούσα μυστηριακή αίγλη του τόπου (που υπήρξε η γενεσιουργός αιτία και η πηγή της έμπνευσής του) και προάγοντας αφετέρου ανταποδοτικά τα ταμπακαριά, από «μνημείο», σε «μαντείο», με την απόδοση στις φωτογραφίες τους, μιας αινιγματικής διάστασης και μιας οιωνοσκοπικής χροιάς.
Καθώς εξυψώνονται με τον τρόπο αυτό, στη σφαίρα της ιδεατότητας και του μύθου, τα Χανιώτικα ταμπακαριά, τελεσιουργούνται, εξιδανικεύονται και αποθεματοποιούνται, έτσι ακριβώς δηλαδή, όπως κάθε διαβατήριο τελετουργικό αποχαιρετισμού έρχεται να επιτελέσει, με τη φωτογραφία να ανταποκρίνεται επάξια και σε άλλου είδους διενεργήματα, πέρα από την καταγραφή και την αποτύπωση, πέρα από την αναπαράσταση.
Διάρκεια έκθεσης: 20/01-03/02. Ωράριο λειτουργίας: 11:00-13:00 & 18:00-22:00.
Είσοδος ελεύθερη. Κυριακές κλειστά.
Ο Μιχάλης Πολυχρονάκης, γεννήθηκε το 1963 στα Χανιά.
Η φωτογραφική του διαδρομή, ξεκίνησε το 1989, με αφορμή την εξερεύνηση των σπηλαίων.
Έκτοτε, παρέλασε μπροστά από τον φακό του, μια ευρύτατη γκάμα φωτογραφικών θεμάτων, με αποτέλεσμα να δομηθεί και να αναπτυχθεί με την πάροδο του χρόνου, ένα πολυδιάστατο προσωπικό έργο, με συνέχεια και συνέπεια αλλά κυρίως με συγκροτημένο, διακριτό και αναγνωρίσιμο ύφος, γεγονός που πιστοποιεί, ότι το σημαντικό και το ουσιώδες, δεν βρίσκεται στο θέμα (δηλαδή την αφορμή) αλλά στο βλέμμα (δηλαδή την αιτία).
Η δουλειά του έχει δημοσιευτεί, εκτεθεί και βραβευτεί επανειλημμένα, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Διετέλεσε εξωτερικός συνεργάτης της Ελληνικής έκδοσης του National Geographic και δίδαξε θεωρία και τεχνική της αναλογικής φωτογραφίας, στο πολύκεντρο νεολαίας του δήμου Χανίων, την περίοδο 2000 έως 2010.
Είναι μέλος του επιμελητήριου εικαστικών τεχνών Ελλάδας, από το 1999. Αρθρογραφεί και δημοσιεύει θεωρητικά κείμενα για τη φωτογραφία, σε διάφορα έντυπα.
Μακροβιότερο και κυρίαρχο, θα μπορούσαμε να πούμε, φωτογραφικό θέμα του, είναι τα Χανιώτικα Ταμπακαριά, τα οποία παρακολουθεί ανελλιπώς, τα τελευταία είκοσι χρόνια.