Πριν μερικά χρόνια, η εικόνα από το beach bar στη Ρόδο, με τους σερβιτόρους να σερβίρουν ποτά… μέσα στη θάλασσα, άνοιξε έναν ευρύτερο διάλογο για το μοντέλο τουρισμού που θέλουμε να αναπτύξουμε στην Ελλάδα. Οι αντιδράσεις ήταν έντονες, με πολλούς να κάνουν λόγο για «τριτοκοσμική αισθητική» και άλλους να υπερασπίζονται την πρακτική ως τάση του διεθνούς τουριστικού μάρκετινγκ.
Υποστηρικτές τέτοιων παροχών επισημαίνουν ότι παρόμοιες κατασκευές και εμπειρίες συναντώνται σε διεθνείς προορισμούς υψηλού τουριστικού επιπέδου, από την Καραϊβική και τις Μαλδίβες έως τα νησιά Φίτζι. Τονίζουν ότι οι σύγχρονες τάσεις στον τουρισμό επιζητούν την παροχή μοναδικών εμπειριών και ότι αυτές οι υπηρεσίες απευθύνονται σε επισκέπτες που είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν ακριβά για να τις απολαύσουν.
Όμως, όπως επισημαίνουν και αρκετοί ειδικοί του χώρου, πρόκειται για πρακτικές που σπάνια υιοθετούνται στην Ευρώπη και όταν αυτό συμβαίνει, λειτουργούν υπό αυστηρά πλαίσια, με πλήρη περιβαλλοντική και αισθητική πρόβλεψη. Οι αντίστοιχες εμπειρίες δεν προβάλλονται απλώς ως ένδειξη πλούτου ή πολυτέλειας, αλλά ως μέρος μιας ολιστικής εμπειρίας, που σέβεται τη φυσιογνωμία του τόπου και δεν θυσιάζει τον χαρακτήρα του σε μια πλαστική «προσομοίωση εξωτισμού».
Οι εικόνες από το beach bar της Ρόδου αποτυπώνουν περισσότερο μια αποικιοκρατική λογική, όπου το χρήμα εξασφαλίζει το προνόμιο — όχι μια αυθεντική εμπειρία συνδεδεμένη με τον τόπο. Το «μοναδικό» στην περίπτωση αυτή είναι απλώς ότι κάποιος μπορεί να πιει το κοκτέιλ του… μέσα στη θάλασσα, όχι ότι ήρθε πιο κοντά στην κουλτούρα, τη φύση ή την αυθεντικότητα του νησιού.




Ο τουρισμός εμπειρίας κερδίζει έδαφος
Την ίδια στιγμή, παγκόσμια και τοπικά, αναπτύσσεται μια διαφορετική μορφή τουρισμού, αυτός της βιωματικής εμπειρίας. Από ταξίδια που περιλαμβάνουν την παρακολούθηση της ζωής άγριων ζώων στη φύση, όπως το μπάνιο ελεφάντων στην Ασία ή την παρατήρηση φαλαινών στο Μεξικό, μέχρι πιο ήπιες αλλά αυθεντικές δραστηριότητες — όπως η ιστιοπλοΐα στα Γκαλαπάγκος ή η πεζοπορία σε παγετώνες — ο παγκόσμιος επισκέπτης στρέφεται όλο και περισσότερο σε εμπειρίες που του προσφέρουν σύνδεση με τον τόπο και σεβασμό προς το περιβάλλον και την τοπική κοινωνία.
Αυτή η φιλοσοφία υιοθετείται και στην Κρήτη, όπου νέες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες αναδεικνύουν τον βιωματικό και αυθεντικό τουρισμό.
Η περίπτωση της Daring Trails στα Χανιά



Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Daring Trails, μια εταιρεία με έδρα τα Χανιά, που δημιουργήθηκε από δύο αδέλφια: τον Ακύλα και τον Νώντα Γερακάκη. Προερχόμενοι από τον χώρο του αθλητισμού και πιο συγκεκριμένα τον ποδηλατικό όμιλο «Τάλως», τον μεγαλύτερο στην Ελλάδα, οι δύο νέοι αποφάσισαν να μετατρέψουν το πάθος τους για το mountain biking σε μια οργανωμένη τουριστική εμπειρία.
Μέσω της Daring Trails, προσφέρουν στους επισκέπτες της Κρήτης τη δυνατότητα να γνωρίσουν την ενδοχώρα των Χανίων μέσα από οργανωμένες ποδηλατικές διαδρομές, σε μονοπάτια που λίγοι γνωρίζουν και ακόμα λιγότεροι έχουν την ευκαιρία να εξερευνήσουν. Πρόκειται για δραστηριότητες με περιβαλλοντικό και πολιτιστικό σεβασμό, που φέρνουν τον τουρίστα σε άμεση επαφή με τη φύση, τα τοπία και την ιστορία του τόπου.
Όπως αναφέρουν σε σχετικό κείμενο:


“Ο κόσμος μπορεί να προοδεύει, αλλά μερικά πράγματα μένουν πάντα ίδια. Η μαγεία της ανακάλυψης, η μεγαλοπρέπεια της φύσης, η ικανοποίηση που έρχεται με την επιτυχία κόντρα στα προγνωστικά. Αυτά είναι που μας κατευθύνουν εδώ στο Daring Trails, τα θεμέλια όσων κάνουμε.
Τα ποδήλατα μας σήμερα μπορεί να είναι ηλεκτρικά, αλλά αυτό γίνεται προκειμένου να μπορέσουμε να φτάσουμε ακόμα πιο μακριά, ακόμα πιο ψηλά. Η ίδια η εμπειρία δεν αλλάζει. Θέτουμε προκλήσεις στους εαυτούς μας, υπερνικάμε εμπόδια, απλώνουμε το χέρι μας, κάνουμε το επόμενο βήμα. Και βρίσκουμε νέο νόημα, νέες ομορφιές, στην εξερεύνηση του αγνώστου”.
Οι διαδρομές που προσφέρει η ομάδα των Ακύλα και Νώντα Γερακάκη είναι τριών επιπέδων δυσκολίας, προσαρμοσμένες στην εμπειρία κάθε ποδηλάτη — από τον αρχάριο ως τον πιο προχωρημένο.






