Του Αργύρη Αργυριάδη

Δικηγόρου

Οι εξελίξεις στις ΗΠΑ αιφνιδίασαν πολλούς. Ίσως τους πάντες εάν εξαιρέσουμε τους συνήθεις δημοσιολογούντες «ξερολιστές». Όχι τόσο για τις επιλογές του Τραμπ. Τις περισσότερες τις είχε εξαγγείλει από πολύ νωρίς. Ουδόλως μπορεί να κατηγορηθεί για ασυνέπεια μεταξύ προεκλογικών κραυγών και μετεκλογικών … κραυγαλέων λαθών. Αυτό που μέχρι στιγμής έχει εκπλήξει άπαντες είναι η «σιωπή των … (φιλελεύθερων) αμνών». Με τη σιγή, ουδόλως αποφεύγουν το … σούβλισμα. Αλήθεια, που εξαφανίστηκε η οικονομική και πνευματική ηγεσία της ηγέτιδας δύναμης του «ελεύθερου κόσμου»; Γιατί δεν λειτουργούν τα περιλάλητα «θεσμικά αντίβαρα» του αμερικανικού συστήματος εξουσίας; Πώς γίνεται ο αυταρχισμός να αποτελεί «θεραπεία επιλογής» τόσο για το εσωτερικό των ΗΠΑ όσο και για τις διεθνείς σχέσεις;

Η Μεγάλη Εβδομάδα χαρακτηρίζεται από τις νεκρώσιμες ακολουθίες στο Χριστιανισμό. Στις ΗΠΑ (μολονότι η έννοια της «κυρίαρχης θρησκείας» είναι ανύπαρκτη), η έλλογη κοινωνία βιώνει τη δική της «λειτουργία υπέρ τεθνεώτων (Missa pro defunctis)». Δε χρειάζεται να είσαι Χριστιανός (καθολικός,  ορθόδοξος, προτεστάντης ή ευαγγελικός) για να καταλάβεις ότι το Ρέκβιεμ της ελευθεροφροσύνης και της δημοκρατίας «ψάλλεται» μέσα από το Truth Social (την πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης, ιδιοκτησίας Τραμπ).

«Αναστάσιμη» εξαίρεση, η στάση του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ που φαίνεται να αποτελεί το «γαλατικό χωριό» στην λαίλαπα του Τραμπισμού. Τιμωρείται με στέρηση δημόσιας χρηματοδότησης ύψους 2,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων γιατί αρνήθηκε να δώσει πρόσβαση στην Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση για τα δεδομένα που αφορούν τις προσλήψεις του διδακτικού προσωπικού, τους φακέλους για τις εισαγωγές φοιτητών και τις αιτήσεις που απορρίφθηκαν. Τιμωρείται γιατί αρνήθηκε να διακόψει όλα τα προγράμματα συμπερίληψης και αρνήθηκε, τέλος, να δημοσιεύσει τα ονόματα όσων φοιτητών συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις στήριξης της Παλαιστίνης. Στην ουσία αρνήθηκε να αποδεχθεί τόσο τη συνδιοίκηση με την αμερικανική κυβέρνηση όσο και την κατάργηση της ελευθερίας του λόγου και του «δικαιώματος του συνέρχεσθαι». Το μήνυμα ξεκάθαρο. Το ίδιο το πανεπιστήμιο θα αποφασίζει ποιος θα διδάσκει ποιόν και κυρίως τι θα διδάσκεται. Ταυτόχρονα, αναδεικνύεται θεματοφύλακας του Αμερικανικού Συντάγματος και της «Πρώτης Τροπολογίας», καθώς υπερασπίζεται αποτελεσματικά (και με κόστος) την ελευθερία της έκφρασης και της συνάθροισης των πολιτών (αντίστοιχα είναι τα άρθρα 11 και 19 του Ελληνικού Συντάγματος).

Το μόνο βέβαιο είναι ότι για όσους πιστεύουμε στο Χριστιανισμό, η Σταύρωση οδηγεί στην Ανάσταση. Δεν είναι, όμως, καθόλου βέβαιο ότι ο φιλελευθερισμός και ο ορθολογισμός πρέπει να έπονται του αυταρχισμού και του λαϊκισμού. Τουναντίον. Πώς καταφέραμε να συμβαίνει αυτό – όχι μόνον στις ΗΠΑ, αλλά και στη χώρα μας – είναι κάτι που θα έπρεπε να μας προβληματίσει.  Ίσως δεν βρεθούν «ημεδαπά Χάρβαρντ» να περισώσουν τη χαμένη τιμή του πολιτικού συστήματος και της αφιονισμένης Ελληνικής κοινωνίας. Καλή Ανάσταση!