Μονόπατα πάμε στην Κρήτη, λες και όλοι οι εκλεγμένοι φορείς εργάζονται μόνο για τα συμφέροντα του τουριστικού κεφαλαίου και μέσα στη μανία τους να εξυπηρετήσουν αυτά τα συμφέροντα ξεχνάνε τους πολίτες.
Δεν ξέρουμε τι άλλο να πούμε με όλη αυτή τη μανία που φαίνεται ότι διακατέχει την περιφέρεια αλλά και δήμους για να επεκταθεί η τουριστική περίοδος στους 12 μήνες.
Το ερώτημα είναι, το θέλουν αυτό οι μόνιμοι κάτοικοι;
Έχουν φροντίσει οι φορείς του ελληνικού κράτους ώστε η περαιτέρω ανάπτυξη του τουρισμού να μην επηρεάσει αρνητικά τις ζωές των μόνιμων κατοίκων; Ήδη οι συνέπειες είναι ορατές.
Τα καλοκαίρια οι πόλεις μπουκώνουν από το κυκλοφοριακό αφού δεν υπάρχουν οι υποδομές για την κίνηση τόσων πολλών οχημάτων. Δε θα έπρεπε πρώτα να έχουν δημιουργηθεί επιπλέον χώροι στάθμευσης; Δε θα έπρεπε ίσως να έχει επιβληθεί μία απαγόρευση κυκλοφορίας των οχημάτων των τουριστών στο κέντρο της πόλης της Χανίων;
Τα νοσοκομεία επίσης σχεδόν καταρρέουν από την αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που χρήζουν περίθαλψης. Έχουν ισχυροποιηθεί τα νοσοκομεία με υποδομές και ανθρώπους ώστε να μπορούν να ανταπεξέρχονται σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό ώστε να μην υποβαθμίζεται το αναφαίρετο δικαίωμα του έλληνα πολίτη που πληρώνει φόρους να έχει ποιοτική περίθαλψη όταν χρειάζεται; Ή θα λυθεί το πρόβλημα με την ανάπτυξη ιατρικού τουρισμού που θα δημιουργήσει και με τη βούλα δύο κατηγορίες ανθρώπων που θα περιθάλπτονται. Αυτών από άλλες χώρες που θα έχουν λεφτά και θα έχουν ποιοτική περίθαλψη και των ιθαγενών που θα πρέπει να ζουν με τα αποφάγια;
Και τα σπίτια όμως δεν περισσεύουν. Η τουριστική έκρηξη και η ανάπτυξη της βραχυχρόνιας μίσθωσης έχει περιορίσει αισθητά τον αριθμό των σπιτών που νοικιάζονται και έχει ανεβάσει εξ αυτού και τις τιμές των ακινήτων που παραμένουν στην αγορά. Για να είμαστε εδώ ειλικρινής. Η πλειοψηφία αυτών που νοικιάζουν τα σπίτια τους μέσω airbnb δεν είναι μεγιστάνες, πολλοί από αυτούς είναι άνθρωποι που έχουν πραγματικά ανάγκη το επιπλέον εισόδημα για να καλύψουν ανάγκες και υποχρεώσεις που τρέχουν. Όμως το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Η πολιτεία τι κάνει για να δώσει λύσεις; Τι κάνει λ.χ. με τα εκατοντάδες χιλιάδες ακίνητα που ανήκουν στο ελληνικό κράτος και παραμένουν ακατοίκητα; Τι κάνει με τα ακίνητα που έχει η εκκλησία. Τι κάνει με τα εκατοντάδες χιλιάδες ακίνητα που έχουν περάσει στα χέρια των τραπεζών στα χρόνια της κρίσης και παραμένουν σε αχρηστεία για να ανεβάζουν την κερδοφορία των μετόχων τους; Τι κάνει με τις εταιρείες από το εξωτερικό που αγοράζουν (πολλές φορές με εκβιαστικές μεθόδους) ολόκληρες πολυκατοικίες για να τις μετατρέψουν σε airbnb; Το μόνο σίγουρο είναι ότι τουρισμός και τον χειμώνα χωρίς μόνιμη στέγη για τους… ιθαγενείς, δεν γίνεται.
Δεν ακριβαίνουν όμως μόνο οι τιμές των ακινήτων προς ενοικίαση, ακριβαίνουν και οι τιμές των προϊόντων που πωλούνται στα καταστήματα, ακόμη και στις λαϊκές αγορές. Βλέπετε, όλα προσαρμόζονται στο βαλάντιο των τουριστών όχι των “ιθαγενών”. Κι έτσι, οι τιμές ανεβαίνουν συνολικά. Ακόμη και στις λαϊκές την περίοδο του καλοκαιριού, οι καλοταϊσμένοι τουρίστες θέλουν να ζήσουν το φολκλόρ μίας λαϊκής και τις επισκέπτονται για να αγοράσουν “αγνά” προϊόντα. Το αποτέλεσμα της αύξησης των τουριστών που επισκέπτονται τις λαϊκές είναι να αυξάνονται αναλόγως και οι τιμές στα προϊόντα στις λαϊκές. Τελικά, οι λαϊκές αγορές γίνονται τουριστικές και ο λαός δε μπορεί να αγοράσει καλά – καλά ούτε και για να τραφεί. Ακόμη και στα σούπερ μάρκετ καθ’ όλη την περίοδο την τουριστική παρουσιάζεται μία έκρηξη κίνησης αυξάνοντας την κερδοφορία βεβαίως των σούπερ μάρκετ, αυξάνοντας όμως ταυτόχρονα και την ταλαιπωρία για τους μόνιμους πολίτες και οδηγώντας και σε αυξήσεις συγκεκριμένων προϊόντων. Η πολιτεία, πώς ακριβώς διασφαλίζει ότι θα μπορούν αυτοί που επιμένουν να μένουν στον τόπο ότι θα μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά σε αυτές τις αυξήσεις των τιμών;
Υπάρχει και το ζήτημα των πόρων. Ήδη φέτος βλέπουμε ότι έχουμε τεράστιο πρόβλημα λειψυδρίας. Και το καλοκαίρι ήταν ξεκάθαρο ότι η πολιτεία έδινε προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση των τουριστών – για να γεμίζουν με νερό οι πισίνες των ξενοδοχείων – και όχι στους αγρότες που παράγουν τα προϊόντα που έρχονται στο τραπέζι μας. Άραγε, ενώ εισερχόμαστε σε μία περίοδο που μοιάζει αναπόφευκτο ότι ζητήματα διαχείρισης των πόρων θα γίνονται όλο και πιο σημαντικά, η πολιτεία ποιο ακριβώς σχέδιο έχει για όλα αυτά; Τη στιγμή μάλιστα που η αδυναμία διατήρησης της παραγωγής προϊόντων οδηγεί σε αυξήσεις των τιμών σε βασικά προϊόντα. Δηλαδή, τελικά, πάλι ο φτωχός θα κληθεί να πληρώσει τη ζημιά. Τι ακριβώς κάνει η πολιτεία; Δε θα έπρεπε προτεραιότητα να είναι να διαμορφωθεί σχέδιο για την αποτελεσματική διαχείριση των πόρων πριν αρχίσουμε να μιλάμε για επέκταση της τουριστικής σαιζόν σε 12 μήνες;
Τι πραγματικά κάνει η πολιτεία για να σταθεί δίπλα σε αυτό τον πολίτη που έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη; Και με ποια λογική αγωνίζονται όλοι αυτοί οι φορείς για να επεκτείνουν την τουριστική περίοδο σε 12 μήνες όταν δεν έχουν λύσει κανένα από όλα αυτά τα σημαντικά ζητήματα;
Ας κάτσουν λοιπόν κάτω και ας κάνουν μία σοβαρή συζήτηση. Πριν να είναι πολύ αργά.
Ο τουρισμός στην Κρήτη δε μπορεί να αναπτύσσεται εις βάρος της κοινωνίας.