Αντί να εισάγουν τις κύριες ισπανικές ποικιλίες και να προσπαθούν να κάνουν ανταγωνισμό κόστους σε μια ελαιοκομική πραγματικότητα με όλο και μεγαλύτερη διαθεσιμότητα πρώτης ύλης, οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ελαιοπαραγωγοί καλούνται:

• Να δημιουργήσουν την δική τους υπεραξία (συσκευασία, τυποποίηση)
• Να κυνηγήσουν πιστοποιήσεις που ο καταναλωτής δείχνει ότι ψάχνει
• Να επενδύσουν (περισσότερο χρόνο και λιγότερο χρήμα) στην κατανόηση του μάρκετινγκ (πχ. το Ιταλικό μοντέλο)
• Να γνωρίζουν και να επικοινωνούν σωστά τα χαρακτηριστικά του προϊόντος τους.

Σε αυτό το τελευταίο μπορούν  να βοηθήσουν πολύ πρωτοβουλίες όπως αυτή του Ινστιτούτου Ελιάς, Υποτροπικών Φυτών & Αµπέλου του ΕΛΓΟ ∆ΗΜΗΤΡΑ. Το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιοκομίας (IOC) ανακοίνωσε την επίσημη αναγνώριση της Συλλογής του Ινστιτούτου, ως Διεθνής Συλλογή Ποικιλιών Ελιάς.

Η συγκεκριμένη λοιπόν αναγνώριση έρχεται μετά από πολυετή προετοιμασία και επιθεώρηση από τον διεθνή οργανισμό και τοποθετεί το Ινστιτούτο σε μία επίλεκτη ομάδα σε παγκόσμιο επίπεδο στο πλαίσιο συμφωνίας (TIRFFA) του ΔΣΕ με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) με σκοπό την αναβάθμιση της διατήρησης και αξιοποίησης των γενετικών πόρων ελιάς.

Με εγκαταστάσεις σε Χανιά, Ηράκλειο, Καλαµάτα, Αθήνα και Μυτιλήνη, το Ινστιτούτο του ΕΛΓΟ ∆ΗΜΗΤΡΑ είναι σε θέση να καταπιαστεί µε ένα ιδιαίτερα ευρύ φάσµα της ελαιοκοµικής δραστηριότητας. ∆ιατηρεί γύρω στα 3.500 δέντρα, από περίπου 100 ποικιλίες (µεταξύ των οποίων Τσουνάτη, Θρουµπολιά, Μάκρης/Μαρώνειας, Κολοβή, Καλαµών, Αδραµυτιανή), οµοιόµορφα κατανεµηµένες σε εγχώριες και ξένες ποικιλίες. Στόχος του Ινστιτούτου δεν είναι άλλος από την προστασία και την αξιοποίηση των τοπικών ποικιλιών, οι οποίες συχνά «παρεξηγούνται» και παραγκωνίζονται έναντι των γνωστότερων γονότυπων. Το Ινστιτούτο ασχολείται επίσης µε τις αναγκαίες βελτιώσεις των καλλιεργητικών πρακτικών για την προσαρµογή στις νέες κλιµατικές συνθήκες, ενώ εφαρµόζει και προτείνει πιστοποιηµένα συστήµατα φιλοπεριβαλλοντικής καλλιέργειας (όπως συστήµατα αποτύπωσης άνθρακα και προστασίας βιοποικιλότητας, που τυγχάνουν και πριµοδότησης).

Η σχετική επιστολή αναγνώρισης του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιοκομίας έχει ως ακολούθως: 

Σύμφωνα με έναν εκ των πρωτεργατών της επιτυχίας αυτής, Ερευνητή Γιώργο Κουμπούρη, η εξέλιξη αυτή έχει δύο θετικές προεκτάσεις. Αρχικά, θα φέρει καινούριες χρηματοδοτήσεις στο κομμάτι της διατήρησης τοπικών ποικιλιών. Δεύτερον, η επίσημη καταλογοποίηση των τοπικών ποικιλιών στο ΔΣΕ θα δίνει την δυνατότητα σε κάθε ενδιαφερόμενο παραγωγό να μελετήσει σε βάθος την ποικιλία ελιάς που καλλιεργεί  και να μπορεί εύκολα ο ίδιος να εξηγήσει τα πλεονεκτήματα και χαρακτηριστικά του τελικού προϊόντος στους υποψήφιους αγοραστές.

«Πρέπει να επενδύσουμε στον τοπικό ελαιώνα. Με οδηγό το Ιταλικό και όχι το Ισπανικό μοντέλο, μπορούμε να πετύχουμε σε βάθος χρόνου και την τιμολογιακή διαφοροποίηση που έχουν καταφέρει οι γείτονες μας Ιταλοί», θα εξηγήσει ο Ερευνητής Γιώργος Κουμπούρης.