Όλη η Ελλάδα συζητάει την περίπτωση του 3χρονου αγοριού που κακοποιήθηκε τόσο σκληρά από το οικογενειακό του περιβάλλον και η ζωή του κρέμεται από μια κλωστή .
Δυστυχώς, δεν είναι το μόνο. Τουλάχιστον 4.000 παιδιά κακοποιούνται σοβαρά στην χώρα μας, περισσότερα από 100 πεθαίνουν και πάνω από 100 μένουν με σοβαρές αναπηρίες.
Ωστόσο υπάρχουν εκατοντάδες τέτοια περιστατικά που δεν καταγγέλονται. Η παιδική κακοποίηση, σε όλες τις μορφές της, αφήνει βαθιά σημάδια στα παιδιά.
«Τα σωματικά τραύματα είναι ορατά τα ψυχικά τραύματα είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο, καταστροφικά και συνοδεύουν τα παιδιά στην ενήλικη ζωή, επηρεάζοντας κάθε πτυχή της» τονίζει ο παιδοψυχίατρος Γιώργος Σαμιωτάκης.
Τα παιδιά που κακοποιούνται συχνά αισθάνονται ανεπαρκή.
Πολλά πιστεύουν ότι φταίνε για την κακοποίηση που υφίστανται.
Η κακοποίηση διαταράσσει την εμπιστοσύνη τους προς τους άλλους.
Φοβούνται ότι θα εγκαταλειφθούν και θα απορριφθούν, όπως έγινε από τον κακοποιητή τους.
Δυσκολεύονται να αναπτύξουν υγιείς σχέσεις με τους άλλους. Μπορεί να αποφεύγουν την οικειότητα, να μην εμπιστεύονται .
Η κακοποίηση μπορεί να οδηγήσει σε έντονο θυμό και επιθετικότητα.
Η παιδική κακοποίηση αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης κατάθλιψης, άγχους και άλλων ψυχικών διαταραχών ενώ μπορεί να οδηγήσει σε απόπειρα αυτοκτονίας.
Τα ψυχικά τραύματα της παιδικής ηλικίας αφήνουν ένα βαθύ ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ενήλικη ζωή και την επηρεάζουν συχνά σε καταστροφικό βαθμό.
Σύμφωνα με τον παιδοψυχίατρο, έρευνες στην χώρα μας έχουν δείξει ότι το 93% των πολιτών θα αντιδρούσαν αν διαπίστωναν ότι ένα παιδί κακοποιείται.
Ωστόσο μόνο το 69% θα είχε κινητοποιηθεί αν έβλεπε ένα παιδί παραμελημένο, ξυπόλητο, πεινασμένο.
Όσον αφορά στην σεξουαλική κακοποίηση,θα αντιδρούσε το 96% των πολιτών.
Η παιδική κακοποίηση που συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες , είναι ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα και όλοι εμείς, έχουμε προσωπική ευθύνη όταν, ενώ αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι δεν πάει καλά με ένα ανυπεράσπιστο παιδί που ζει στην γειτονιά μας, δεν μιλάμε για «να μην μπλέξουμε», όπως λέμε συνήθως για να δικαιολογήσουμε την αδράνειά μας.
