Με ανακοίνωσή της η δημοτική κίνηση «Ανταρσία στα Χανιά» εκφράζει τα θερμά της συλληπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων του τροχαίου ατυχήματος που πραγματοποιήθηκε νωρίς το πρωί του Σαββάτου 17/8 στον Βόρειο Οδικό Άξονα Κρήτης (ΒΟΑΚ), στην περιοχή του Γαλατά και ζητά έργα που θα διασφαλίσουν ότι δε θα ξανασυμβούν.
Αναφέρει πιο αναλυτικά:
Η δημοτική κίνηση «Ανταρσία στα Χανιά» εκφράζει τα θερμά της συλληπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων του τροχαίου ατυχήματος που πραγματοποιήθηκε νωρίς το πρωί του Σαββάτου 17/8 στον Βόρειο Οδικό Άξονα Κρήτης (ΒΟΑΚ), στην περιοχή του Γαλατά. Αν και στην πραγματικότητα πρέπει να αναφέρουμε ότι πρόκειται για ένα ακόμα δολοφονικό επεισόδιο σ’ ένα κατά συρροήν κυβερνητικό έγκλημα στους δρόμους της Κρήτης που μέσα σε ένα χρόνο σημειώνει 14 νεκρούς στο συγκεκριμένο σημείο-καρμανιόλα, 39 νεκρούς στο οδικό δίκτυο του νησιού από την αρχή του έτους και 112 θύματα μέσα σε εννιά χρόνια. Παράλληλα αποτελεί και ένα εργοδοτικό έγκλημα, καθώς μεταξύ των θυμάτων περιλαμβάνεται ένας ανήλικος εργαζόμενος.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής που ασκεί η Νέα Δημοκρατία, και ακολούθησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, η οποία θυσιάζει το κοινωνικό δικαίωμα της ασφαλούς και ελεύθερης μετακίνησης στο βωμό των εργολαβιών και των ιδιωτικοποιήσεων. Δυστυχώς, η αναβάθμιση της οδικής υποδομής (οδόστρωμα, πεζοδρόμια, σήμανση, ράμπες, στηθαία, κυκλικοί κόμβοι κτλ.), στην πόλη, το νομό Χανίων και σε ολόκληρο το νησί έχει εκφυλιστεί από πρόχειρα έργα και χρόνια εγκατάλειψη. Οι υποσχέσεις του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην προεκλογική περίοδο του 2021 ότι θα αναλάβει προσωπικά τη δέσμευση για να ολοκληρωθεί ο ΒΟΑΚ έμειναν στα χαρτιά. Με λίγα λόγια, αντί να δώσει λύση στο ζήτημα προτίμησε να βάψει τα χέρια του με αίμα. Δεν είναι η πρώτη φορά! Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι, όπως και στην περίπτωση του εγκλήματος των Τεμπών και του ναυαγίου στην Πύλο, η μόνη υπεύθυνη για το συγκεκριμένο έγκλημα.
Όσο για τα Χανιά, ο τρόπος που κατασκευάζονται τα έργα των τελευταίων μηνών στους δρόμους της πόλης δεν διαφέρει καθόλου από τον τρόπο που κατασκευάζεται το εθνικό και περιφερειακό δίκτυο. Η απουσία ουσιαστικής πρόληψης, η εξαφάνιση των κακεχτικών και μόνο κατ’ όνομα «ποδηλατόδρομων», οι λύσεις απελπισίας για στάθμευση στους χώρους δημόσιων σχολείων(!) όπως και η επιδείνωση του κυκλοφοριακού προβλήματος παρά τη λειτουργία του πάρκινγκ στον Κλαδισό, αποδεικνύουν ότι με σχεδιασμούς του ποδαριού που έχουν το βλέμμα στραμμένο προς την εξυπηρέτηση του τουριστικού κεφαλαίου, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν τα χρόνια προβλήματα της κυκλοφορίας και της στάθμευσης.
Πάνω από όλα, οι ευθύνες για το κυβερνητικό και εργοδοτικό έγκλημα που συγκλόνισε το πανελλήνιο είναι πολιτικές και μοιράζονται τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην λεγόμενη «Τοπική Αυτοδιοίκηση». Το ζήτημα άλλωστε δεν αφορά αποκλειστικά τον τόπο μας. Αντίστοιχα εγκλήματα έχουν πραγματοποιηθεί σε δρόμους όπως στην παλαιά εθνική οδό Αθηνών-Πατρών, στην Πατρών-Πύργου και αλλού. Καταλήγουμε λοιπόν, ότι αντί να οικοδομηθεί ένα διεκδικητικό πλαίσιο που θα εστιάζει στην προάσπιση των εργατικών και κοινωνικών συμφερόντων οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες αρκούνται στην τυφλή υποταγή και στην εφαρμογή των αποφάσεων και των στόχων της κυβέρνησης και της Ευρωπαικής Ένωσης που δεν είναι άλλοι από την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υποδομών, υπηρεσιών και λειτουργιών.
Εκτός από όλα τα παραπάνω δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την εργατική διάσταση του εγκλήματος καθώς είναι κρίσιμο και αναγκαίο να διερευνηθούν οι συνθήκες εργασίας στο χώρο που εργάζονταν τα τέσσερα θύματα: οι συμβάσεις και το ωράριο εργασίας. Άλλωστε αποτελεί κοινό μυστικό ότι στην ελληνική βιομηχανία του τουρισμού και του επισιτισμού επικρατούν άθλιες συνθήκες εργασίας με τους υπεύθυνους να αποκομίζουν τεράστια κέρδη ενώ δε διστάζουν να επιβάλλουν καθεστώς γαλέρας στους χώρους δουλειάς. Τα συνεχή εργατικά «ατυχήματα» και εργοδοτικά εγκλήματα, οι νεκροί και τραυματισμένοι εργάτες είναι τα θύματα του ακήρυχτου πολέμου των αφεντικών με τα εργατικά δικαιώματα, το αποτέλεσμα της πλήρους διάλυσης των ελεγκτικών μηχανισμών, το «τίμημα» για την εκτόξευση της αιματοβαμμένης κερδοφορίας τους και της «επενδυτικής βαθμίδας» που διαφημίζει η κυβέρνηση της Νεάς Δημοκρατίας.
Τα ζητήματα δεν τελειώνουν εδώ. Τα τέσσερα θύματα της τροχαίας σύγκρουσης, ο 15χρονος Αλέξανδρος Συμιανάκης, ο 19χρονος Νίκος Τζαγκαράκης -οδηγός του οχήματος, ο 20χρονος Θοδωρής Τζανίδης όπως και η 22χρονη Μαρία, επέστρεφαν από την εργασία τους στο κτήμα ΑΛΚΥΩΝ όπου πραγματοποιήθηκε ο γάμος του Δημάρχου Χανίων Παναγιώτη Σημανδηράκη και με τη συμμετοχή υψηλών προσκεκλημένων όπως ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, η Ντόρα Μπακογιάννη (που αγωνίστηκε με νύχια και με δόντια για την επιβολή διοδίων στον ΒΟΑΚ), ο περιφερειάρχης Σταύρος Αρναουτάκης (που από το αίτημα για ένα «ΒΟΑΚ χωρίς διόδια» πέρασε στην υπεράσπιση τους), ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης κ.α. Αλγεινή εντύπωση προκαλεί, μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ότι κανένας δεν έχει εκφράσει τη δημόσια συγγνώμη του για το έγκλημα ή δεν έχει δημοσιεύσει ένα συλλυπητήριο μήνυμα, έστω και για τυπικούς, επικοινωνιακούς λόγους. Αυτό συμβαίνει γιατί ουσιαστικά, συνηγορούν στην πολιτική διάλυσης και ιδιωτικοποίησης της συγκοινωνίας, των μεταφορών και του οδικού δικτύου ενώ σε αντίστοιχες περιπτώσεις επέλεξαν και πάλι τη σιωπή όπως στο θανατηφόρο τροχαίο έξω από τη Βουλή στις 12 Μαρτίου 2021 με θύμα τον 22χρονο φοιτητή Ιάσονα Λαλαούνη και στο οποίο εμπλέκεται ο οδηγός του υπηρεσιακού αυτοκινήτου της Ντόρας Μπακογιάννη. Από αυτή τη θέση, και αν είχαν τη στοιχειώδη αντίληψη το λιγότερο που θα μπορούσαν να κάνουν όλοι οι παραπάνω θα ήταν να καταθέσουν την παραίτηση τους. Φυσικά, δεν πρόκειται να το κάνουν.
Το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα, τα πολιτικά κόμματα της Αριστεράς, οι συλλογικότητες και οι κοινωνικοί φορείς, οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης σε δήμους και περιφέρεια καλούνται να αναλάβουν δράση. Να κλιμακώσουμε τους αγώνες μας για την ανατροπή της κυβέρνησης που δολοφονεί στους δρόμους, στις θάλασσες και στα σύνορα. Όχι άλλες θυσίες στον «Μολώχ» της ασφάλτου. Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και την καταστροφή των δημόσιων υποδομών να διεκδικήσουμε μια άλλη προοπτική με αναβάθμιση της οδικής υποδομής με δημόσια χρηματοδότηση και κάτω από εργατικό έλεγχο. Διεκδικούμε μέτρα και μηχανισμούς ελέγχου στους χώρους δουλειάς, μείωση των ωρών εργασίας (5νθήμερο, 7ωρο, 35ωρο).
(φωτογραφία αρχείου)