Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης, ο Δήμαρχος Αποκόρωνα Χαράλαμπος Κουκιανάκης αποχαιρετά με λόγια καρδιάς τον εκλιπόντα Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου κ.κ. Δαμασκηνό. Έναν ιεράρχη που υπηρέτησε με αυταπάρνηση την Εκκλησία και τον άνθρωπο, αφήνοντας πίσω του ανεξίτηλο αποτύπωμα στον τόπο και στις ψυχές όσων τον γνώρισαν.

«Σεβασμιώτατε, ευχαριστώ!», είναι τα λόγια με τα οποία ξεκινά ο Δήμαρχος το δημόσιο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του, γεμάτο συγκίνηση, αναμνήσεις και ευγνωμοσύνη για έναν άνθρωπο που, όπως σημειώνει, «δεν υπηρέτησε απλώς την Εκκλησία – την έζησε, την ανέπνευσε, τη μετουσίωσε σε πράξη, σε λόγο, σε αγκαλιά».

Ο Αποκόρωνας θρηνεί, και μαζί του θρηνούν όλοι όσοι γνώρισαν και αγάπησαν τον Μητροπολίτη. Όχι μόνο ως Ιεράρχη, αλλά ως πατέρα, φίλο και συνοδοιπόρο στις δύσκολες στιγμές. Όπως σημειώνει ο κ. Κουκιανάκης, «έσκυβε πάνω από τον ανθρώπινο πόνο με αφοπλιστική απλότητα», χωρίς αποστάσεις, χωρίς λόγια «αφ’ υψηλού», προσφέροντας φως και παρηγοριά εκεί όπου υπήρχε ανάγκη – στην αρρώστια, στη φτώχεια, στο πένθος, στην απελπισία.

Με ζωντανή μνήμη και σεβασμό, ο Δήμαρχος περιγράφει έναν ποιμένα που λειτουργούσε στα πιο απόμακρα ξωκλήσια του Αποκόρωνα με την ίδια κατάνυξη όπως και στον Μητροπολιτικό Ναό. Έναν άνθρωπο που ήξερε τους κατοίκους των χωριών με το μικρό τους όνομα, και τους μιλούσε με οικειότητα, καλοσύνη και ελπίδα.

Σε προσωπικό τόνο, ο Χαράλαμπος Κουκιανάκης εκφράζει την απώλεια ενός πνευματικού συνοδοιπόρου:

«Ως Δήμαρχος Αποκορώνου, αλλά πάνω απ’ όλα ως άνθρωπος, νιώθω πως έχασα έναν πνευματικό αδελφό. Κάποιον που ήταν εκεί στα δύσκολα. Που μου έσφιγγε το χέρι όταν όλα φαίνονταν βουνό. Που μου έδινε κουράγιο, όχι με λόγια περίτεχνα, αλλά με βλέμμα καθαρό, γεμάτο πίστη και αγάπη».

Το κενό που αφήνει πίσω του ο Μητροπολίτης χαρακτηρίζεται ως «δυσαναπλήρωτο», ωστόσο, η παρακαταθήκη του είναι διαχρονική. Όπως υπογραμμίζει ο Δήμαρχος, «Άνθρωποι σαν τον Δαμασκηνό δεν φεύγουν πραγματικά. Γίνονται κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης, του ηθικού μας χάρτη, της ελπίδας μας».

Η συγκινητική επισφράγιση του αποχαιρετισμού καταλήγει με λόγια που αποτυπώνουν το συλλογικό αίσθημα του Αποκόρωνα:
«Αιωνία σου η μνήμη, Σεβασμιώτατε. Ο Αποκόρωνας σε αποχαιρετά με σεβασμό, με πόνο, με ευγνωμοσύνη».

Ο συγκινητικός αποχαιρετισμός του Δημάρχου Αποκόρωνα Χαράλαμπου Κουκιανάκη:

ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ !!!

Αντίο σε έναν σπάνιο Άνθρωπο – Τελευταίο χαίρε στον Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου κ.κ. Δαμασκηνό

Ο Αποκόρωνας θρηνεί. Και μαζί του θρηνεί κάθε καρδιά που γνώρισε, ένιωσε, αγάπησε τον Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου κ.κ. Δαμασκηνό. Έναν άνθρωπο που δεν υπηρέτησε απλώς την Εκκλησία – την έζησε, την ανέπνευσε, τη μετουσίωσε σε πράξη, σε λόγο, σε αγκαλιά.

Δεν ήταν μόνο Ιεράρχης. Ήταν πατέρας. Ήταν φίλος. Ήταν δίπλα μας σε κάθε δύσκολη στιγμή. Έσκυβε πάνω από τον ανθρώπινο πόνο με αφοπλιστική απλότητα. Δεν κρατούσε αποστάσεις. Δεν μιλούσε «αφ’ υψηλού». Κατέβαινε εκεί που ήταν ο άνθρωπος – στην αρρώστια, στη φτώχεια, στο πένθος, στην απελπισία – και φώτιζε με μια κουβέντα, ένα άγγιγμα, μια προσευχή.

Λειτουργούσε στα πιο απόμακρα ξωκλήσια του Αποκόρωνα, με την ίδια κατάνυξη και αγάπη όπως και στον Μητροπολιτικό Ναό. Στα στενά των χωριών μας ακουγόταν η φωνή του να ευλογεί και να παρηγορεί. Γνώριζε τον κόσμο με το μικρό του όνομα. Και ο κόσμος τον αγαπούσε, όχι για τον τίτλο του, αλλά για την ψυχή του.

Προσωπικά, ως Δήμαρχος Αποκορώνου, αλλά πάνω απ’ όλα ως άνθρωπος, νιώθω πως έχασα έναν πνευματικό αδελφό. Κάποιον που ήταν εκεί στα δύσκολα. Που μου έσφιγγε το χέρι όταν όλα φαίνονταν βουνό. Που μου έδινε κουράγιο, όχι με λόγια περίτεχνα, αλλά με βλέμμα καθαρό, γεμάτο πίστη και αγάπη.

Η απώλειά του αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Όμως το αποτύπωμά του στον τόπο μας είναι ανεξίτηλο. Άνθρωποι σαν τον Δαμασκηνό δεν φεύγουν πραγματικά. Γίνονται κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης, του ηθικού μας χάρτη, της ελπίδας μας.

Αιωνία σου η μνήμη, Σεβασμιώτατε. Ο Αποκόρωνας σε αποχαιρετά με σεβασμό, με πόνο, με ευγνωμοσύνη.

Ο Δαμασκηνός Παπαγιαννάκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1958. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης το 1989. Στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην ίδια Σχολή κατά τα έτη 1990 και 1991. Το 1976 εκάρη μοναχός. Διάκονος χειροτονήθηκε στις 5 Ιουλίου 1981 και Πρεσβύτερος στις 31 Ιουλίου 1982. Υπηρέτησε ως Εφημέριος και Ιεροκήρυκας στην Μητρόπολη Κυδωνίας. Το 2001 διορίστηκε Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως Κυδωνίας. Στις 18 Νοεμβρίου 2006 χειροτονήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Μηνά Ηρακλείου Μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκωρώνου. Εκοιμήθη στις 8 Απριλίου του 2025.