Γεννήθηκα την δεκαετία του 70 και η γενιά μου είχε την ατυχία να γαλουχηθεί με αξίες όπως η madonna, οι duran duran, οι σαπουνόπερες τύπου «τόλμη και γοητεία», τα levi’s, με έναν δηλαδή Αμερικανόφερτο, ρηχό, ανούσιο και χρηματοκεντρικό πολιτισμό, εν ολίγοις ξένο κι απόμακρο προς τις αξίες του ελληνικού.
Ο στόχος ζωής ήταν μια καλή δουλειά σε μια πολυεθνική εταιρία μετά την εξειδίκευση (και όχι μόρφωση) στα πανεπιστήμια, που θα απέφερε έναν καλό μισθό και που θα καταναλωνόταν σε άχρηστα πράγματα, επώνυμα ρούχα, κινητά, υπολογιστές, ακριβά αυτοκίνητα…και τα Σαββατοκύριακα στα clubs μ’ ένα ποτό-μπόμπα στο χέρι.
Αυτή η γενιά καλείται σήμερα, κάτω απ’ την απειλή της επικείμενης γερμανικής κατοχής να επαναπροσδιορίσει τις αξίες της και ψάξει την ταυτότητά της. Πώς αλλιώς θα μπορέσει ν’ αναγνωρίσει τον κατακτητή και να πει το μεγάλο όχι; Μόνο ένας λαός που γνωρίζει ποιός είναι και από πού προέρχεται είναι σε θέση να αρνηθεί την καταπάτηση της εθνικής του κυριαρχίας.
Η επαφή με τις πολιτιστικές ρίζες, την ιστορία του τόπου αλλά και με την ελληνική φύση είναι ένα μέσο που μπορεί να γεμίσει το κενό που δημιουργεί στην ψυχή μας ο καταναλωτικός τρόπος ζωής και να μας κάνει να νιώθουμε πιο ολοκληρωμένοι και πιο αλληλέγγυοι με τους συνανθρώπους μας. Ήρθε η ώρα λοιπόν, να ξανά-γνωρίσουμε και να ξανά-αγαπήσουμε την πατρίδα και τον πολιτισμό μας, και αυτή η υγιής αγάπη να μας ενώσει. Όχι επειδή η πολιτιστική μας κληρονομιά είναι ανώτερη από άλλες, αλλά επειδή έτυχε να γεννηθούμε σ’ αυτό τον τόπο. Οφείλουμε να δείξουμε σεβασμό, στις προηγούμενες και τις επόμενες γενιές.
Κάποιοι που δυστυχώς φορούν παρωπίδες, μπερδεύουν την αγάπη για την πατρίδα με τον εθνικισμό, εξυπηρετώντας άθελά τους (ή και ηθελημένα σε κάποιες περιπτώσεις) τα συμφέροντα της παγκόσμιας ελίτ που θέλει ομοιόμορφους ανθρώπους, γρανάζια μιας τεράστιας μηχανής κέρδους, για να μπορεί να τους ελέγχει καλύτερα. Η ομορφιά όμως της ζωής κρύβεται στην διαφορετικότητα κάθε είδους, ακόμα κι αυτής των πολιτισμών!
Τατιάνα Τουζλούκωφ