«Ο χώρος αυτός είναι ένας προθάλαμος τάφου, οι άνθρωποι δένονται με διαταγές της υπευθύνου της δομής», κατέθεσε σήμερα ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου κακουργημάτων Αθήνας η πρώτη μάρτυρας της πολύκροτης δίκης για το γηροκομείο Χανίων, δικηγόρος Μαρία Παπαδάκη.
Υπενθυμίζεται πως για την υπόθεση του «κολαστηρίου» Αγία Σκέπη που βρήκαν το θάνατο 32 άνθρωποι στο εδώλιο κάθονται έξι πρόσωπα, ανάμεσά του η ιδιοκτήτρια και η κόρη της , και σύμφωνα με τη μάρτυρα, κ. Παπαδάκη, της οποίας η κατάθεση συνεχίστηκε για δεύτερη ημέρα, η αμέλεια των παραγόντων του γηροκομείου «Αγία Σκέπη» φέρει ευθύνη για το γεγονός του θανάτου του δικού της πατέρα .
Στην κατάθεση της η δικηγόρος Μαρία Παπαδάκη αναφέρθηκε σε όσα η ίδια είχε λάβει ως πληροφορίες από τον πρώην βοηθό νοσηλευτή του Γηροκομείου «Αγία Σκέπη», Δημήτρη Μαυρακάκη. Συγκεκριμένα ανέφερε πως «χορηγούνταν δυνατά κατασταλτικά, υποσιτίζονταν οι τρόφιμοι, και οι άνθρωποι που ήταν στο υπόγειο φώναζαν ζητώντας φαΐ». Ενώ συμπλήρωσε πως οι μερίδες φαγητού ήταν πολύ μικρές και πως το κρέας ήταν σπάνιο συστατικό στη διατροφή των ηλικιωμένων.
«Το σύστημα της δομής ήταν να μη γίνονται διακομιδές»
«Τη νύχτα οι ηλικιωμένοι, περίπου 50 τρόφιμους, είχε εκείνη την περίοδο το Γηροκομείο, έμεναν με ένα άτομο να τους προσέχει», ο οποίος μάλιστα έπρεπε να ελέγχει τους ηλικιωμένους που ήταν μοιρασμένοι σε δύο ορόφους. «Το σύστημα της δομής ήταν να μη γίνονται διακομιδές στο νοσοκομείο για να μην βγει έξω η κακοποίηση», ανέφερε σε άλλο σημείο της κατάθεσής της η κα Παπαδάκη.
Σύμφωνα πάντα με τη μάρτυρα, ο πατέρας της μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα όπου ήταν τρόφιμος του γηροκομείου είχε ακραία επιδείνωση της υγείας του. Σε μόλις τρεις μέρες παρέλαβε τον πατέρα της με ασθενοφόρο από την «Αγία Σκέπη». Ενώ αίσθηση προκαλεί το γεγονός πως μία μέρα αφότου είχε αφήσει τον πατέρα της στη μονάδα, η υπεύθυνη του γηροκομείου, με προφάσεις την απέτρεπε να τον επισκεφθεί.
17 μέρες νοσηλείας
«Μια μέρα μετά, ξαναπήγα. Τον κατέβασαν στην είσοδο και τον είδα πίσω από το τζάμι, επειδή τότε υπήρχαν τα μέτρα για τον covid. Ο πατέρας μου δεν είχε καμία σχέση με όταν τον είχα αφήσει. Ήταν σε αναπηρικό αμαξίδιο, είχε ελάχιστη επαφή με το περιβάλλον. Τα μάτια του γυάλιζαν, δεν μπορούσε να μιλήσει», ανέφερε η μάρτυρας. «Διαγνώστηκε με λοίμωξη του κατώτερου αναπνευστικού, πνευμονία».
«Της είπα ότι θέλω να τον πάω στο νοσοκομείο, γιατί αλλιώς τον παραλάβετε, αλλιώς τον βρίσκω. Η ιδιοκτήτρια επέμεινε ότι δεν χρειάζεται. Μου έλεγε ότι είναι απύρετος, χωρίς να υπάρχουν ιατρικές ενδείξεις ότι έχει κάποιο πρόβλημα. Εγώ όμως επέμενα ότι δεν φεύγω αν δεν πάμε νοσοκομείο. Εκείνη λοιπόν κάλεσε το ασθενοφόρο και έγραψε και ένα παραπεμπτικό, ότι έχει 36.1 πυρετό, 97 οξυγόνο, και ότι παραπέμπεται λόγω αναφερόμενης από τους συγγενείς καταβολής. Μόλις ήρθε το ασθενοφόρο, αμέσως τον θερμομέτρησαν και μου είπαν ότι καίγεται στον πυρετό. Το οξύμετρο έδειχνε πολύ χαμηλό κορεσμό, στο 85, οριακά μπορούσε να αναπνεύσει. Όταν φτάσαμε στα επείγοντα του νοσοκομείου, οι γιατροί μου είπαν ”τώρα μας τον φέρατε; Ο πατέρας σας πεθαίνει”».
Ο τρόφιμος έφτασε ως επείγον περιστατικό στο νοσοκομείο στις 14:00 περίπου. «Ήμουν στο πλευρό του, […] δεν είχε καμία επαφή με το περιβάλλον», είπε σε άλλο σημείο της κατάθεσής της . Στο φερόμενο ως θύμα φαίνεται πως κατά το χρόνο νοσηλείας του στο νοσοκομείο του χορηγήθηκε αντιβίωση κι έτσι μπόρεσε να ξεπεράσει τη λοίμωξη του αναπνευστικού. Επισημαίνεται μάλιστα πως παρέμεινε στο νοσοκομείο για σχεδόν 17 μέρες. Στο διάστημα αυτό ο «ασθενής» είχε επανέλθει στο κομμάτι της επικοινωνίας. «Είχε τις καλές και τις κακές στιγμές του […] από τότε και μετά, μέχρι και το τέλος είχαμε τον πατέρα μου συνεχώς στο κρεβάτι».
Γιατί αφαιρούσαν τις μασέλες από τους ηλικιωμένους
Η μάρτυρας που περιέγραψε όσα συνέβησαν στον πατέρα της και πως τον παρέλαβε τρεις ημέρες μετά την εισαγωγή του στο γηροκομείο, υποστήριξε πως στην «Αγία Σκέπη» αφαιρούσαν τις τεχνητές οδοντοστοιχίες από τους τρόφιμους για να τους ταΐζουν ταχύτερα.
«Στο ασθενοφόρο διαπίστωσα ότι ο πατέρας μου δεν φορούσε τις οδοντοστοιχίες του. Αρχισα να τις αναζητώ για να μπορέσει να φάει. Επικοινώνησα με τη μονάδα και τον γραμματέα εκεί. Του είπα “δεν βρίσκω τα δόντια του πατέρα μου και δεν μπορεί να φάει”». Μου είπε πως δεν βρήκε τίποτα άλλα και πως δεν θυμάται να έφυγε χωρίς μασέλες ο πατέρας μου. Το γιατί εξαφανίστηκε η μασέλα το κατάλαβα αργότερα», είπε η μάρτυρας.
«Αναφερόταν από πολλούς συγγενείς ότι χάνονται οι οδοντοστοιχίες. Το συμπέρασμά μου είναι ότι επειδή ένας ανοϊκός μασάει αργά, αυτό που βολεύει τον φροντιστή είναι να τους χορηγούν πολτοποιημένη τροφή. Σε πιο προχωρημένες περιπτώσεις τους έβαζαν κι ένα λεβάιν και με ένεση τους έδιναν τροφή και τελείωναν σε δύο λεπτά. Γι’ αυτό πιστεύω ότι χανόντουσαν οι μασέλες» συμπλήρωσε.
«Με τις πληροφορίες που είχα δεν θα μπορούσα να συνεχίσω να ζω γνωρίζοντας ότι εκεί μέσα πεθαίνουν άνθρωποι. Οφειλα να το κάνω. Αποφάσισα να καταγγείλω στις αρχές τα στοιχεία που είχα προς διερεύνηση. Ζήτησα να μου καταθέσουν ενόρκως όσα μου είχαν πει και υπέβαλα καταγγελία» είπε συγκινημένη η μάρτυρας.
