Του Νίκου Ντερμανάκη
Η έκδοση στις 17 Ιουλίου 2024 της καταδικαστικής για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Τ-689/21 απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου της ΕΕ αναφορικά με την έλλειψη εγκυρότητας των συμβολαίων που υπέγραψε η Κομισιόν για λογαριασμό των κρατών μελών της ΕΕ για τα κορονοεμβόλια, επιβεβαίωσε τις επιφυλάξεις που εμείς οι νομικοί και τα στελέχη του καταναλωτικού κινήματος είχαμε εκφράσει κατά τα τελευταία έτη για τις διαδικασίες επιβολής των κορωνοεμβολίων και για τις νομοθετικές απόπειρες καθιέρωσης του ακαταδίωκτου των εταιριών παραγωγής του κορωνοεμβολίου
Η εν λόγω απόφαση αποφάνθηκε κατά της περίφημης νομικής ασυλίας των εταιριών παραγωγής κορωνοεμβολίου.
Στην εν λόγω δικαστική απόφαση Τ-689/21 του Γενικού Δικαστηρίου ΕΕ κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ειδικότερα στη Σύνοψη της εν λόγω απόφασης μεταξύ άλλων επισημαίνεται και το παρακάτω:
«Το Γενικό Δικαστήριο παρατηρεί αφενός ότι ο μηχανισμός αποζημιώσεων των ενδιαφερομένων επιχειρήσεων (δηλαδή των εταιρειών παραγωγής του κορωνοεμβολίου) από τα κράτη μέλη ο οποίος προβλέπεται στις επίμαχες συμφωνίες ουδόλως επηρεάζει το καθεστώς νομικής ευθύνης των εν λόγω επιχειρήσεων βάσει της οδηγίας 85/374. Συγκεκριμένα κατά την Οδηγία αυτή ο παραγωγός ευθύνεται για κάθε ζημία που οφείλεται σε ελαττώματα του προϊόντος του και η ευθύνη του δεν δύναται να περιοριστεί ή να αποκλειστεί έναντι του ζημιωθέντος με ρήτρα περιορισμού ή απαλλαγής από την ευθύνη».
Αποδέχθηκε συνεπώς το Γενικό Δικαστήριο ΕΕ ότι οι παραπάνω συνομολογηθείσες ρήτρες καθιέρωσης ακαταδίωκτου των εταιριών παραγωγής του εμβολίου για παρενεργειες του εμβολίου στην υγεία είναι αντίθετες προς το δίκαιο της ΕΕ και ειδικότερα τόσο προς την Οδηγία 85/374/ΕΟΚ του Συμβουλίου που ρητά καθορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις της ευθύνης του παραγωγού εμβολίων όσο και προς την νομολογία του Δικαστηρίου της ΕΕ (ΔΕΕ) στην υπόθεση C-621/15 N.W στο κείμενο της οποίας καθορίστηκαν οι όροι και οι προϋποθέσεις της νομικής ευθύνης των εταιρειών παραγωγών εμβολίων για την αποζημίωση όσων υφίστανται βλάβη στην υγεία τους και ζημία στην περιουσία τους λόγω παρενεργειών του εμβολίου.
Στη Σκέψη 151 της πρόσφατης απόφασης αυτής του Γενικού Δικαστηρίου ΕΕ η οποία εκδόθηκε στις 17 Ιουλίου του τρέχοντος έτους επισημαίνεται ότι σύμφωνα με τα άρθρα 1 και
12 της Οδηγίας 85/374/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 25ης Ιουλίου 1985 για την προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σε θέματα ευθύνης λόγω ελαττωματικών προϊόντων, ο παραγωγός ευθύνεται για κάθε ζημία που οφείλεται σε ελάττωμα του προϊόντος του και η ευθύνη του δεν δύναται να περιοριστεί ή να αποκλειστεί έναντι του ζημιωθέντος με ρήτρα περιορισμού ή απαλλαγής από την ευθύνη. Επομένως, όπως αναγνώρισε η Επιτροπή κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, ελλείψει τροποποιήσεως της οδηγίας 85/374, ούτε η Επιτροπή ούτε τα κράτη μέλη είχαν δικαίωμα να παρεκκλίνουν από τις διατάξεις της εν λόγω οδηγίας».
Στη Σκέψη με αριθμό 152 της ίδιας αποφασης του Δικαστηρίου ΕΕ αναγνωρίζεται ότι «Εξάλλου, καμία διάταξη της Οδηγίας 85/374 δεν απαγορεύει σε τρίτον, εν προκειμένω στο κράτος μέλος, να επιστρέψει στον παραγωγό το ποσό που αντιστοιχεί στην αποζημίωση την οποία αυτός κατέβαλε λόγω ελαττωματικότητας του προϊόντος του».
Περαιτέρω οι σκέψεις 151 και 152 της Απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου της ΕΕ επιβεβαιώνουν πλήρως ότι οι διάφορες συμβατικές ρήτρες περί αποποίησης ευθύνης της εταιρείας παρασκευής κορωνοεμβολίων ή άλλως οι ρήτρες αποκλεισμού ευθύνης της παρασκευάστριας των εμβολίων εταιρείας είναι άκυρες και παράνομες, καθώς οι συμβατικές προβλέψεις δεν μπορούν να απενεργοποιήσουν την ισχύ της Οδηγίας 85/374/ΕΟΚ του Συμβουλίου η οποία ρητά καθορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις της ευθύνης του παραγωγού εμβολίων.
Επομένως όσοι είναι παθόντες των κορωνοεμβολίων και αποδεικνύουν συγκεκριμένες παρενέργειες και βλάβες που υπέστησαν στην υγεία τους, νομιμοποιούνται να προσφύγουν ενώπιον των Ελληνικών δικαστηρίων και δυνάμει του ελληνικού δικαίου και του δικαίου της ΕΕ και να ζητήσουν αποζημίωση από την εταιρεία παραγωγής του κορωνοεμβολίου στο οποίο υπεβλήθησαν. Αποδεικνύεται ότι είχαμε ορθή κρίση, όταν εμείς οι νομικοί και τα στελέχη των ενώσεων καταναλωτών εκφράζαμε την αντίθεσή μας στις διαδικασίες επιβολής των εμβολιασμών και χαρακτηρίζαμε ως άκυρη την απόπειρα νομοθετικής καθιέρωσης του ακαταδίωκτου εταιριών παραγωγής εμβολίων για παρενέργειες στην υγεία των εμβολιασμένων.