Του Ευτύχη Μαυρογέννη
Επιστρεφω απο ολιγοημερες διακοπες.
Ειμαι απο τους τυχερους.Καποιοι οχι μονο δεν επεστρεψαν,η δεν προλαβαν να πανε,αλλα βυθισαν την οικογενεια τους,ενα νομο,ενα νησι,μια χωρα σε βαρυ και βαθυ πενθος.
ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.
Στο ακουσμα του γεγονοτος ΠΑΓΩΝΕΙΣ.
Λογια παρηγοριας δεν υπαρχουν για τους δικους τους.
Μονο ενα σφιξιμο στα χειλη και μια ανειπωτη απορια..ΓΙΑΤΙ???
Δεκαδες παιδια χανονται.
Ο Μολωχ της ασφαλτου δεν κανει διακρισεις.
Παραμονευει.
Πισω απο καθε προσπεραση,πισω απο την στροφη,μεσα απο ενα ποτηρι αλκοολ, εχει την ικανοτητα να ναυαγει αδιακριτα τα ονειρα ολων.
Ειναι αχορταγος.
Και εχει μια επιλεξιμοτητα σε νεαρες ψυχες και σε δροσερες υπαρξεις.Σαν τα ονειρα τους.
Κλεισμενοι στην οδυνη τους οι οικειοι ,προφανως δεν τους φτανει το νοερο σκιρτημα μας.Εμεις εχομε την πολυτελεια να σκεφτομαστε.
Για αυτους ομως σταματησε ο ΧΡΟΝΟΣ,Η ΣΚΕΨΗ Η ΖΩΗ η ιδια.Δεν τους ρωτησε κανεις.Απλα συνεβη…
Τηλεφωνο,κατι συνεβη,νοσοκομειο,σπαει η καρδια απο αγωνια.Ειναι η στιγμη που ζητιανευεις μια ελπιδα,προτου σε αγγαλιασουν τα σκοταδια..
Στο χαραγμα της αυγης η μερα σκοτεινιασε.Μια διαρκης ΝΥΧΤΑ.
Προφανως τα παιδια μας σχεδιαζαν την επομενη μερα.Που δεν θαρθει ομως ποτε.Παγωσε .Σαν το μαρμαρο της ταφοπλακας.Που μονο η σκεψη μας ισως την μερεψει λιγο.
ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ. Θρηνουμε και αναλογιζομαστε.Συγνωμη και παλι που εχομε αυτη την πολυτελεια…
ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.
Και γιαυτο εχομε ολοι την ιδια ευθυνη.
Συγνωμη που δεν βοηθησαμε ,ως εκπαιδευση,ως κοινωνια,ως θεσμικοι παραγοντες ,ως Κρατος,ως εκκλησια,ατομικα ,ως πολιτες με την καθημερινη συμπεριφορα μας να αποτρεψομε αυτο το κακο.
Αν εχουν αξια τα λιγα αυτα λογια ειναι για τα επομενα παιδια.
Που μπορει να ειναι τα δικα μας βιολογικα παιδια.
ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΑΔΙΚΟΧΑΝΟΝΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΑ.
* Δικηγόρος Χανίων