Πριν από δύο εβδομάδες, δημοσιεύσαμε μία πολύ σημαντική είδηση κρίσιμη για τη φορολογική πολιτική και το μέλλον των μικρών επιχειρήσεων στην Ελλάδα – η οποία, ωστόσο, πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέστειλε αιτιολογημένες γνώμες σε Βουλγαρία, Ελλάδα, Ισπανία και Ρουμανία επειδή δεν έχουν μεταφέρει στο εθνικό τους δίκαιο τις διατάξεις της οδηγίας (ΕΕ) 2020/285, που αφορά τον ΦΠΑ για τις μικρές επιχειρήσεις (δείτε σχετικά ΕΔΩ).

Η συγκεκριμένη οδηγία στοχεύει στην απαλλαγή των μικρών επιχειρήσεων από την υποχρέωση ΦΠΑ, αλλά και στη μείωση των διοικητικών βαρών, επεκτείνοντας τα οφέλη ακόμη και σε διασυνοριακά δραστηριοποιούμενες επιχειρήσεις εντός ΕΕ.

Ζητήσαμε τη γνώμη του Κωνσταντίνου Σταυρουλάκη, πρώην προέδρου του Συλλόγου Λογιστών Φοροτεχνικών Νομού Χανίων, για την εφαρμογή της φορολογικής πολιτικής στην Ελλάδα και την πραγματική της επίδραση στις νέες και μικρές επιχειρήσεις.

Πόσο φιλική είναι η Ελληνική Φορολογική νομοθεσία για τις νέες επιχειρήσεις;

Δύσκολα θα μπορεί κάποιος να πιστέψει πως η πολιτική υποστήριξης των νέων επιχειρήσεων από μια Χώρα μπορεί να χαρακτηριστεί ανεπαρκής. Θεωρείται αυτονόητο κάθε Χώρα να προσφέρει στις νέες επιχειρήσεις φιλικό περιβάλλον και τα απαραίτητα κίνητρα για το ξεκίνημα τους.

Κι όμως στην δική μας την Χώρα μάλλον θα πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι. Η επιδερμική προσέγγιση του θέματος εύκολα μπορεί να παραπλανήσει τον καθένα και τούτο γιατί στην Ελλάδα, όπως και σε όλες τις ανεπτυγμένες Χώρες, υπάρχουν νομοθετήματα που ευνοούν την προσπάθεια δημιουργίας μιας νέας επιχείρησης. Όμως είναι αρκετά; Είναι ουσιαστικά μέτρα, δηλαδή αποδίδουν τα αναμενόμενα; Ποια τα αποτελέσματα σύγκρισης των ευνοϊκών μέτρων που λαμβάνονται στην Χώρα μας σε σχέση με  τα αντίστοιχα μέτρα που λαμβάνονται, ας πούμε, στην Ε.Ε;

Τα βασικά βάρη που μπορεί να έχει μια νέα επιχείρηση στο φορολογικό επίπεδο είναι ο Φόρος Προστιθέμενης αξίας, (Φ.Π.Α), ο Φόρος Εισοδήματος (Φ.Ε.Φ.Π)

Ας τα δούμε αναλυτικά:

Α)  Φόρος Προστιθέμενης αξίας (Φ.Π.Α). Η Ευρωπαϊκή νομοθεσία έχει λάβει δυναμικά μέτρα. Από την 1/1/2025 οι μικρές επιχειρήσεις άρα και οι νέες, όταν  δεν ξεπερνούν τα 85.000 ευρώ εθνικό ετήσιο τζίρο ή τα 100.000 ευρώ διασυνοριακά,  δηλαδή στο σύνολο της ΕΕ, μπορούν να μην υπαχθούν με αίτημα τους στην υποχρέωση είσπραξης και απόδοσης ΦΠΑ στις πωλήσεις των αγαθών και των υπηρεσιών τους.

Όμως ο ευρωπαϊκός νομοθέτης έθεσε και άλλο ένα όριο. Το όριο που θα ορίσουν οι ίδιες οι Κυβερνήσεις των Καρτών – Μελών. Και στην Ελλάδα έχουν ήδη αποφασίσει: Το όριο θα είναι .. 10.000 ευρώ.  Την ίδια στιγμή η Αυστρία έχει αποφασίσει το όριο στα 42.000 ευρώ, η Γερμανία στα 22.000 ευρώ, η Ιταλία στα 85.000 ευρώ, η Γαλλία 85.000 για αγαθά και 37.500 για παροχή υπηρεσιών η Κύπρος 15.600 ευρώ (αλλά έχει πολύ χαμηλή φορολογία στον κανονικό της φορολογικό συντελεστή), η Σλοβακία 60.000 ευρώ, το Λουξεμβούργο 50.000 ευρώ και ούτω καθεξής. Η Ελλάδα σχεδόν στο τέλος, όπως πάντα.

Ας δούμε όμως, ή μάλλον ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε, την λογική της Ελλάδας. Έβαλε όριο 10.000 ευρώ τζίρο, ενώ είχε δυνατότητα έως 85.000 ευρώ.  Είναι λογικό όριο βοήθειας σε μια νέα επιχείρηση που θέλει να σταθεί στα πόδια της χωρίς επιπλέον βάρη όπως αυτό του ΦΠΑ; Σε καμία περίπτωση καθώς ένας μισθωτός με 800 ευρώ το μήνα το έτος λαμβάνει 800*14 = 11.200 ευρώ. Πως είναι δυνατόν να βάζουν όριο προστασίας μιας νέας επιχείρησης με όριο ένα τζίρο (προσέξτε τζίρο, όχι κέρδος, να το ξαναπώ: τζίρο όχι κέρδος) μικρότερο από αυτόν που λαμβάνει ένας μισθωτός των 800 ευρώ.

Λυπάμαι αλλά κάτι πάει λάθος.

Β) Φόρος Εισοδήματος (ΦΕΦΠ)

Και στην περίπτωση του Φόρου Εισοδήματος θα διαπιστώσουμε πως η Ελλάδα έχει λάβει μέτρα υπέρ της προστασίας των νέων επιχειρήσεων μένει όμως να δούμε πάλι αν είναι ουσιαστικά ή «για τα μάτια του κόσμου».

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει αφορολόγητο στις νέες επιχειρήσεις. Υπάρχει έκπτωση του συντελεστή φόρου των κερδών έως 10.000 ευρώ, από 9% σε 4,5%. Ένα δωράκι δηλαδή 450,00 ευρώ. Ισχύει για τα πρώτα πέντε έτη. Συνεπώς έχουμε φόρο από το πρώτο ευρώ κέρδος. Αν μάλιστα είναι νομικό πρόσωπο κατ’ ελάχιστον 22% φόρος από το πρώτο ευρώ.

Να σημειώσουμε ότι υπάρχει έκπτωση φόρου στις νέες επιχειρήσεις και στην προκαταβολή. Για τα τρία πρώτα χρόνια 50% έκπτωση σε αυτήν. Να σημειώσουμε όμως πως η προκαταβολή δεν είναι φόρος. Την δίνουμε τον έναν χρόνο και την λαμβάνουμε πίσω στον επόμενο και ούτω καθ’ εξής.

Συνεπώς για το Ελληνικό Κράτος η όλη βοήθεια κρύβεται στα 450 ευρώ ετησίως…

Τι γίνεται όμως στην Ευρώπη; Στην Γαλλία οι νέες επιχειρήσεις έχουν φοροαπαλλαγή για 8 έτη με 100% τα δύο πρώτα και μειούμενη στην συνέχεια. Στην Ισπανία 10% μείωση του φόρου για τα δύο πρώτα έτη. Στο Βέλγιο μειωμένος φόρος 20% για τις νέες μικρές επιχειρήσεις για τα πρώτα 100.000 ευρώ και για 4 έτη. Χώρες όπως η Κύπρος και η Βουλγαρία έχουν συντελεστή φόρου κάτω του 15% όταν στην Ελλάδα τα πρώτα 10.000 ευρώ είναι με 9% (4,5% λόγω της έκπτωσης 50%  που είπαμε), τα επόμενα 10.000 με 22% και κάθε επόμενα δέκα χιλιάδες ανεβαίνει ο συντελεστής φόρου και ξεπερνάει το 30% χωρίς βεβαίως να αναφερθούμε στα ανώτερα κλιμάκια, καθώς οι νέες επιχειρήσεις, λογικά, δεν έχουν μεγάλα κέρδη. Χώρες όπως η Εσθονία έχει μηδενικό φόρο μέχρι την διανομή κερδών.

Σε «άλλο κόσμο» η Ελλάδα. Ενώ έχει νομοθεσία που προστατεύει τις νέες επιχειρήσεις δυστυχώς, όταν αναζητήσουμε και συγκρίνουμε την αντίστοιχη νομοθεσία των άλλων χωρών, η έκπληξη μας θα είναι αρκετά δυσάρεστη.

Συμπερασματικά, τα φορολογικά κίνητρα για την υποστήριξη των νέων επιχειρήσεων στην Ελλάδα, είναι τουλάχιστον ανεπαρκή και ανεξήγητα. Η δε ανακοίνωση των μέτρων από τις εκάστοτε κυβερνήσεις αποτελούν εμπαιγμό, όταν αυτές οι ανακοινώσεις δεν συγκρίνονται με τα αντίστοιχα μέτρων των κοινοτικών μας εταίρων.